ΡΩΣΙΑ – ΝΑΤΟ 2016 - “Η ιστορία γράφεται τώρα”

Η Μόσχα ισχυρίζεται ότι οι πύραυλοι κάθετης εκτόξευσης Mk-41 που έχουν εγκατασταθεί  στο χωριό Deveselu – Ρουμανία, έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για την εκτόξευση πυραύλων μέσου βεληνεκούς από τα πλοία του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ.

Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι οι εκτοξευτές αυτού του τύπου έχουν χρησιμοποιηθεί από τις αμερικάνικες πολεμικές ναυτικές δυνάμεις για την εκτόξευση πυραύλων αναχαίτισης και πυραύλων μέσου βεληνεκούς τύπου Tomahawk.

Οι αντιδράσεις εκ μέρους της Ρωσίας, μετά την ενεργοποίηση της αντιβαλλιστικής ασπίδας, ήταν άμεσες : 

• Η δημιουργία μιας στρατιωτικής βάσης στη Συρία, ακριβώς στην Παλμύρα η οποία αποτελεί προστατευόμενη περιοχή της UNESCO
• Οι διμερείς συμφωνίες μεταξύ Ρωσικής Ομοσπονδίας και Λευκορωσίας, με στόχο την οικοδόμηση μιας κοινής βάσης για την αντιμετώπιση της ασπίδα που έχει εγκατασταθεί στο Deveselu.  
• Η ενίσχυση των ρώσικων δυνάμεων στα σύνορα με το ΝΑΤΟ, κυρίως στη Μαύρη Θάλασσα

Οι ρώσικες δυνάμεις της νότιας στρατιωτικής περιφέρειας έχουν αυξηθεί και εξοπλισθεί με όπλα και συστήματα αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς. Η Ρωσία, μέσω των εκπροσώπων της, υποστηρίζει ότι το ΝΑΤΟ είναι «ένα μέσο στρατιωτικής αντιπαράθεσης» και «ένα εργαλείο που δημιουργήθηκε για την αντιπαράθεση. Η συνεισφορά του ΝΑΤΟ στη σταθερότητα και την ασφάλεια στην Ευρώπη είναι αμφίβολη».

Αμερικάνικα άρματα μάχης και εκατοντάδες στρατιώτες

στα σύνορα με τη Ρωσία

Το Κρεμλίνο κατηγορεί το ΝΑΤΟ για την κλιμάκωση των εντάσεων. Ένα αμερικάνικο τανκ M1A2 Abrams έχει ρίξει πολλές βολές προς στόχους που βρίσκονται σε μια στρατιωτική περιοχή, η οποία μέχρι το 2001 ελεγχόταν από τα ρωσικά στρατεύματα στη Γεωργία. Η στρατιωτική κινητοποίηση είχε λάβει χώρα στα πλαίσια στρατιωτικών ασκήσεων Noble Partner στις οποίες συμμετείχαν  εκατοντάδες άρματα μάχης και στρατιώτες των ΗΠΑ, Βρετανίας και Γεωργίας.

Οι ασκήσεις αποσκοπούσαν στην ενίσχυση των σχέσεων του ΝΑΤΟ με τη Γεωργία σε μια περίοδο που οι εντάσεις με το Κρεμλίνο κλιμακώνονται συνεχώς. Η περιοχή των ασκήσεων απέχει λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Ρωσία. Οι επιπτώσεις αυτών των ενεργειών εμφανίστηκαν αμέσως.

• Η Μόσχα κατηγόρησε αυτές τις στρατιωτικές ασκήσεις σε μια τόσο κοντινή απόσταση από τα σύνορά της, επισημαίνοντας ότι αποτελούν «ένα βήμα πιο κοντά στην κλιμάκωση των στρατιωτικών και πολιτικών συγκρούσεων στο Νότιο Καύκασο»[1].     
• Το ΝΑΤΟ ενίσχυσε τη θέση του με την αποδοχή του Μαυροβουνίου στην Συμμαχία. Όμως, με τη διαδικασία διεύρυνσης της Βόρειο-Ατλαντικής Συμμαχίας υπάρχει ο κίνδυνος όξυνσης των εντάσεων στην Ευρώπη.

 Σύμφωνα με τις δηλώσεις ενός βρετανού στρατηγού - Sir A. R. Shirreff -, μια σύγκρουση με τη Ρωσία είναι αναμενόμενη. Ο ίδιος πιστεύει ότι η Δύση οδεύει προς ένα πόλεμο με τη Ρωσία, με μια πρώτη σύγκρουση το 2017.  Ο βρετανός στρατηγός, ο οποίος ήταν ανώτατος αναπληρωτής διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, θεωρεί ότι η Ρωσία θα προσαρτήσει νέα εδάφη στην ανατολική Ουκρανία, θα ανοίξει ένα διάδρομο προς τη Κριμαία και θα εισβάλλει στις Βαλτικές χώρες[2].

Στις δηλώσεις του, μεταξύ των άλλων, υπογραμμίζει το γεγονός ότι ο Πούτιν θέλει να δει πάλι τη Ρωσία μια μεγάλη δύναμη και θα χρησιμοποιήσει κάθε ευκαιρία για την επίτευξη αυτού του στόχου.

«Στη σκιά της Ευρώπης» του R. D. Kaplan

Τον Απρίλιο 2016, στις ΗΠΑ, εκδόθηκε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Στη σκιά της Ευρώπης», όπου ο αμερικανός αναλυτής και συγγραφέας R. D. Kaplan περιγράφει  στην κατάσταση που επικρατεί στην Ανατολική Ευρώπη, συγκεκριμένα:

• Η Ρουμανία είναι μια χώρα με ένα πολιτικό σύστημα πιο υγιείς, σε σύγκριση με την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία. Ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης της χώρας είναι υψηλότερο σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Οι Ρουμάνοι θέλουν μια φιλοδυτική κυβέρνηση και είναι σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών.
• Η Ουγγαρία εξακολουθεί να θέλει να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη, μεταξύ αυτών και τα εδάφη της Τρανσυλβανίας και, παρόλο που κανείς δεν μιλάει ανοιχτά για το θέμα αυτό, στην ουγγρική εξωτερική πολιτική  υπάρχει βαθιά ριζωμένη αυτή επιδίωξη.  Η Ρωσία και η Ουγγαρία, φυσικά, θα μπορούσαν να συνεργάζονται  για να γίνει μεγάλη και πάλι η Ουγγαρία, αλλά οι ΗΠΑ είναι ένας αποτρεπτικός παράγοντας σε κάθε προσπάθεια αυτού του είδους. Η Ουγγαρία, αν και δεν είναι σλαβική χώρα, προσανατολίζεται προς τη Ρωσία λόγω του πρωθυπουργού κ. Viktor Orban.
• Σερβία και Βουλγαρία είναι σλάβικα κράτη που έχουν ιστορικές και παραδοσιακές σχέσεις με τη Ρωσία.
• Σχετικά με τη Μολδαβία, οι μεγάλες δυνάμεις πρέπει να βοηθήσουν τη χώρα αυτή. Η Ρουμανία μπορεί με τη σειρά της να είναι χρήσιμη, αλλά δεν πρέπει να μπει σε μια τέτοια διαδικασία, καθώς θα ήταν πολύ προκλητικό για τη Μόσχα. Η Ρουμανία είναι τυχερή που δεν επανασυνδέθηκε με τη Μολδαβία γιατί δεν αποτελεί μέρος του χώρου Σένγκεν και δεν έχει ενταχθεί στη ζώνη του ευρώ. Αν ήταν μέλος της Ευρωζώνης θα ήταν σαν την Ελλάδα και στο Σένγκεν θα είχε προβλήματα με τους πρόσφυγες και μετανάστες. Η επανένωσης με τη Μολδαβία θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια εσωτερική κατάσταση, η οποία θα ήταν πολύ, πολύ χειρότερη από τη σημερινή.
• Η οικονομία της Ρωσίας θα σταματήσει να εμφανίσει μια θετική δυναμική και ως εκ τούτου, η επιθετικότητα της Ρωσίας θα κλιμακωθεί. Η στρατηγική του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι να δημιουργηθούν θύλακες όπως η Υπερδνειστερία, Αμπχαζία, Ναγκόρνο-Καραμπάχ που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τη Μόσχα για τον έλεγχο των κρατών στο έδαφος των οποίων υπάρχουν οι θύλακες αυτοί.

Επιπλέον, ο αμερικάνος αναλυτής, θεωρεί ότι η Ρωσία θα δράσει έμμεσα προσπαθώντας να κάνει τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης να εξαρτούνται περισσότερο από τη Μόσχα στον τομέα της ενέργειας. Η Ρωσία πιστεύει ότι η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη είναι μια παραδοσιακή περιοχή της αυτοκρατορικής της επιρροή. 

Προβλέπει και μια αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά όχι το τέλος της. Οι  διαφορετικές αντιδράσεις προς τους μουσουλμάνους πρόσφυγες και μετανάστες που προέρχονται από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή θα επιβαρύνουν την Ευρώπη και να οδηγήσουν σε μια επανεξέταση των συνόρων (Σένγκεν).

Εν κατακλείδι, η Ρωσία, η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική ενώνονται με την Ευρώπη σε μια μεγάλη γεωπολιτική ζώνη.

Η ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ

Σε περίπτωση που η Σουηδία θα αποφασίσει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι η Ρωσία θα λάβει στρατιωτικά και τεχνικά μέτρα εάν η Σουηδία θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Ο κ. Λαβρόφ ανέφερε, επίσης, ότι η Ρωσία δεν ενδιαφέρεται για την κλιμάκωση της στρατιωτικής αντιπαράθεσης στην Ευρώπη και, κατά την άποψή του, μια μειοψηφία θέλει να ενοποιήσει το ΝΑΤΟ, παρουσιάζοντας τη Ρωσία ως απειλή για τον κόσμο.

«Η ιστορία γράφεται τώρα», δήλωσε ο κ. Βλαντιμιρ Πούτιν.

Κατ 'εντολή του Πούτιν, η Ρωσία δρα στη Μαύρη Θάλασσα, ενώ όλος ο πλανήτης είναι σε εγρήγορση και περιμένει να δει ποιες θα είναι οι αντιδράσεις και τα αντανακλαστικά του ΝΑΤΟ για τις μεγάλης κλίμακας ρώσικες στρατιωτικές ασκήσεις.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του ρώσου Υπουργού Άμυνας κ. Sergueï Choïgou  «είναι μια αντίδραση στις προσπάθειες ορισμένων χωρών να επεκτείνουν τη στρατιωτική τους παρουσία κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Το στρατιωτικό δυναμικό στη νότια στρατιωτική περιοχή έχει αυξηθεί και εξοπλισθεί με όπλα και συστήματα αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς».

Ξεκίνησε ανεπαίσθητα, μήπως,  ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος αυτές τις μέρες;  Όχι τίποτ΄άλλο, αλλά ακόμη και οι μελλοντικοί ιστορικοί, αναλύοντας αργότερα τη δική μας περίοδο, θα εντοπίζουν σαφή σημάδια παραβίασης της Σύμβασης της Γενεύης[3].

Ας μην ξεχάσουμε και τους Βρετανούς ιστορικούς του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που ξεκίνησαν την ιστορία κουνώντας τη Συμφωνία του Μονάχου[4] του Chamberlain[5] και τη δήλωσή του ότι η ειρήνη στην Ευρώπη τελικά έχει σωθεί.

Ε.Φ.

---

[1] Δηλώσεις του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών

[2] Βαλτικές χώρες - είναι μια περιληπτική ονομασία που περιγράφει τρία μικρά κράτη της ανατολικής Βαλτικής Θάλασσας : την Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία.

[3] Ο όρος Σύμβαση της Γενεύης υποδηλώνει τις συμφωνίες του 1949, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια διαπραγματεύσεων μετά τη λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου (1939 -45)

[4] Σύμφωνο που προέκυψε και υπογράφηκε στην Διεθνή Συνδιάσκεψη του Μονάχου που συνήλθε εσπευσμένα στις 29 Σεπτεμβρίου 1938 στο Μόναχο της Γερμανίας, εξ ου και η ονομασία της, προκειμένου να αποτραπεί επικείμενη πολεμική σύρραξη μεταξύ Γερμανίας και Τσεχοσλοβακίας.

[5] Arthur Neville Chamberlain FRS (18 Μαρτίου 1869 - 9 Νοεμβρίου 1940) ήταν Βρετανός  συντηρητικός πολιτικός ο οποίος διετέλεσε Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου από το Μάιο του 1937 έως το Μάιο του 1940. Ο  Chamberlain είναι περισσότερο γνωστός για την υπογραφή της Συμφωνίας του Μονάχου το 1938