Άνθρωποι που κατέχουν ικανότητες όπως η τηλεπάθεια–και πιστεύω πως είναι αρκετοί–έχει αποδειχθεί ότι δεν έχουν φιλοδοξίες. Μία ολοκληρωμένη ιεραρχία μορφών που φαίνεται ότι είναι ανθρώπινη διακατέχει όλη την κλίμακα της επικυριαρχίας στη Γη: από την γαλαζοαίματη σαύρα που αλλάζει μορφή μέχρι και τον αρκετά λειτουργικό Άρειο-υβρίδιο. Οι δύο αυτές κατηγορίες έχω την εντύπωση ότι αποτελούν το 20% του Δυτικού κόσμου. Και οι δύο βασίζονται σε μη-τηλεπαθητικές μαϊμούδες όπως εγώ και εσύ. Πώς γίνεται αυτό;
Η αιωνιότητα είναι σαν ένα τροπικό δάσος με αρκετό συνωστισμό.Τα μυρμήγκια και τα έντομα που ζουν στα χαμηλότερα στρώματα του δάσους ανάμεσα στα δέντρα και στα φυτά, μετά ακολουθούν οι θάμνοι και τα ζώα που τρέφονται από αυτά, μετά τα τεράστια δέντρα, οι μαϊμούδες, οι τίγρεις, οι ντόπιες φυλές και γενικά κάθε πλάσμα που ζει εκεί, όλα μα όλα αυτά εξαρτάται το ένα από το άλλο για την ενέργειά του. Αν κάποιος που σας πλησιάσει σας φαίνεται οικείος ή πάρα πολύ όμορφος και σας προκαλεί διέγερση στα όνειρά σας αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι αυτό το άτομο βρίσκεται πραγματικά εκεί.
Αυτά τα πλάσματα που ζουν σε αυτό το αιώνιο δάσος πολύ κοντά στο δικό μας κόσμο κλέβουν την ενέργειά μας με το να μιμούνται εκείνα τα πρόσωπα ή ανθρώπους στους οποίους είναι πολύ πιθανόν να δίναμε την ενέργειά μας. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα μερικά από αυτά να έχουν Ερπετοειδείς καταβολές και να μην έχουν υλική υπόσταση. Κάποια από αυτά έχουν τεράστιες δυνάμεις και μπορούν να εισέλθουν κατευθείαν στο ανθρώπινο νευρικό σύστημα. Ενδέχεται μερικές φορές αν κοιτάξουμε προσεκτικά το παρουσιαστικό τους να προσέξουμε κάποιες λεπτομέρειες που θα βοηθήσουν ώστε να ξεκλειδώσουμε τις αδυναμίες μας και να γίνουμε δυνατοί.
Μπορεί να ανακαλύψουμε ότι ένα συγκεκριμένο χρώμα, τρόπος, συμπεριφορά ή λέξη να μας προκαλέσει με τέτοιο τρόπο ώστε να συμπεριφερθούμε έτσι ή να νιώσουμε κάτι που διαφορετικά δεν θα το κάναμε. Πρέπει να αρχίσουμε να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να παρατηρούμε τα συναισθήματά μας γιατί όσοι Μιμούνται μας πλησιάζουν με τον εξής τρόπο: αντικατοπτρίζουν τις επιθυμίες μας και τα λάθη πίσω σε εμάς με σκοπό να δημιουργήσουν σύγχυση και να μας αναγκάσουν έτσι να χρησιμοποιήσουμε τις πιο βασικές μας σεξουαλικές μας ενέργειες ώστε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση.
Αν φανταστούμε τον εαυτό μας σαν μία μπαταρία Duracell, η ζωτική πηγής της ενέργειας που μας τροφοδοτεί έρχεται κατά κύματα από τα σεξουαλικά και τα γενετήσια κέντρα μας. Δυστυχώς η Μητέρα Φύση έχει εξοπλίσει το Μιμητικό/Ερπετοειδές με την ικανότητα να συγκεντρώνει αυτή την ηλεκτρική ενέργεια.
Μερικά από αυτά τα όντα δεν είναι περισσότερο έξυπνα από ένα ψάρι, αλλά είναι μέσω των συναισθημάτων μας που η εξυπνάδα προβάλλεται πάνω τους. Δεν μπορούν να καταλάβουν εντελώς το περιεχόμενο των σκέψεών μας, αλλά όμως είναι ικανά να ερμηνεύσουν τη ροή της σκέψης μας με το να διαχωρίζουν τι είναι χρήσιμο και τι άχρηστο για αυτά ώστε να ενεργοποιούν τα τσάκρα μας. Με αυτόν τον τρόπο ικανοποιούν την πρωταρχική τους επιθυμία και ανάγκη που δεν είναι καμία άλλη παρά να συλλέγουν ενέργεια.Δεν αντιλαμβάνονται τη ζωή και τις εκφάνσεις της με τον ίδιο τρόπο όπως εμείς.
Και εδώ δημιουργείται η απορία: γιατί γίνονται όλα αυτά και με ποιο σκοπό; Οι ενέργειες των νευρώνων του ανθρώπινου είδος και του σώματος είναι επενδεδυμένες με πληροφορίες. Σε αυτές τις πληροφορίες αποδίδουμε μεγάλη σημασία ανάλογα με την ποιότητά τους και το περιεχόμενό τους, αλλά στην πραγματικότητα οι περισσότερες από αυτές είναι σαν ταμπέλες πληροφοριών που έχουν αποκτηθεί μέσω της εμπειρίας. Στην πραγματικότητα το μυαλό μας είναι γεμάτο από τέτοιες ταμπέλες που εμείς ανακαλύψαμε και μπορούμε να ζούμε όλη μας τη ζωή στηριζόμενοι σε ό,τι περιγράφουν αυτές οι ταμπέλες που έχουν εφεύρει για να περιγράψουμε την πραγματικότητά μας. Αυτό που βαμπιρίζει ή μιμείται δεν ενδιαφέρεται για όλο αυτό το βουνό των πληροφοριών, αλλά πολύ απλά θέλει να απελευθερωθεί με κάποιο τρόπο ενέργεια ώστε να τραφεί από αυτήν.
Οι συμπεριφορές ή οι πληροφορίες (ταμπέλες) που αφορούν την έκλυση σεξουαλικής ενέργειας στην ανθρώπινη ψυχολογία είναι πιθανόν και αυτές που ένα μιμητικό ον μπορεί να αναγνωρίσει άμεσα. Αυτό το πετυχαίνει με το να εμπλακεί σε κάποιας μορφής επαφή με το θύμα του διεγείροντας την ανθρώπινη σεξουαλική ευχαρίστηση χρησιμοποιώντας τις ίδιες τις προβλεπόμενες ανάγκες του θύματός του. Έτσι πετυχαίνει ένα λαχταριστό γεύμα! Η μεγαλύτερη μπαταρία αποθήκευσης ενέργειας στον άνθρωπο είναι η σεξουαλική του μπαταρία και αυτό το συγκεκριμένο ανθρώπινο ένστικτο της σεξουαλικότητας δεν χρειάζεται ισχυρά κίνητρα για να απελευθερωθεί.
Υπάρχει άραγε η μετεμψύχωση; Η απάντηση είναι ότι υπάρχει και υπάρχει με τη μορφή της ανακύκλωσης των ψυχών. Αυτός είναι ο μηχανισμός που κινεί το σύμπαν. Αυτή η παρατήρηση με έκανε να σκεφτώ σχετικά με το Θεό, τον Κόσμο και τον Κήπο των Ψυχών. Τότε αντιλήφθηκα ότι οι Μαϊμούδες πρέπει να ξεπεράσουν μία πάρα πολύ απότομη ανηφόρα με αηδίες που έχουν μάθει εδώ και τόσα χρόνια. Ο Κόσμος όπως τον ξέρουμε, οι γαλαξίες και τα διάφορα συστήματα είναι τεράστια γεγονότα μέσα στο χρόνο και το χώρο παρόλο που η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τα παρουσιάζει σαν να είναι πάνω σε μία απλή πορεία.
Τα σώματά μας ή καλύτερα το κέλυφος της ψυχής μας και η έννοια του χρόνου έχουν επιβάλλει περιορισμούς και εμπόδια σε εμάς. Έχουμε μάθει και διδαχθεί ένα σωρό αηδίες που μας είναι οικείες και για αυτό τις επαναχρησιμοποιούμε λανθασμένα. Αν η αιωνιότητα αποτελείται από όμορφα όντα που κατοικούν σε πεδία ενέργειας τότε γιατί να μην μπορούμε και εμείς να κατοικήσουμε περιστασιακά στα αστέρια, στους γαλαξίες ή στα φωτόνια; Γιατί να μην μπορούμε να εξερευνήσουμε απελευθερωμένοι από την αντίληψη που έχουμε για το χρόνο; Και γιατί πιστεύουμε ότι ξέρουμε πραγματικά τι είναι χρόνος; Και ποια έννοια αιωνιότητας μπορεί να δώσει στους ανθρώπους ένα σύστημα που πιστεύει στο θάνατο όπως και εγώ; Το τηλεσκόπιο Hubble έχει ανακαλύψει ότι η σούπα των γαλαξιών επεκτείνεται πέρα από την αιωνιότητα. Και εγώ θα συμφωνήσω ότι η μεγαλύτερη ποσότητα ύλης που μπορούμε να αντιληφθούμε και όλοι οι γαλαξίες που μπορούμε να δούμε μαζί δεν είναι μεγαλύτεροι από ένα φωτόνιο.
Γιατί σύμφωνα με τη θεωρία μου πάνω στη μοριακή φυσική το κάθε ον αποτελείται από κάποια φρακταλικά και περιοδικά περιστατικά, με πλούσια ποικιλία αρμονικής, συμφωνίας και μουσικής. Υποστηρίζω ότι το πρόβλημα σχετικά με τις κλίμακες το χρόνο και τις εντάσεις βρίσκεται μέσα στο «ανθρώπινο» μυαλό μας που μας περιορίζει, κολλάει ταμπέλες και κριτήρια στα σώματά μας και στα γεγονότα στα οποία παρευρίσκεται. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι η συνείδηση παρά από ένα ξεχωριστό δώρο κάποιου Δημιουργού πέρα από την Πρωταρχική Αιτία; Οι θεωρίες της μοντέρνας εποχής που βασίζονται στις Ανατολικές Παραδόσεις και στην οργή του Σατανά πιστεύουν ότι ο Θεός ένιωσε μοναξιά και για αυτό το λόγο ξεκίνησε η εξέλιξη και δημιούργησε τις διαιρέσεις σαν να είχε κάποια διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας και ήθελε να διασκεδάσει λίγο περισσότερο.
Αλλά τελικά δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα φτηνό και θλιβερό αστείο μίας άδειας ρητορικής όπως θα υποστήριζαν και οι Ταοϊστές. Κάποιοι λοιπόν υποστηρίζουν ότι δεν είμαστε πραγματικά ανεξάρτητα δημιουργήματα αλλά μέρος της θείας σούπας και δεν γνωρίζουμε αν κάποια μέρα χάνοντας συνεχώς την όποια συνείδηση έχουμε θα επανενωθούμε με το Θεό και έτσι τότε θα «διαφωτιστούμε και θα διαλυθούμε» ταυτόχρονα.
Ωστόσο, δεν υποστηρίζω ότι το σύνολο όλων αυτών των «διαιρέσεων» είναι πότε το ίδιο ή περισσότερο σπουδαίο από το νου του Θεού, μάλλον θα έλεγα ότι είναι υποδεέστερο. Η άποψή μου είναι ότι δημιουργηθήκαμε εσκεμμένα αυτόνομοι και όχι σαν κομμάτια του Θεού, κάποιοι από εμάς με σύντροφο και κάποιοι άλλοι χωρίς–και με αυτή την έννοια είμαστε επιπρόσθετοι και αυτόνομοι υιοί και κόρες του Θεού. Έτσι λοιπόν τι άλλο θα μπορούσε να είναι η συνείδηση παρά το δώρο της διαδραστικότητας και της εξέλιξης μέσα στις αιώνιες πιθανότητες που προσφέρει η εξέλιξη και η δημιουργία. Έχω καταλάβει ότι η συνείδησή μου μπορεί να υπάρχει έξω από την ύλη και την αρχιτεκτονική αυτού του Κόσμου.
Κάθε ον είναι ένας ξεχωριστός Κόσμος. Η δημιουργία του κάθε όντος και της διπλής σπίθας από τα οποία αποτελούμαστε νομίζω ότι εμφανίστηκε τουλάχιστον ανάμεσα στους δύο πόλους του νου του Θεού. Νέες σπίθες συνείδησης γεννιούνται αρχικά μέσα στην αιωνιότητα κάποιου όπου συλλέγουν κελύφη (σώματα) και εξελίσσονται ώστε να φθάσουν σε μία φυσική ισορροπία μετά από πολλά λάθη. Οι σπίθες μπορούν να γίνουν πολύ πυκνές μεν με τις εμπειρίες και να πρέπει να αποβάλλουν κάποια κελύφη ώστε να βρουν και πάλι τα ίχνη της εξέλιξή τους έχοντας καταλάβει ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο. Ή μπορούν και όμως να κάνουν το σχετικό λάθος και να είναι οκνές και να μην αποκτήσουν τις κατάλληλες εμπειρίες ώστε να εξοπλιστούν έχοντας κάποιο στόχο.
Στην Ερπετοειδή παράδοση των γραφών της Ανατολής η ψυχή κάνει ένα γραμμικό ταξίδι με κατεύθυνση την ενβάπτιση στη «σούπα του Θεού» (νιρβάνα), και όταν τελικά η κουτάλα της δημιουργίας βυθίζεται στην κατσαρόλα τότε βγάζει έξω άλλον ένα συνδυασμό συστατικών που μπορεί να περιέχουν μία μερίδα της εκ νέου αφομοιωμένης ψυχής. Η άποψη αυτή έχει σκοπό να μας κάνει να νιώθουμε άσχημα και ότι κάποτε θα χαθούμε όλοι. Πρόκειται όμως για ένα ψέμα για να μας κάνει να νιώσουμε ένοχοι ότι έχουμε δημιουργηθεί σαν ανεξάρτητα όντα.
Γνωρίζω, ωστόσο, ότι η ψυχή είναι μία ανεξάρτητη και μοναδική δημιουργία, ένα δώρο ζωής και αγάπης του Δημιουργού και μας έχει παραχωρηθεί μία αιωνιότητα ώστε να την εξερευνήσουμε. Είναι ένας κήπος για παιχνίδι. Σε αυτό το μοντέλο όπως ονομάζω της «συνέχειας» το ταξίδι το ψυχών είναι αιώνιο είτε πρόκειται οι ψυχές να είναι μόνες τους είτε σε ζευγάρια. Η ψυχή πάντα θα δοκιμάζει τη διαφορετικότητα και την αιωνιότητα, δεν βαριέται ποτέ να έχει επιλογές και δεν χρειάζεται να έχει κάποιο λόγο περισσότερο από την ευχαρίστηση. Σε αυτό το μοντέλο ο Θεός δεν χαρίζει το δώρο της ανεξάρτητης ζωής για να το πάρει μετά πίσω όπως παρουσιάζουν οι διδασκαλίες της Ανατολής–αλλά αιώνια και γεμάτος αγάπη ενώνει και επανενώνει τα ανεξάρτητα παιδιά του με τους εαυτούς τους, τις ενέργειές τους και τις δημιουργικές ικανότητές τους μέσα σε έναν κήπο αιώνιων ευκαιριών. Αυτό βέβαια το μοντέλο δεν είναι σύμφωνο με τις ιδέες της Νέας Τάξης Πραγμάτων που θέλει την ατομικότητα να χάνεται μέσα στο σύνολο του μαντριού. Όμως στη ζωή υπάρχουν και άλλα πράγματα πέρα από το νερό και το ψωμί.
Το οικοδόμημα των Ερπετοειδών έχει έναν και μόνο σκοπό: την αποκοπή των Μαϊμούδων από τα Πνευματικά Δάση του Θεού έτσι ώστε να θρέφονται από αυτούς. Για να το πετύχουν αυτό χρειάζεται να παρουσιάσουν μία εικόνα θανάτου και προκαθορισμένων εμποδίων. Έτσι λοιπόν δημιουργούνται θρησκείες που βασίζονται στο θάνατο που θέτουν όρια μεταξύ των ανήσυχων ψυχών και του Θεού. Μας απαρνιούνται την αιωνιότητα και υποστηρίζουν ότι οι ψυχές μας δεν είναι κάτι άλλο παρά ύλη που φθείρεται. Μιλούν για την αιωνιότητα σαν κάτι μικρό και περιορισμένο και μας απαρνούνται κάθε επιστημονική πρόοδο απαραίτητη για την εξερεύνησή της. Δεν δίνουν καμία ελπίδα στις μαϊμούδες αυτού του κόσμου που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα άρρωστο σφαγείο.
Χρησιμοποιούν τα τηλεπαθητικά αρπακτικά όντα για να θερίσουν την απελπισία μιας καταδικασμένης μαϊμούς, ενώ ταυτόχρονα ανοίγουν διάπλατα την ψυχή της κάνοντας δυνατή την τρομακτική πιθανότητα να καταληφθεί από δαιμονικούς ερπετοειδείς. Στο σημείο αυτό οι μαϊμούδες έχουν στα χέρια τους μία επιστήμη που δεν μπορεί και δεν θέλει να δώσει εξήγηση σε αυτό το χάος. Τηλεπαθητικοί σοφοί ερπετοειδείς άνθρωποι και γιατροί δεν ξέρουν τίποτα άλλο παρά να διαιωνίζουν την ασθένεια και τη δυνατότητα κατάληψης σώματος και πνεύματος στο όνομα των αρχαίων προγόνων τους.
Οι μαϊμούδες επομένως δεν έχουν πουθενά να στραφούν πάρα να συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είναι νοητικά και πνευματικά άρρωστοι και τυφλοί. Το πρόβλημα εντείνεται καθώς εναποθέτουν τις ελπίδες τους και την εμπιστοσύνη τους στις καταστροφικές για αυτούς φαρμακευτικές εταιρίες (είναι μέρος της ερπετοειδούς απάτης) για τις οποίες πιστεύουν ότι θα λύσουν κάθε πρόβλημα.
Τα δικαιώματα των Μαϊμούδων συρρικνώνονται όλο και περισσότερο και το δικαίωμά τους να κάνουν παράπονα καταπιέζεται μέσα από τεχνολογίες ελέγχου του νου. Η διαθέσιμη τεχνολογία μπορεί να είναι ένα αδιέξοδο βολεύει όμως μια χαρά τις ανάγκες του κοπαδιού. Οι Ερπετοειδείς μας έχουν πει εδώ και χιλιάδες χρόνια τώρα ότι η ψυχή μας και το πνεύμα μας δεν είναι σημαντικά. Μας έχουν πείσει ότι είμαστε καταδικασμένοι σε θάνατο και ότι αυτή η ενέργεια όταν γινόμαστε σκόνη πηγαίνει στην Κόλαση, στον Παράδεισο κτλ. κτλ.
Στην πραγματικότητα όμως η Ψυχή σαν έκφανση του Πνεύματος, βρίσκεται πέρα από το χρόνο και την ύλη και θα ξαναγυρίσει εκεί. Το υλικό μας πνεύμα υπάρχει αλλά δεν είναι παρά μία ισχνή έκφραση της αιθερικής και εσωτερικής μας ευγένειας. Οι Ερπετοειδείς μπορεί να λένε ότι το αντιγράφουν ή ότι το παγιδεύουν κάπου, αλλά αυτό είναι μία απάτη. Ο μόνος τρόπος που μπορούν να μας φυλακίσουν είναι μόνο αν δώσουμε την συγκατάθεσή μας. …και δυστυχώς καθημερινά οι μαϊμούδες την δίνουν.
© αποσπάσματα από το υπό έκδοση βιβλίο του Ιωνα Μάγγου
Μετάφραση – Επιμέλεια και Διασκευή των αγγλικών κειμένων Ion Maggos και Stavroula Xoxlidaki
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου