Ο μεγαλύτερος πολεμιστής ξιφομάχος σαμουράϊ στην ιστορία. Πριν ενηλικιωθεί και γίνει γνωστός ονομαζόταν Τακέζο Σίμεν, Μιγιαμότο Μπενοσούκε ή Μιγιαμότο Μουσάνα, ήταν πασίγνωστος γιαπωνέζος ξιφομάχος.Ο Μουσάσι έγινε γνωστός από τις νικηφόρες μονομαχίες που είχε, από μικρή ηλικία, λόγω της έξοχης τεχνικής του στην ξιφασκία. Είναι ο ιδρυτής της Νι Το Ρύου σχολής ξιφασκίας και συνέγραψε το περίφημο «Βιβλίο των Πέντε Δαχτυλιδιών».
Ο τόπος γέννησης του Μουσάσι δεν είναι γνωστός, είναι όμως ευρέως αποδεκτό ότι ο μεγαλύτερος αδελφός του Σιρότα γεννήθηκε το 1578 στο χωριό Μιγιαμότο (σημερινό Μιμαζάκα) – ή στο χωριό Μπάνσου – και είναι γόνος της γνωστής οικογένειας σαμουράϊΧιράτα.Ο πατέρας του Χιράτα Μουνισάϊ (ή Μιγιαμότο Μουνισάϊ) υποτακτικός του Σίνμεν ήταν πολύ καλός γνώστης των πολεμικών τεχνών και είχε αναγνωρισθεί ως δάσκαλος του όπλου Τζίτε (十手 μετάφρ. «δέκα χέρια», ) και «μύστης του σπαθιού». Όταν ήταν νέος ο Χιράτα είχε κερδίσει 2 από τους 3 αγώνες εναντίον του γνωστού ξιφομάχου Γιοσιόκα μπροστά στον Σογκούν Ασικάγα Γιοσιάκι ο οποίος τον έχρισε με το τίτλο του «καλύτερου στην Ιαπωνία».
Ο Μουσάσι από την ηλικία των 7 ετών ανατράφηκε σύμφωνα με τις βουδιστικέςαρχές από τον θείο του Ντορίνμπο που ήταν ιερέας στον ναό Σορέϊαν. Επίσης εκπαιδεύτηκε στην ξιφομαχία από τον Μουνισάϊ και στην οικογενιακή τέχνη του Τζίτε. Στην ηλικία των 13 ετών είχε την πρώτη του μονομαχία με τον σαμουράϊ Αρίμα Κιχέϊ, ο οποίος δεν ήταν πολύ καλός ξιφομάχος. Το 1599, σε ηλικία 15 ετών, ο Μουσάσι έφυγε από το χωριό του και πέρασε αρκετό χρόνο ταξιδεύοντας και ξιφομαχώντας σε μονομαχίες. Το 1600 όταν ξέσπασε πόλεμος μεταξύ των Τογιοτόμι και Τοκουγκάβα έλαβε μέρος στο πλευρό των Τογιοτόμι διότι είχε συμμαχήσει μαζί τους η φατρία των Σίνμεν στους οποίους η οικογένεια του Μουσάσι όφειλε υποταγή. Από το 1605 έως το 1612 ο Μουσάσι ταξίδεψε σε όλη την Ιαπωνία σε ένα «οδοιπορικό ζωής του πολεμιστή» (Musha Shugyo).
Στην διάρκεια αυτή έδωσε πολλές μάχες σε μονομαχίες και εξέλιξε την τεχνική του στην ξιφομαχία. Στις περισσότερες μονομαχίες προσπάθησε να μην σκοτώσει τον αντίπαλο, εκτός αν είχε συμφωνηθεί και από τους δύο. Επίσης ήταν γνωστό ότι ο Μουσάσι δεν ενδιαφερόταν για το όπλο που είχε ο αντίπαλος δείχνοντας πως είναι κύριος του «δρόμου της στρατηγικής». Αναφέρεται ότι ο Μουσάσι πολέμησε σε 60 μονομαχίες χωρίς να χάσει σε καμία. Το 1611 ο Μουσάσι άρχισε την πρακτική στο Ζαζέν (坐禅 μεταφρ. «καθιστός διαλογισμός» η καρδιά του Ζεν Βουδισμού) στον ναό Μιοσίντζι.Σε ηλικία 28 ετών περίπου, το 1612, ο Μουσάσι σκότωσε στην πολύ γνωστή μονομαχία τον Σασάκι Κοτζίρο, ο οποίος πρώτος χρησιμοποίησε το σπαθί Νοντάτσι (野太刀 ένας είδος μακριού σπαθιού). Σε αυτή την μονομαχία ο Μουσάσι αναφέρεται ότι είχε αργήσει να παρευρεθεί για να πανικοβάλλει τον αντίπαλο ή κατ’ άλλους άργησε διότι περίμενε την παλίρροια ώστε μετά την μάχη να φύγει χωρίς καθυστέρηση.
Το 1615 προσέφερε τις υπηρεσίες του στον Ογκασαουάρα Ταντανάο και κατά την διαμονή του εντρύφησε περισσότερο στις πολεμικές τέχνες και στην τεχνική του Σουρικέϊν (όπλο σε σχήμα αστεριού). Επίσης υιοθέτησε ένα αγόρι. Το 1621 ο Μουσάσι νίκησε τον Μιγιάκι Γκουνμπέϊ και τρεις άλλους της σχολής Τόγκουν ρύου. Το 1622 ο γιός του Μουσάσι, ο Μιγιαμότο Μικινοσούκε έγινε υποτακτικός στο φέουδο Χιμτζέϊ, οδηγώντας τον Μουσάσι σε νέα ταξίδια έως το 1623 όπου σταμάτησε στο Έντο και έγινε φίλος με τον λόγιο του κονφουκιανισμού Χαγιάσι Ραζάν. Το 1626 ο Μιγιαμότο Μικινοσούκε έκανε Σεπούκου λόγω του θανάτου του κυρίου του Ογκασαουάρα. Από το 1627 έως το 1641 ο Μουσάσι ταξίδευε και λάμβανε μέρος σε μονομαχίες και μάχες. Αρχές του 1641 γράφει το βιβλίο «35 οδηγίες πάνω στην στρατηγική». Αυτή την χρονιά ο τρίτος γιός του γίνεται «κύριος των όπλων» στη φατρία Οουγάρι. Η νευραλγία χτυπά τον Μουσάσι το 1642 και το 1643 αποσύρεται σε μια σπηλιά σαν ερημίτης για να γράψει το διάσημο βιβλίο του «Το βιβλίο των πέντε δαχτυλιδιών» όπου το τέλειωσε στις αρχές του 1645.
Στα μέσα Μαίου του 1645 περίπου, ο Μουσάσι αισθανόμενος τον επερχόμενο θάνατό του μεταλαμπάδευσε τις γνώσεις του και έδωσε τα χειρόγραφα από τα γραπτά του στον νεότερο αδελφό του πιο κοντινού του μαθητή (Τεράο Μαγκονόζο).«Τη στιγμή του θανάτου του, ανασηκώθηκε. Έσφιξε την ζώνη του και φόρεσε το Γακιζάσι (脇差 παραδοσιακό γιαπωνέζικο σπαθί). Έκατσε με το ένα πόδι κατακόρυφα, κρατώντας το σπαθί με το αριστερό του χέρι και το μπαστούνι με το δεξί. Πέθανε σε αυτή την στάση, στην ηλικία των 62 χρόνων.»
To βιβλίο του μπορείτε να το βρείτε μεταφρασμένο και στην Ελλάδα. Ο Μουσάσι ήταν ένας μεγάλος πολεμιστής και η ζωή του είναι μια έμπνευση για όλους όσους ακολουθούν τον δρόμο του πολεμιστή samurai
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου