Εισαγωγή
Το μυστήριο της μετενσάρκωσης για αιώνες είναι θέμα γοητευτικό για το περίεργο μυαλό.
Από την αρχή της ύπαρξής του ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει τη σκέψη, ότι η ζωή είναι μία συνέχεια, θεωρώντας την πορεία της γέννησης και του θανάτου σαν φάσεις μετακίνησης από ένα επίπεδο ύπαρξης σε άλλο.Σ' όλο τον κόσμο υπάρχουν κέντρα, έρευνας παραψυχολογίας που ασχολούνται ακριβώς με το κάρμα, δηλαδή, τη σχέση του ανθρώπου από ζωή σε ζωή. Μεταφέροντας έντονες συγκινήσεις, σκέψεις που γίνονται αιτία και ερωτήματα, από που έρχονται ορισμένα γεγονότα, που ποτέ δεν σκεφθήκαμε μέχρι σήμερα.
Κάποιος έχοντας φοβία με τη θάλασσα προσπάθησε να βρει από που προέρχεται αυτή η φοβία του. Ένας γιατρός ψυχίατρος εξετάζοντας την περίπτωσή του, βασισμένος στην άποψη του Φρόυντ, του είπε ότι θα είχε κάποια φορά φοβηθεί στη θάλασσα ή άκουσε κάτι που έπαιξε αρνητικό ρόλο στην παιδική του σκέψη, αυτό ακριβώς μεταφέρθηκε μέχρι σήμερα. Επειδή όμως δεν έμεινε αρκετά ικανοποιημένος μ' αυτή τη Φροϋδική απάντηση αναζήτησε σε διάφορες σκέψεις να ξεπεράσει το φόβο του. Κάποτε έμαθε για την παραψυχολογία και αναζήτησε μια απάντηση για το πρόβλημά του.
Κάτω από την επίβλεψη του παραψυχολόγου του, υπνώθηκε και με την απαραίτητη επαναφορά από ζωή σε ζωή, σε κάποια στιγμή ανέφερε ότι πνιγόταν σε ένα ποτάμι στο Παρίσι σέ ηλικία 5 ετών, ακόμη έδωσε περιγραφή μετά τον πνιγμό. Τώρα το ερώτημα έγινε μεγαλύτερο διότι ο πνιγμός είχε σχέση με το ποτάμι και όχι με θάλασσα.
Ένας δεύτερος παραψυχολόγος, φέρνοντας για δεύτερη φορά σε ύπνωση τον ενδιαφερόμενο, ανακάλυψε ότι ο φόβος προέρχεται από την έννοια - νερό - πνιγμός - πράγμα που σημαίνει ότι η θάλασσα αποτελούσε για τον ενδιαφερόμενο την έννοια τoυ νερού μια και η θάλασσα είναι το σημείο όπου οι πνιγμοί αναφέρονται πιο έντονα στο συνειδητό τού ατόμου. Αν και ο πνιγμός πραγματοποιήθηκε σε ποτάμι συνδέεται απόλυτα με την οποιαδήποτε έννοια του νερού. Σε αυτό το άτομο αναφέρθηκαν 13 ζωές.
Στις Ινδίες (πολύ περισσότερο) υπήρξαν περιπτώσεις παιδιών ικανών να ομιλούν ξένες διαλέκτους, άλλες από εκείνες που οι γονείς τους τούς είχαν διδάξει. Σε μια περίπτωση, μια νεαρή Ινδή άρχισε να φωνάζει στη μητέρα της "δεν είσαι η μητέρα μου".
Αυτό συνεχίστηκε για αρκετά, μέχρι που η οικογένεια αποφάσισε να ζητήσει τη βοήθεια παραψυχολόγου.
Μια ομάδα γιατρών ψυχολόγων και παραψυχολόγων προσπάθησε να βρει τις αιτίες της ιδιόρρυθμης συμπεριφοράς του παιδιού. Μετά από πολλές ερωτήσεις, η κοπέλα εξήγησε ότι αυτοί δεν ήταν οι γονείς της και το σπίτι που ζούσαν δεν ήταν το σπίτι της. Είπε ότι ζούσε σ' ένα κίτρινο σπίτι, στο λόφο μιας άλλης πόλης και στο δωμάτιό της ήταν κρυμμένο ένα σεντούκι με λεφτά κάτω από τις σανίδες του πατώματος. Περιέγραψε τέλεια το σπίτι και περνώντας όλους εκεί τούς οδήγησε στο δωμάτιο του πρώτου ορόφου και βγάζοντας τις σανίδες από το πάτωμα, βρήκε τα χρήματα. Στο σπίτι είχε περιγράψει τις κουρτίνες, τα έπιπλα και τον άνθρωπο που ζούσε εκεί.
Με το πέρασμα των χρόνων το σπίτι είχε βαφτεί, αλλά ήταν κίτρινο στο παρελθόν όπως αυτή είχε ισχυρισθεί.
Ο άνδρας που ζούσε εκεί είχε χάσει τη γυναίκα του. Ήταν απόδειξη ότι αυτό το κορίτσι ήταν η μετενσάρκωση της πεθαμένης γυναίκας του, όταν και οι δυο και το κορίτσι και ο άνδρας ανεγνώρισαν ο ένας τον άλλο.
Απερίφραστα δεν υπήρχε αμφιβολία στους γιατρούς, ψυχολόγους και παραψυχολόγους ότι αυτό το κορίτσι έλεγε την αλήθεια. Η ψυχική της αγάπη ήταν τόσο μεγάλη ώστε αυτή ξαναγύρισε στην προηγούμενη κατάστασή της.
Κατά καιρούς βλέπουμε περιπτώσεις εμφύτου μεγάλου ταλέντου. Σαν νεαρός, ο Μόζαρτ, έδωσε το πρώτο του κονσέρτο σε ηλικία 4 ετών, ξεπερνώντας κάθε δυνατότητα που μπορούσε να έχει αποκτήσει σε αυτή τη ζωή. Η μόνη αποδεκτή αιτία μιας τέτοιας υψηλής κατανοήσεως της μουσικής ήταν ότι δούλευε αρκετές ζωές, φθάνοντας στην τελειότητά της σε αυτήν την ενσάρκωση
Ξέρουμε ότι τα μωρά γεννιούνται με ορισμένες προσωπικότητες που τις εκδηλώνουν τις πρώτες μέρες τους στο νοσοκομείο. Πολύ συχνά αυτές οι προσωπικότητες επιδεικνύουν μοναδικά χαρακτηριστικά ανεξήγητα, αντίθετα με την δηλωμένη τους ύπαρξη.
Θα ήταν δύσκολο να εξηγήσουμε ότι το ταλέντο του Μιχαήλ Αγγέλου μπορούσε να γεννηθεί σε μια μόνο ζωή, χωρίς να ξέρει τίποτε για τέχνη πριν.
Για παράδειγμα ο Edgar Cayce, σαν νεαρός έπρεπε να διαβάσει ένα βιβλίο για την σχολική του εργασία, αλλά κοιμήθηκε στο πάτωμα, χρησιμοποιώντας το βιβλίο σαν μαξιλάρι. Ο πατέρας του τον ξύπνησε για να τον τιμωρήσει αλλά ο νεαρός Cayce απάντησε: "ξέρω τι λέει το βιβλίο". Όταν ο έκπληκτος πατέρας του, του έκανε ερωτήσεις, εκείνος απάντησε σαν πράγματι να είχε διαβάσει όλο το βιβλίο.
Από που έρχεται αυτό το ταλέντο;
Θαμμένα στην ψυχή είναι τα αρνητικά των εικόνων, κάθε γεγονότος που έχει ζήσει το άτομο. Με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται το κατάλληλο γεγονός, έτσι ώστε να επιδράσουν στο άτομο στην παρούσα ζωή.
Χωρίς καμιά αληθινή κατανόηση της μετενσάρκωσης, η μοντέρνα ψυχολογία προσπαθεί να κουράρει ασθενείς που υποφέρουν από φόβο, με μια μέθοδο που καλούν "εσωευαισθητοποίηση"ελπίζουν ότι απευαισθητοποιώντας το άτομο θα φθάσει σε κατάσταση λιγότερης αντίδρασης στην παρόρμηση.
Βεβαίως το τίμημα είναι ότι τελικά ο ασθενής, απευαισθητοποιείται από όλες τις παρορμήσεις, από το να διαλέγει λίγες που αναφέρονται στα αρνητικά του υποσυνειδήτου της κακής εμπειρίας προηγούμενης ζωής.
Στην υποσυνείδητη επιθυμία για καλλίτερη ζωή, τα άτομα έχουν μια ροπή να συμπιέζουν το χρόνο. Στην ουσία ένα χρόνιο πρόβλημα προηγούμενης ζωής που μπορεί να διαρκέσει τριάντα ή σαράντα χρόνια, επανέρχεται στην παρούσα ζωή, συμπιέζεται έτσι ώστε η εμπειρία των τριάντα ή σαράντα χρόνων συμβολικά να αναλαμβάνει χώρα στην διάρκεια μιας σχετικά μικρής χρονικής περιόδου, στο παρόν.
Τον ίδιο χρόνο, τραύματα περασμένων ζωών, τείνουν να γίνουν τόσο επίπονα στην σκέψη της ψυχής ώστε το άτομο στη παρούσα ζωή τραβάει στα άκρα για να αποφύγει εκείνες τις περιοχές και καταστάσεις που υποσυνείδητα ξέρει ότι θα τακτοποιήσουν αυτά τα αρνητικά.
Φαίνεται λογικό ότι κάποιος που φοβάται το ύψος, θα έχει σκοτωθεί σε προηγούμενη ζωή ή θα είδε κάτι που παρέμεινε σαν εικόνα αρνητική.
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ
O Σέρ Ισαάκ Νεύτων κάποτε έγραψε ότι για κάθε πράξη, υπάρχει μια ισοδύναμη και αντίθετη αντίδραση. Ο μεγάλος Δάσκαλος Βούδας... μας διδάσκει «είσαι ότι νομίζεις, έχοντας γίνει ότι νόμιζες».
Στην ουσία και οι δυο αυτές φράσεις λένε το ίδιο πράγμα - ότι για κάθε αιτία υπάρχει ένα αποτέλεσμα. Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο νόμος του Kάρμα.
.Κάθε σκέψη που έχει εκφραστεί, θα δηλωθεί σαν αποτέλεσμα στο φυσικό κόσμο. Μερικές φορές το αποτέλεσμα θα λάβει χώρα, για μερικές μόνο στιγμές. Εύκολα έτσι, μπορούμε να δούμε πως η σκέψη και το αποτέλεσμα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους τόσο πολύ, σαν να ρίχνεις ένα βράχο σε μια λίμνη και να παρακολουθείς τις φυσαλίδες που βγαίνουν έξω.
Αλλες φορές τα αποτελέσματα έρχονται πολλά χρόνια μετά την αιτία και είναι πολύ δύσκολο να φανερωθεί η συγγένεια μεταξύ των δυο, και όμως, πάντα η μια εποχή ακολουθεί την άλλη, το καλοκαίρι ακολουθεί την άνοιξη.
Τα βαθύτερα σημεία συμπεριφοράς ευρίσκονται στη διάρκεια εκατοντάδων και χιλιάδων ετών εργασίας στον εαυτό και πολύ λίγα μπορούν να γίνουν στην παρούσα ζωή, για να μεταβάλουν πολύ την ισορροπία τόσων πολλών ετών εκπαιδεύσεως και συνηθειών.
Η λέξη "κάρμα" χρησιμοποιείται με πολλούς τρόπους από τους μεταφυσικούς, τους αστρολόγους, και άλλους ερευνητές προκειμένου να περιγράψει κατά κάποιο τρόπο τους νόμους που καθοδηγούν τις ζωές μας. Βασικά, αναφέρεται στον καθολικό νόμο του αιτίου και του αιτιατού. Αυτός ο νόμος είναι μόνο η ευρύτερη εφαρμογή των γήινων ιδεών μας για το αίτιο και αιτιατό. Είναι προφανές ότι αυτός που φυτεύει τους σπόρους μπορεί να αναμένει την συγκομιδή των καρπών.
Ο νόμος του κάρμα είναι παρόμοιος με το νόμο του νευτώνειου μηχανικού που δηλώνει: .« Για κάθε ενέργεια, υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση."
Ο νόμος του κάρμα δηλώνει ότι μια ζωή είναι μια συνεχής εμπειρία, σαν αποτέλεσμα πολλών ενσαρκώσεων από πάρα πολλές προηγούμενες ενσαρκώσεις στον υλικό κόσμο. Ο καθολικός νόμος του κάρμα, έπειτα, μπορεί να θεωρηθεί ως τρόπος εφαρμογής της καθολικής δικαιοσύνης και της ισορροπίας. Είναι, στην πραγματικότητα, ένας απλούστατος Νόμος, που όμως καλύπτει όλους τους επί μέρους νόμους της ζωής. Είναι αδιάσπαστος από αυτό που μερικοί έχουν καλέσει «νόμο της ευκαιρίας» - δηλ., ένας καθολικός νόμος που τοποθετεί κάθε έναν από μας ακριβώς μέσα στα πλαίσια και τους όρους που παρέχουν τα ακριβή πνευματικά μαθήματα που χρειαζόμαστε προκειμένου να γίνουμε πιο θεϊκοί.
Η έννοια του κάρμα είναι βασισμένη στο φαινόμενο της πολικότητας από το οποίο ο κόσμος διατηρεί μια κατάσταση ισορροπίας. Αυτό δεν υποδηλώνει μια κατάσταση αδράνειας, αλλά μια δυναμική, συνεχώς μεταβαλλόμενη ισορροπία. Έμφυτη σε αυτήν την έννοια είναι η διδασκαλία ότι μια μεμονωμένη «ψυχή» ή αλλιώς «οντότητα», έχει μέσα της την αιτιώδη δύναμη που χρειάζεται και αντέχει τελικά όλα τα «μαθήματα» και μέσω αυτών εξάγονται τα αποτελέσματα και τα δώρα των εμπειριών από κάθε ενσάρκωση.
Η δυναμική που κινεί όλη αυτή τη διαδικασία καλείται: «επιθυμία»
«Η επιθυμία» μπορεί να θεωρηθεί ως εφαρμογή της θέλησης με τέτοιο τρόπο, ώστε να κατευθυνθεί η ενέργεια του προσώπου προς την εκδήλωση μιας ώθησης ή μιας ιδέας.
Ολόκληρη η ιδέα του κάρμα είναι, φυσικά, αδιάσπαστη από τη θεωρία (ή το νόμο) της μετενσάρκωσης. Για τους περισσότερους ανθρώπους, η διαδικασία της μετενσάρκωσης αναφέρεται απλά στην περιοδική εκδήλωση των αθάνατων όντων, των ψυχών, ή των πνευμάτων μέσω του φυσικού κόσμου, προκειμένου να μαθευτούν ορισμένα μαθήματα και για να αναπτύξει συγκεκριμένα βιώματα και εμπειρίες, ως προετοιμασία για μια υψηλότερη κατάσταση της ύπαρξης (ή της συνείδησης).
Σύμφωνα με τη θεωρία μετενσάρκωσης που εκτέθηκε στις ψυχικές αναγνώσεις του μεγάλου μάντη Edgar Cayce (Έντγκαρ Κέυση συχνά αποκαλούμενος «κοιμώμενος προφήτης»), όλες «οι οντότητες» δημιουργήθηκαν «στην αρχή» και περιοδικά ενσαρκώνονται προκειμένου να μαθευτούν τα θεμελιώδη πνευματικά μαθήματα: αγάπη, υπομονή, μετριοπάθεια, ισορροπία, πίστη, αφοσίωση, κλπ....
Σύμφωνα με τον Cayce, κάθε ενσάρκωση είναι μια ενίσχυση στην πνευματική ανάπτυξη της ψυχής. Ο «νόμος της επιείκειας» είναι ο σημαντικότερος στις ψυχικές αναγνώσεις του Cayce.
Όπως τους νευτώνειους μηχανικούς έναντι της σύγχρονης πυρηνικής φυσικής, ο νόμος του κάρμα φαίνεται να λειτουργεί σε μάλλον ακαθόριστο επίπεδο, έναντι του νόμου της επιείκειας, ο οποίος, σύμφωνα με Cayce, εκτοπίζει το νόμο του κάρμα όταν ανοίγεται η «συνείδηση Χριστού». Αυτή η «συνείδηση Χριστού» είναι η ανθρώπινη εμπειρία της ενότητας, που δεν έχει φανερή φυσική αντίδραση, επειδή δεν πραγματοποιείται στο υλιστικό επίπεδο όπου ο νόμος της πολικότητας (ή των αντιθέτων) λειτουργεί.
Ως εκ τούτου, εάν δεχόμαστε την έννοια του νόμου της επιείκειας, διαπιστώνουμε ότι ο νόμος του κάρμα δεν είναι η τελευταία δύναμη που καραδοκεί αμείλικτα σαν Δαμόκλειος Σπάθη και επηρεάζει τις ζωές μας. Ονομάστηκε έτσι, επειδή αυτό ήταν το κύριο μάθημα της Θυσίας του Χριστού. Ακόμα και στην τελευταία του πνοή έκφρασε την επίκληση της συγχώρεσης, με το «άφες αυτοίς…», ζητώντας επιείκεια για τους διώκτες του.
Είναι χρήσιμο, μάλλον απαραίτητο, να γίνει κατανοητό το κάρμα, τι είναι, και πώς λειτουργεί. Ο Cayce ο ίδιος έχει δηλώσει ότι «κάθε ζωή είναι το σύνολο και το αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων εαυτών» και ότι «όλα που έχουν χτιστεί προηγουμένως, και τα καλά και τα κακά, περιλαμβάνονται σε εκείνη την ευκαιρία» (δηλ., την παρούσα ενσάρκωση).
Σε όλες τις χιλιάδες καταγραμμένες ψυχικές αναγνώσεις του, ο Cayce επανειλημμένα τόνισε ότι, όταν δοκίμαζε ένα πρόσωπο ένα συγκεκριμένο είδος προβλήματος ή μια αγχωτική φάση ζωής, ήταν απλά «να συναντήσει κάτι από τον εαυτό του» - με άλλα λόγια, ότι το άτομο έπρεπε τώρα να αντιμετωπίσει την ίδια την εμπειρία που έχει δημιουργήσει στο παρελθόν. Ο νόμος του κάρμα σε μια χονδροειδή έννοια, εκφράζεται στο βιβλικό αξίωμα «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος».
Το κλειδί για να κατανοήσει κάποιος το κάρμα είναι να εκτιμήσει τη δύναμη της επιθυμίας ως βαθύτερη κινητήρια δύναμη αρχίζοντας την ζωή του. Μόνο το χωριστό εγώ μπορεί να επιθυμήσει, γιατί το ουσιαστικό, η ενότητα (η ψυχή) είναι ήδη μια ολότητα και έτσι δεν επιθυμεί τίποτα. Στην ουσία, ο νόμος του κάρμα μας λέει, «παίρνετε τι θέλετε —τελικά». Αλλά, φυσικά, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τις διακλαδώσεις των επιθυμιών μας έως ότου τις δοκιμάζουμε.
Έτσι στην ουσιαστική πραγματικότητα, δεν υπάρχει ποτέ τιμωρία από το κάρμα αλλά συνέπεια της επιθυμίας που εκδηλώνεται.
Παραδείγματος χάριν, ένα άτομο μπορεί να επιθυμήσει τον υλικό πλούτο. Έτσι, σε έναν μελλοντικό χρόνο, γεννιέται σε μια οικογένεια του πλούτου και της πολυτέλειας. Αυτός έχει τώρα αυτό που θέλησε, αλλά ικανοποιείται; Σαφώς όχι, και όχι μόνο αυτό, αλλά (σκεφτείτε τις ζωές των πλουσίων που γνωρίζετε) από την μία έχουν μεγάλες προσωπικές απώλειες -χωρισμούς από αγαπημένα πρόσωπα, θανάτους, αρρώστιες, μοναξιά κλπ- και από την άλλη, άλλες επιθυμίες προκύπτουν αμέσως, γιατί η φύση του ανήσυχου μυαλού είναι να παραχθούν οι επιθυμίες. Στην πραγματικότητα, το άτομο μπορεί να έρθει να συνειδητοποιήσει ότι ο προσφάτως ανευρεθείς πλούτος του είναι ένα φρικτό φορτίο!
Αυτό δεν είναι τιμωρία αλλά συνέπεια αυτού που επιθυμούσε η ψυχή να βιώσει. Τουλάχιστον όταν ήταν φτωχός, δεν είχε τίποτα να χάσει κι έτσι ήταν ελεύθερος. Τώρα πλούσιος, ανησυχεί συνεχώς για την απώλεια και στην πραγματικότητα δεν θέλει τον πλούτο πλέον, αλλά δυστυχώς είναι ενωμένος με την επιθυμία του και κατά κάποιο τρόπο φυλακισμένος από αυτήν.
Η ερώτηση γίνεται έπειτα: Πώς μπορεί η οντότητα να απελευθερωθεί από τις επιθυμίες-σφυρηλατημένες συνδέσεις της για μπορεί πάλι να είναι ελεύθερη; Ο μεγάλος Αγγλος ποιητής William Blake ονόμασε αυτά τα προσαρτήματα «μυαλό-σφυρηλατημένες χειροπέδες»). Εδώ είναι και όλο το κλειδί της ιστορίας. Αυτή η ελευθερία είναι το ζητούμενο, ο απόλυτος στόχος όλων των ενσαρκώσεων και σε κάθε μια από αυτές επιτυγχάνονται οι πορείες της απελευθέρωσης και οι τεχνικές αυτο-πραγματοποίησης.
Ο μέγιστος πλούτος της διορατικότητας για τη φύση και τα έργα του καρμικού νόμου βρίσκεται στις γραφές και τις διδασκαλίες πολλών πνευματικών δασκάλων, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι από την Αρχαία Ελλάδα και από την Ανατολή και οι ρίζες τους βρίσκονται στα έργα των αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων, στις βουδιστικές και στις ινδικές παραδόσεις. Στην «αυτοβιογραφία ενός γιόγκι» βρίσκουμε την ακόλουθη αναφορά:
«Η μοίρα, κάρμα, -κλήση πεπρωμένου —είναι ένας νόμος δικαιοσύνης που κάπως, αλλά όχι κατά τύχη, καθορίζει τη φυλή μας, τη φυσική δομή μας και μερικά από τα διανοητικά και συναισθηματικά γνωρίσματά μας. Το σημαντικό πράγμα που συμβαίνει, είναι, ότι ενώ δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε από το βασικό σχέδιό μας, μπορούμε να εργαστούμε σύμφωνα με αυτό. Είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε και να κάνουμε διακρίσεις στα όρια της κατανόησής μας, και, δεδομένου ότι ασκούμε σωστά τη δύναμη επιλογής μας, η κατανόησή μας αυξάνεται. Έτσι, ένα άτομο πρέπει να δεχτεί τις συνέπειες της επιλογής του και να συνεχίσει από εκεί.»
Ο Yogananda εξηγεί περαιτέρω πώς να ασχοληθεί κάποιος αποτελεσματικά με το κάρμα και ποια είναι κατάλληλη τοποθέτηση που πρέπει να έχει ως προς το πεπρωμένο του:
«Οι σπόροι του συσσωρευμένου κακού κάρμα δεν μπορούν να βλαστήσουν εάν ψήνονται στις θείες πυρκαγιές της φρόνησης... η αυτο-πραγματοποίηση ενός ατόμου, περισσότερο επηρεάζει ολόκληρο τον κόσμο από τις λεπτές πνευματικές δονήσεις του, και λιγότερο αυτός ο ίδιος επηρεάζεται από τη φαινομενική ροή (κάρμα).»
Ο Yogananda εξοικειώθηκε επίσης στενά με την αστρολογία, δεδομένου ότι ο γκουρού του ήταν κύριος όλων των αρχαίων τεχνών και των επιστημών. Τα σχόλιά του στην αστρολογία και το πεδίο της σχετικότητάς του αξίζουν προσοχής:
«Ένα παιδί γεννιέται εκείνη την ημέρα και σε εκείνη την ώρα όταν είναι οι ουράνιες ακτίνες στη μαθηματική αρμονία με το μεμονωμένο κάρμα του. Το ωροσκόπιό του είναι ένα προκλητικό πορτρέτο, που αποκαλύπτει αναλλοίωτα προηγούμενα και πιθανά μελλοντικά αποτελέσματά του. Αλλά το γενέθλιο διάγραμμα μπορεί να ερμηνευθεί σωστά μόνο από τα άτομα της διαισθητικής φρόνησης αυτοί είναι λίγοι.
Η βουδιστική παράδοση, ο στόχος των τεχνικών απελευθέρωσης και των πνευματικών πρακτικών καλείται «νιρβάνα», ένας όρος που δεν έχει ερμηνευθεί σωστά από πολλούς δυτικούς που επιδιώκουν να εισχωρήσουν στα βάθη της βουδιστικής θεωρίας. Η κυριολεκτική έννοια του όρου «νιρβάνα» είναι «όπου του κάρμα δεν φυσά».
Με άλλα λόγια, ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί η πνευματική πρόοδος είναι να ξυπνήσει «ο Βούδας». Βούδας σημαίνει απλά, «αυτός που είναι άγρυπνος» σε ένα επίπεδο συνειδητοποίησης πέρα από την περιοχή του κάρμα και πέρα από τα πέπλα της παραίσθησης. Μπορεί κάποιος να συλλέξει από αυτές τις διδασκαλίες ότι ο μόνος τρόπος να εξεταστεί το κάρμα, τελικά, είναι να υψωθεί πάνω από αυτό.
Εντούτοις, εφ' όσον είμαστε ενσαρκωμένοι στη φυσική μορφή, ο νόμος του κάρμα έχει επιπτώσεις σε μας με κάποιο τρόπο και θα ήταν έτσι εξαιρετικά χρήσιμο εάν θα μπορούσαμε να επιτύχουμε μια κατανόηση των καρμικών σχεδίων με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε σε αυτή τη ζωή.
Μια μεγαλύτερη ανάλυση του καρμικού νόμου, διαιρεί τους τύπους κάρμα σε τρεις ομάδες.
- Η πρώτη ομάδα είναι η μοίρα ή πεπρωμένο, δηλαδή το κάρμα που πρέπει να συναντηθεί στην παρούσα διάρκεια ζωής. Το βασικό σχέδιο του πεπρωμένου θεωρείται απλά μια ακολουθία εμπειριών που το άτομο πρέπει να εξετάσει σε αυτήν την ενσάρκωση. Με μια πνευματική προσέγγιση στη ζωή, η με την βοήθεια ενός πνευματικού κυρίου, οι άνθρωποι μπορούν περιστασιακά να επέμβουν για να ελαττώσουν τον αντίκτυπο του ιδιαίτερα βαριού κάρμα.
- Η δεύτερη ομάδα, είναι εκείνο το κάρμα που δημιουργούμε τώρα, κατά τη διάρκεια αυτής της ζωής, τα αποτελέσματα της οποίας εμείς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε σε έναν κατοπινό χρόνο σε αυτήν την ίδια ζωή. Σε αυτό το κάρμα στοχεύουν οι ασκητές πολλών θρησκειών και φιλοσοφικών συστημάτων για τις μερικές φορές αυστηρές πειθαρχίες που επιβάλλουν στους εαυτούς τους, πιστεύοντας ότι τέτοιος αυτοέλεγχος στη συμπεριφορά μπορεί να τους βοηθήσει στην πορεία τους για να απόσχουν από την παραγωγή περισσότερου κάρμα που θα εμπόδιζε την πνευματική πρόοδό τους στο μέλλον. Εκτός από την άσκηση τέτοιων πειθαρχιών, ο τρόπος να αποφύγει κανείς το κάρμα στο παρόν είναι να απόσχει από τις έντονες επιθυμίες και τις εξαρτήσεις, καλλιεργώντας ταυτόχρονα το κατάλληλο πνεύμα και την αποστασιοποιημένη (στωική) αντιμετώπιση της καθημερινότητας.
Φυσικά, η διατήρηση του κατάλληλου πνεύματος και της αποστασιοποίησης είναι πολύ δύσκολη, και θεωρείται στις περισσότερες πνευματικές διδασκαλίες απολύτως αδύνατη.
Τέλος,
- Η τρίτη ομάδα αφορά το κάρμα που έχουμε συσσωρεύσει από πάρα πολλές ζωές, αλλά που δεν είναι συγκεκριμένα ενεργό σε αυτήν την ενσάρκωση. Μέσα από χιλιάδες ενσαρκώσεις, έχουμε συσσωρεύσει απέραντες καρμικές εμπλοκές και θα ήταν αδύνατο να αντιμετωπίσουμε σε μια ζωή τα αποτελέσματα όλων των προηγούμενων σκέψεων και των ενεργειών. Θα συντριβόμαστε απλά, φυσικά, ψυχικά, νοητικά και συναισθηματικά.
Ως εκ τούτου, η μερίδα του κάρμα μας που δεν διανέμεται στο πεπρωμένο της παρούσας διάρκειας ζωής μας, κρατιέται σε εφεδρεία.
Σύμφωνα με αυτή τη διδασκαλία, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το συνολικό υπόλοιπο κάρμα κάποτε στο μέλλον, εκτός αν ένας τέλειος πνευματικός κύριος, μας ανακουφίσει μερικά από εκείνο το φορτίο.
Συνεχίζεται...
Κείμενο: ©Μιλτιάδης Μουτάφης - Καθηγητής Αστρολογίας
ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ.
Επισης...Ο όρος Μετενσάρκωση αναφέρεται στη διαδικασία κατά την οποία η ψυχή του ανθρώπου, μια μη υλική ουσία, που κατοικεί μέσα σε ένα σώμα και μετά το θάνατο αποχωρεί απ’ αυτό, επιστρέφοντας αργότερα σ’ ένα άλλο σώμα.
Πηγή:
Katerina Chrisoulaki
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου