Το φαινόμενο είναι παλιό και καταγεγραμμένο. Κάποιοι άνθρωποι έχουν αποδείξει ότι μπορούν να ζουν χωρίς υλική τροφή. Συνήθως ήταν πνευματικοί, γιόγκι στην Ανατολή και άγιοι στη Δύση και οι ιστορίες ήταν τόσο παλιές που το θέμα –και η προκλητική ιδέα που κρύβεται πίσω του- άφηνε ανοιχτά πολλά ενδεχόμενα. Μπορεί να ήταν υπερβολή, μυθική κατασκευή, θρησκευτική έξαρση ή καθαρή εξαπάτηση. Έλειπαν τα επιστημονικά πειστήρια.
Η περίπτωση του Michael Werner
Ένα σχετικά πρόσφατο βιβλίο, το «Να τρέφεσαι από το Φως» των Michael Werner και Thomas Stôckli που καταγράφει την ελεγμένη σε πανεπιστημιακή κλινική περίπτωση του πρώτου, του Michael Werner o οποίος ζει χωρίς τροφή εδώ και χρόνια, ξανάνοιξε μια μεγάλη κουβέντα στις new age κοινότητες του διαδικτύου που παθιαζόμαστε με κάτι τέτοια. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2005 στην Γερμανία, μεταφράστηκε αργότερα σε πολλές γλώσσες και συνεχίζει μέχρι σήμερα να κάνει απανωτές εκδόσεις. Μικρή παρένθεση: Η διατροφή χωρίς τροφή είναι ένα από τα αγαπημένα topic των ημερών, ένα άλλο, κοντινό, είναι η διατροφή και ο συντονισμός με τον Ήλιο που έχει αρχίσει να «σκάει» σε αμέτρητα sites, και τα δύο ερεθιστικά επιστημονικώς, εντυπωσιακά και δυνητικά επικίνδυνα, θέματα.
Το πείραμα
Ο Michael Werner απέδειξε την περίπτωση της «πνευματικής», άυλης διατροφής σε μια πανεπιστημιακή κλινική της Ελβετίας. Η ιστορία του έκανε αίσθηση κυρίως γιατί είναι ένας ευυπόληπτος, σοβαρός άνθρωπος και επιπλέον επιστήμονας. Από το 2001, αυτός ο χημικός, διευθυντής ενός φαρμακευτικού ινστιτούτου της Γερμανίας, ένας συνηθισμένος άνθρωπος με παιδιά, εγγόνια και καθωσπρέπει οικογένεια, ζει χωρίς τροφή και με στοιχειώδη ποσότητα νερού, που αφαιρεί επίσης πλήρως και συχνά για πολύ μακρύς χρόνους.
Ο Werner εισήλθε στο νοσοκομείο υπό στενή παρακολούθηση, με βιντεοκάμερες που κατέγραφαν το δωμάτιο και την κατάστασή του 24 ώρες το 24ωρο για ένα διάστημα 10 ημερών. Όλον αυτό τον χρόνο μετρούσαν εξονυχιστικά την κατάσταση της υγείας του, αίμα, πίεση, ζωτικές λειτουργίες, νευρολογική ανταπόκριση και βέβαια τα κιλά που παρότι έδειχναν μικρές αυξομειώσεις στο τέλος σταθεροποιήθηκαν στο αρχικό σχεδόν βάρος, μείον ένα μόνο κιλό που είχε όταν εισήλθε για εξέταση. Φωτογραφίες και αποτελέσματα του πειράματος κυκλοφόρησαν παντού και ο ίδιος κρατούσε επακριβές ημερολόγιο της πορείας του. Κανονικά η «απεξάρτηση από την τροφή» απαιτεί, σύμφωνα με αυτούς με την ακολουθούν, μια περίοδο 21 ημερών (παρενθετικά, οι 21 μέρες υποδεικνύονται από πολλά συστήματα ως το επαρκές διάστημα για να κόψει κανείς οποιοδήποτε εθισμό του). Τα αποτελέσματα, όχι μόνο από την 10ήμερη αποχή στο νοσοκομείο αλλά από όλη την πρακτική της διατροφής μέσω του φωτός, όπως τα περιγράφει είναι τα εξής: Μια σχετική αναστάτωση, σωματική και ψυχική όταν αρχίζει η αποχή μέχρι να βάλει μπρος ο οργανισμός τη λειτουργία του στις νέες συνθήκες, αλλά στη συνέχεια αυξημένη ζωτικότητα, ύπνος λιγότερων ωρών και πολύ καλύτερη, συνολικά, υγεία.
Άλλα παραδείγματα της διατροφής μέσω φωτός
Η παράδοση και η ιστορία πολλών τόπων έχει να αναφέρει παρόμοιες περιπτώσεις. Ανάμεσά τους ο Ελβετός Νικολάς ντε Φλυ, τον 15ο αι. που αφού έζησε ως κανονικός άνθρωπος μέχρι τα 50 του, εγκατέλειψε σπίτι και οικογένεια μετά από μια μυστικιστική εμπειρία και έζησε 20 χρόνια μέχρι το θάνατό του χωρίς νερό και φαγητό. Αργότερα έγινε εθνικός άγιος, ο επονομαζόμενος «αδελφός Νικολά». Παρεμφερείς ιστορίες έχει να διηγηθεί η Αφρική και η Ασία με γιόγκι, αναχωρητές και αγίους αλλά και η ορθόδοξη παράδοση.
Τα παραδείγματα είναι πολλά και δεν αφορούν μόνο αγίους και ερημίτες. Άλλωστε και μόνο η επίδειξη μιας τέτοιας δυνατότητας επιβίωσης χωρίς νερό και φαγητό είναι σχεδόν μόνη της ικανή συνθήκη αγιοποίησης –και οι εκκλησίες έχουν βασικό συμφέρον να απορροφούν και να οικειοποιούνται ότι προσπερνά το γήινο επίπεδο και φτάνει το όριο του θαύματος. Καταγεγραμμένο παράδειγμα είναι αυτό της Τερέζας Νιούμαν στην νότια Γερμανία που σταμάτησε την τροφή το 1898, λίγο πριν τα 30 της χρόνια και έζησε έτσι άλλα 35 χρόνια μέχρι τον θάνατό της. Επειδή εμφάνιζε ταυτόχρονα και «στίγματα» γιατροί και ιερείς, το 1927 εξέτασαν εξονυχιστικά την περίπτωσή της, χωρίς να την αφήσουν στιγμή από τα μάτια τους για μέρες. Η Τερέζα όχι μόνο επιβίωσε τέλεια αλλά δεν έχασε ούτε κιλό.
Στους σύγχρονους καιρούς η Αυστραλιανή Ellen Greve, γνωστή ως Jasmuheen, ιδρύτρια της μόδας «της διατροφής μέσω του φωτός» που προτείνει μια διαδικασία 21 ημερών απεξάρτησης από το φαγητό φαίνεται ότι έπεισε πάμπολλους ανθρώπους να ακολουθήσουν το παράδειγμά της. Η θανατηφόρα κατάληξη ενός από τους πειραματιζόμενους έστρεψε τα ΜΜΕ άγρια εναντίον της. Η Jasmuheen, 57χρονη σήμερα, αμφιλεγόμενο πρόσωπο και εμφανώς αρκετά μαρκετίστρια για να πείθει περί της «πρανικής διατροφής» που προτείνει έχει δεχτεί να εξεταστεί για την ικανότητά της αλλά δεν τα κατάφερε καθόλου καλά.
Η βασική ιδέα για την «άυλη» τροφή
Σημαντικός υποστηρικτής της ιδέας ήταν από τις αρχές του 20ού αι. ο σπουδαίος ερευνητής Rudolf Steiner (1861-1925), φιλόσοφος, κοινωνικός αναμορφωτής, αρχιτέκτονας και εσωτεριστής που ασχολήθηκε επισταμένως με το θέμα και κατέληξε πως κάθε μορφή ύλης δεν είναι παρά «συμπιεσμένο φως» και πως «η ύλη, στην πραγματική της υπόσταση δεν είναι παρά φως», ιδέα που επιβεβαιώνει η πιο σύγχρονη φυσική. Σε επιστημονική συνάντηση τον Ιούλιο του 1923 είχε διατυπώσει την ιδέα πως η ύλη, η τροφή, δεν είναι παρά «ερέθισμα» στην διαδικασία «χτισίματος ενός ανθρώπινου οργανισμού που μεταβάλλεται ολοκληρωτικά, κάθε 7 χρόνια και γίνεται ολοκαίνουργιος». Για να απορροφηθεί οποιαδήποτε ουσία πρέπει να γίνει ένα είδος μεταστοιχείωσης που δεν έχει να κάνει με την γήινη τροφή αλλά με το ουράνιο φως. «Στον πραγματικό άνθρωπο» έγραψε «δεν εισέρχεται στην πραγματικότητα απολύτως τίποτα γήινο. Αυτό δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση…». Ο Steiner έβλεπε την τροφή σαν όχημα «μεταστοιχείωσης του ηλιακού φωτός» αν και δεν έφτασε στο να αποκηρύξει πλήρως την απαραίτητη παρουσία και χρησιμότητά της.
Ο Werner με την εφαρμοσμένη αποχή του από την τροφή λέει πως όλη αυτή η ιστορία αφορά την «επόμενη αποκάλυψη της επιστήμης» και πως δεν θα έμπαινε καν στον κόπο να αποδείξει ιατρικά την ικανότητά του και να την τεκμηριώσει, αν πίστευε πως αφορούσε μόνο τον ίδιο και ότι είναι ξεχωριστή περίπτωση. Με επιμονή υποστηρίζει ότι η διατροφή χωρίς τροφή αφορά τον μέσο άνθρωπο και είναι στις δυνατότητές του.
Η εξάρτησή μας από την τροφή, μοιάζουν να λένε όλοι αυτοί που πειραματίστηκαν και τα κατάφεραν, έχει να κάνει περισσότερο με το κοσμοείδωλό μας και τους περιορισμούς, κοινωνικούς, οικονομικούς, ψυχολογικούς ή πολιτισμικούς που έχουμε υποβάλει οι ίδιοι στον εαυτό μας. Ο άνθρωπος έχει ξεχάσει ότι είναι Θεϊκό ον και ότι έχει ασύλληπτες δυνατότητες που μόνο το ίδιο το μυαλό του μπορεί να τις αναιρέσει. Γι’αυτό και μια από τις φράσεις που επαναλαμβάνει διαρκώς ο Werner είναι πως η διαδικασία: «Δεν έχει να κάνει μόνο με το να σταματήσουμε να τρώμε, αλλά με το να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά». Θα πείτε μια άλλη διαστροφή της δυτικής κορεσμένης ψυχής που νοιώθει ενοχικά για την υπερβολική της κατανάλωση, έχει την πολυτέλεια να ψάχνει το μεταφυσικό, ζει με την ψύχωση ότι είναι ο εν δυνάμει Υπεράνθρωπος και προσπαθεί να μη θυμάται ότι η Αφρική πεινάει για τη δική της λαιμαργία.
Ίσως η αρχαία εικόνα ενός Παραδείσου όπου ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από τίποτα, ούτε από τροφή, να είναι πραγματική ή ίσως να απηχεί την παμπάλαια μνήμη και γνώση ότι τέτοια πράγματα ήταν απόλυτα φυσικά για τον άνθρωπο, ότι δεν είχε την ανάγκη να καταστρέψει τη φύση ή να θυσιάσει τα ζώα προκειμένου να τραφεί και ότι αυτή η δυνατότητα ενυπάρχει ακόμα. Κάποιοι την αποδεικνύουν κάτω από στενή παρακολούθηση σε κλινικές.
Φυσικά μια τέτοια ιδέα είναι επαναστατική. Η παγκόσμια οικονομία θα κατέρρεε και συνακόλουθα ό,τι δομήθηκε πάνω σ’αυτήν, όλος ο πολιτισμός της ύλης. Το να δεχτείς το αδιανόητο, έστω και ως δυνατότητα στην οποία φθάνουν λίγοι- υποσκάπτει θεμελιακά τα αξιακά συστήματα. Και σε κάνει στα σοβαρά ν’αναρωτιέσαι για το «και αν…» . Άρης Χανδρής, arischandris@yahoo.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου