Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα ότι δεν το έχω σκεφτεί. Η αλλοτρίωση προσπαθεί να με ντύσει με παράταιρα ρούχα, να προσθέσει σκέψεις υπερβάλλοντος καταναλωτισμού, να με χειραγωγήσει με τέτοιο τρόπο που να σκορπιέμαι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα για να επιβεβαιώνω την ύπαρξή μου μέσα από ρούχα, παντελόνια, ipad και μοδάτες προσταγές με σκοπό την απομάκρυνση του εγώ από την αίθουσα του θρόνου.
Βρίσκω τον εαυτό μου πολλές φορές μόνο του να αναμοχλεύει τα σκοτάδια του νου μπας κι βρει κάποια συντροφιά στα ενσαρκωμένα αλλά πολύ καλά φυλαγμένα δώματά του αλλά εις μάτην. Η μοναξιά είναι επιβεβλημένη γιατί μεγαλώνοντας αντιλαμβάνομαι ότι οι αντοχές κι οι ανοχές μου με εγκαταλείπουν, οι φίλοι κουβαλούν τα δικά τους σακιά τα οποία εκτός από βαριά, ενσταλάζουν την ίδια την τρέλα στα ήδη μπερδεμένα αυλάκια της.
Εξακολουθώ να περπατώ με δυνατό βηματισμό, τα ίχνη ήταν ανέκαθεν καλός οιωνός στο χιόνι, σε λίγο πριν το λυκαυγές όπου ο ήλιος θα κάνει σθεναρή την παρουσία του στο γυμνό τοπίο, με κατεβασμένα αυτιά κι άπλετο βλέμμα θα χωθώ ξανά στην φωλιά μου περιμένοντας κι πάλι το σκοτάδι για να ξαναβγώ δειλά με τα μάτια έτοιμα για περίσσιο αίμα κι περιττή αγκαλιά.
the elf at bay
Βρίσκω τον εαυτό μου πολλές φορές μόνο του να αναμοχλεύει τα σκοτάδια του νου μπας κι βρει κάποια συντροφιά στα ενσαρκωμένα αλλά πολύ καλά φυλαγμένα δώματά του αλλά εις μάτην. Η μοναξιά είναι επιβεβλημένη γιατί μεγαλώνοντας αντιλαμβάνομαι ότι οι αντοχές κι οι ανοχές μου με εγκαταλείπουν, οι φίλοι κουβαλούν τα δικά τους σακιά τα οποία εκτός από βαριά, ενσταλάζουν την ίδια την τρέλα στα ήδη μπερδεμένα αυλάκια της.
Εξακολουθώ να περπατώ με δυνατό βηματισμό, τα ίχνη ήταν ανέκαθεν καλός οιωνός στο χιόνι, σε λίγο πριν το λυκαυγές όπου ο ήλιος θα κάνει σθεναρή την παρουσία του στο γυμνό τοπίο, με κατεβασμένα αυτιά κι άπλετο βλέμμα θα χωθώ ξανά στην φωλιά μου περιμένοντας κι πάλι το σκοτάδι για να ξαναβγώ δειλά με τα μάτια έτοιμα για περίσσιο αίμα κι περιττή αγκαλιά.
the elf at bay
ΠΗΓΗ: http://thesecretrealtruth.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου