Αν η κρίση της κορεατικής χερσονήσου καταλήξει όντως σε αμερικανική εισβολή, πλησιάζουν ένα βήμα πιο κοντά στη δικαίωση όσοι προφήτεψαν ότι ο επόμενος στόχος είναι το Ιράν και πως η ταινία που κέρδισε φέτος το Όσκαρ ήταν ένα εργαλείο προπαγάνδας...
Καθώς το ένα από τα δύο «επόμενα» μέτωπα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής έχει ήδη ανοίξει (ο λόγος για τη Βόρεια Κορέα), οι περισσότεροι «προφήτες κακών» έχουν ήδη αρχίσει να αναρωτιούνται πότε θα έρθει η σειρά και του άλλου. Που είναι, φυσικά, το Ιράν. Υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων στην κορεατική χερσόνησο, αποκτά ξανά ενδιαφέρον να συζητήσουμε τις διάφορες θεωρίες που εκφράστηκαν τον τελευταίο χρόνο για το "Argo" του Μπεν Άφλεκ, το φιλμ δηλαδή που κέρδισε φέτος το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Για όσους δεν τη έχουν δει, η ταινία πραγματεύεται μια πραγματική ιστορία από το 1979 ως το 1981 που διαδραματίστηκε στην Τεχεράνη, αμέσως μετά την ιρανική επανάσταση. Μιλά για την «κρίση των ομήρων», όταν Ιρανοί διαδηλωτές εισέβαλαν στην αμερικανική πρεσβεία και οι αρχές συνέλαβαν τους εργαζόμενους εκεί, με 6 όμως να καταφέρουν να φύγουν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Η ταινία περιγράφει την περιπέτεια αυτών των 6 και την επιχείρηση που στήθηκε από τις ΗΠΑ και τον Καναδά, ώστε να φυγαδευθούν ως Καναδοί πολίτες από το Ιράν. Φυσικά με αρκετές «ενέσεις» μυθοπλασίας, όπως η χαρακτηριστική σκηνή αγωνιάς στο αεροδρόμιο, στο τέλος, που η ευτυχής της κατάληξη χαρίζει ανακούφιση και ενθουσιασμό στο κοινό που παρακολουθούσε γεμάτο ένταση ως εκείνη τη στιγμή την ταινία.
Το ίδιο το "Argo", χωρίς να είναι κάποιο αριστούργημα, είναι τόσο καλοφτιαγμένο και με αρκετές σκηνοθετικές αρετές, ώστε –παρά τις αντιρρήσεις αρκετών κριτικών- να μην θεωρείται ότι δεν άξιζε το μεγάλο του βραβείο φέτος στα Όσκαρ. Ωστόσο, δεν είναι απίθανο να «πριμοδοτήθηκε» κάπως στην πορεία του ως εκεί. Τι εννοούμε; Αν δει κανείς την ταινία ως ένα όργανο συντηρητικής αμερικανικής προπαγάνδας που προετοιμάζει το δρόμο για μια εισβολή στο Ιράν, θα καταλάβει ότι για να δεχθεί ο Μπεν Άφλεκ να τη γυρίσει, κάτι καλό πρέπει να του έταξαν ως αντάλλαγμα.
Γιατί όμως προπαγάνδα; Δεν είναι αλήθεια αυτά που αφηγείται και δείχνει το "Argo"; Το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Όσα δείχνει η ταινία είναι αλήθεια και –με τις μικροδιαφορές που επιβάλλει η κινηματογραφική εκδοχή της ιστορίας, για να γίνει λίγο πιο όμορφη, σαν την τελευταία σκηνή που αναφέραμε πιο πάνω- περιγράφουν αρκετά πιστά την περιπέτεια των 6 διπλωματών.
Το πρόβλημα είναι όσα δεν λέει η ταινία. Και το γιατί επέλεξε να πει όσα είπε και να παραλείψει όσα παρέλειψε τώρα, μετά την αποχώρηση των Αμερικανών από το Ιράκ και την επικείμενη εγκατάλειψη του πολέμου στο Αφγανιστάν. Τώρα που οι ΗΠΑ μεταφέρουν το μέτωπο «κατά του κακού» στη Βόρεια Κορέα και –γιατί όχι;- στο Ιράν, όπου φέτος έχουμε και εκλογές.
Τι δεν λέει η ταινία; Ξεκινά μεν με μια σύντομη περιγραφή των γεγονότων που οδήγησαν στην ιρανική επανάσταση, αλλά η επιχειρηματολογία των Ιρανών κατά των Αμερικανών εξαντλείται εκεί. Στα πρώτα δύο λεπτά της ταινίας. Σε όλη την υπόλοιπη διάρκειά της, οι Ιρανοί είναι στην καλύτερη κομπάρσοι και στην χειρότερη είναι ο απαιτούμενος «κακός» που χρειάζεται σε μια περιπέτεια για να γίνει πιο αγωνιώδης.
Το "Argo" δεν εξηγεί γιατί οι Αμερικανοί εμπλέκονται μια ζωή στα εσωτερικά άλλων κρατών. Γιατί έδωσαν άσυλο στον διεφθαρμένο Σάχη, αντί να τον παραδώσουν στο λαό που επαναστάτησε εναντίον του, ώστε να τον δικάσει. Επίσης, αποκρύπτει ότι η τελική λύση του δράματος έγινε επί θητείας του Ρεπουμπλικανού Ρίγκαν και όχι επί του Δημοκρατικού Κάρτερ, όπως αφήνεται να εννοηθεί. Γιατί;
Μα γιατί η ταινία παίχτηκε στους κινηματογράφους των ΗΠΑ λίγο πριν τις εκλογές του Νοεμβρίου με σκοπό να βοηθήσει τους Δημοκρατικούς και να χρυσώσει το χάπι σε όσους αριστερούς ψηφίζουν Ομπάμα, όσον αφορά στην επικείμενη εισβολή στο Ιράν. Ναι μεν θα είναι μια εισβολή σε ξένη χώρα, αλλά θα είναι για «καλό» σκοπό. Οι ψηφοφόροι του Ομπάμα, βλέποντας την περιπέτεια των 6 δεν θα αισθανθούν άσχημα όταν μάθουν ότι ο Πρόεδρός τους θέλει να μπει στο Ιράν. Οι Ρεπουμπλικανοί έτσι κι αλλιώς θα ήταν υπέρ μιας τέτοιας κίνησης. Τώρα πια, όλοι τους θα θυμηθούν τον Μπεν Άφλεκ και τους 6 διπλωμάτες που «έσωσε» και θα πουν «α ναι, να εισβάλουμε στη χώρα που ταλαιπώρησε τόσο αυτούς τους συμπατριώτες μας»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου