Εν Αρχή…
Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από 50.000.000 χρόνια, ζούσε ένα ζώο με κοντά πόδια και μακρύ σώμα, που οι επιστήμονες το βάφτισαν Miacis και όπως μας λένε, ήταν ο μακρινός πρόγονος της γάτας. Περνούσαν οι αιώνες, και ξαφνικά πριν από 35.000.000 χρόνια, εμφανίστηκε ένα άγριο αιλουροειδές, που μπόρεσε και επέζησε περιφερόμενο σε Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Νότιο Αμερική. Ποτέ δεν βρέθηκαν ίχνη του στην Αυστραλία και την Ανταρκτική. Επρόκειτο για μια άγρια τίγρη με μικρό κεφάλι, μεγάλο σώμα και τεράστια δόντια σαν κυρτά σπαθιά, που μπορούσε να σκοτώσει ακόμα κι ένα πελώριο μαμούθ. Δεν ήταν όμως ιδιαίτερα έξυπνη και δεν μπόρεσε να επιβιώσει για πολύ στην άγρια φύση.
Πριν από 10 -12.000.000 χρόνια, εμφανίστηκε η πρώτη γάτα που έμοιαζε πολύ με την σημερινή.
Ζούσε στα δάση, σκαρφαλώνοντας πάνω στα δέντρα με τα νύχια της, που όταν δεν τα χρειαζόταν τα έκρυβε μέσα στις θήκες τους.
Ήταν πανέμορφη, ανεξάρτητη και αυτοδύναμη. Η παρουσία της στη γη, ήταν πολύ πιο παλιά από του ανθρώπου, του σκύλου, του γουρουνιού και του αλόγου.
Και τώρα πάμε σε πιο… πρόσφατους καιρούς.
Πριν από 10.000 χρόνια, ένας πρωτόγονος κυνηγός σκέφθηκε να αποθηκεύσει σπόρους δημητριακών. Αυτή η κίνηση, του έδωσε την ευκαιρία σε κάποιες δύσκολες μέρες, να προσφέρει τροφή στους συντρόφους του. Αυτοί με την σειρά τους, σαν ανταμοιβή, άρχισαν να τον υπηρετούν και να γεμίζουν τις αποθήκες με δημητριακά και καρπούς.
Μαζί όμως με τις πρώτες αποθήκες εμφανίστηκαν και οι ορδές των πεινασμένων ποντικιών. Ο νεογέννητος πολιτισμός κινδύνευε να τελειώσει, ανήμπορος, μέσα σε επιδημίες και καταστροφές.
Τότε, σαν προστάτιδα του πολιτισμού, έκανε την εμφάνισή της η γάτα, η οποία κυνήγησε και εξαφάνισε μεγάλο αριθμό ποντικιών. Ο άνθρωπος εκτίμησε την προσφορά της και την λάτρεψε σαν θεά για χιλιάδες χρόνια.
Ο δεσμός ανθρώπου – γάτας υπάρχει και πριν την αρχαία Αίγυπτο.
Η απόδειξη ήρθε από Γάλλους ερευνητές που ανακάλυψαν στην περιοχή Σιλουρόκαμπος της Κύπρου έναν τάφο ανθρώπου, αγνώστου φύλου αλλά υψηλής κοινωνικής θέσης, θαμμένου εδώ και 9.500 χρόνια μαζί με το 8 μηνών γατάκι του…
Γάτες… και Αίγυπτος
…Και η ιστορία μας συνεχίζεται από κει που ξεκίνησε ένας από τους αρχαιότερους πολιτισμούς, εκείνος των Αιγυπτίων.
Οι Αιγύπτιοι πίστεψαν ότι αρκετές θεότητες παρουσιάζονταν με την μορφή της γάτας, γιαυτό και της έδωσαν εξαιρετική θέση στην κοινωνία τους. Εξηγούσαν τις διάφορες στάσεις που έπαιρνε σαν προβλέψεις για τα μελλούμενα ή για τις απαιτήσεις των θεών.
Η ποιητική γλώσσα του σώματός της κέρδισε ακόμα και το μυαλό των πιο προχωρημένων ιερέων της Αιγύπτου.
Η Μπάστ, η θεά της γονιμότητας και της ομορφιάς, ήταν η πρώτη που απέκτησε το πρόσωπο και το μαγευτικό βλέμμα της γάτας. Η ίδια θεά, με το όνομα Πάσατ αυτή τη φορά, συμβόλιζε τη φωτιά, την ζέστη, την ηλιακή ενέργεια. Ήταν θεραπεύτρια νόσων, φύλακας των ψυχών των νεκρών αλλά και θεά των εραστών της νύχτας με σύμβολο το φεγγάρι.
Ο γάτος ήταν αφιερωμένος στον Ρα, τον θεό ήλιο.
Οι γάτες ζούσαν με μεγάλες τιμές και φροντίζονταν από τους ανθρώπους με πολύ προσοχή. Έπρεπε να πεθάνουν μόνο από φυσικό θάνατο. Γι αυτό και οι οδηγίες προφύλαξης της υγείας τους, περνούσαν από τον πατέρα στο γιο με θρησκευτική ευλάβεια. Μετά τον θάνατο, τις βαλσαμώνανε και τις κηδεύανε με τιμές, σε σαρκοφάγο ανάλογη του πλούτου της οικογένειας που μέχρι τότε τις φρόντιζε. Πολλές φορές τοποθετούσαν μαζί τους και μικρά βαλσαμωμένα ποντικάκια.
Ο νόμος του Φαραώ προέβλεπε καταδίκη σε θάνατο για όσους φόνευαν τις γάτες.
Μάλιστα κάποιος Ρωμαίος αξιωματικός, όταν σκότωσε κατά λάθος μια γάτα, γλίτωσε παρά τρίχα από το λιντσάρισμα του πλήθους.
Το 595 πΧ οι Πέρσες προσπάθησαν να πολιορκήσουν την πόλη Πελούσια στα σύνορα της Αιγύπτου, αλλά δεν μπόρεσαν να τα καταφέρουν. Τότε ο βασιλιάς των Περσών, Καμβύσης, διέταξε τους 600 στρατιώτες του να δέσουν στις ασπίδες τους, 600 ζωντανές γάτες. Οι Αιγύπτιοι βλέποντας αυτό το φριχτό θέαμα δεν χτύπησαν ούτε έναν στρατιώτη, φοβούμενοι μήπως σκοτώσουν ή τραυματίσουν έστω και μία γάτα. Έτσι οι Πέρσες κατέκτησαν την πόλη Πελούσια.
Το 350 μΧ , μετά από πολλά ιστορικά γεγονότα, η θεά Bast της Αιγύπτου άρχισε να παρακμάζει και με την πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έγινε παρελθόν.
Πολύ – πολύ αργότερα, το 1890 μΧ, σε μια αρχαία πόλη της Αιγύπτου, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν 300.000 μούμιες γάτας, τοποθετημένες μέσα σε ξυλόγλυπτα φέρετρα ή τυλιγμένες με πλούσιους χρωματιστούς επιδέσμους. Τα πρόσωπά τους ήταν καλυμμένα με μάσκες στις οποίες είχαν χαραχτεί τα μάτια, η μύτη, τα αυτιά και τα μουστάκια τους. Πολλές από αυτές χαρίστηκαν σε μουσεία, αλλά και πολλές μεταφέρθηκαν στο Liverpool της Αγγλίας και έγιναν… λίπασμα.
Τραγικό!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου