Απο τον Αρχαίο.
(Πως η επιστήμη συμβαδίζει με την θρησκεία μας.....)
Ζούμε και κινούμαστε σε τρείς (3) διαστάσεις: Είμαστε τρισδιάστατοι.!!!!
Η θεωρία των «Υπερχορδών» μιλάει για δέκα (10) διαστάσεις.
Ο Στήβεν Χόκινγκ και πολλοί άλλοι επιστήμονες μιλούν για 120 διαστάσεις.
Η θεωρία των «Παράλληλων συμπάντων» μιλάει για άπειρες.!!!!Κανείς δεν συζητά για τους κατοίκους τους , εκτός κι αν οι επιστήμονες θεωρούν πως οι άλλες διαστάσεις είναι ακατοίκητες.!!Πολλοί φυσικοί και αστρονόμοι μιλούν για εξωκοσμικά όντα , μιλούν για «εξωγήινους» δηλαδή για όντα που ίσως να κατοικούν σε άλλους τρισδιάστατους κόσμους σαν το δικό μας αλλά πολύ μακριά απο εδώ.ΚΑΙ ΟΜΩΣ αν υπήρχαν και περισσότερες διαστάσεις απο τις τρείς δικές μας , και αν ήταν κατοικημένες , το πιθανότερο είναι ότι τα «εξωκοσμικά» αυτά όντα να ζούν στο κατώφλι του σπιτιού μας ή ακόμα πιό θαυμαστό , μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.
Εδώ θελώ να κάνω μια μεγάλη παρένθεση......(Δεν θελω με κανένα τροπο να μπερδεύουμε τα πνευματικά όντα όπως είναι οι Αγγελοι (ασώματα όντα) με ότι θα παραθέσω παρακάτω.Ισως τα πνεύματα να ζουν και αυτά σε άλλες διαστάσεις απο τις δικές μας.Ας μην μπερδέψουμε τα φαντάσματα με τα πνευματα και τις πνευματικές οπτασίες με τα εξωκοσμικά όντα .!!! Εδώ γίνεται μια φοβερή σύγχυση ή οποία δεν έχει προηγούμενο.Εγω θα παραθέσω τις ιδέες μου με βάση τις επιστημονικές απόψεις ορισμένων επιστημόνων όπως ο Αινσταιν, ο Αρχιμήδης , ο Πλάτων αλλά και σύνχρονων όπως ο Στηβεν Χόκινγκ .!)
Συνεχίζοντας μπορώ να πώ πως στην πραγματικότητα η λέξη «Διάσταση» σημαίνει Κατεύθυνση.Είναι πολύ εύκολο να κατανοήσουμε το ζήτημα των διαστάσεων αν τις δουμε σαν κατευθύνσεις.
Για τα όντα του δικού μας σύμπαντος υπάρχουν τρείς (3) διαστάσεις δηλαδή τρείς τρόποι κίνησης, τρείς κατευθύνσεις: μπρός-πίσω , δεξιά-αριστερά, πάνω-κάτω.Εδώ μπορούμε να πούμε ,πώς αν θεωρίσουμε και τον χρόνο ώς μία τέταρτη κατεύθυνση (διάσταση) τότε έχουμε την κίνησή μας μέσα στον χρόνο απο το παρελθόν στο μέλλον.Αρα έχουμε την λεγόμενη Χωροχρονική κίνηση.Δηλαδή κινούμαστε μέσα στον Χρόνο σε οποιαδήποτε απο τις τρεις κατευθύνσεις (σε σχέση πάντοτε με την θέση του παρατηρητή , κι αυτό είναι μια πολύ συμαντική επισήμανση και με τρομερές προεκτάσεις.π.χ Θεωρία Σχετικότητας)
Αυτήν την στιγμή κανείς μέχρι τώρα δεν έχει ανακαλύψει ένα μέρος που να μην μπορούμε να φτάσουμε εκεί με μία κίνηση όπως την πρώτη ή την δεύτερη ή την τρίτη κατεύθυνση.Αυτό σημαίνει παραδειγματικά ότι ίσως, αυτήν την στιγμή μέσα στο ίδιο μου το σπίτι να υπάρχει ένα δωμάτιο ή και περισσότερα τα οποία δεν μπορώ να επισκευτώ γιατί για να φτάσω σε αυτά χρειάζεται ένας «τέταρτος» τρόπος κίνησης.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΩ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ.Η πορτα του δωματίου αυτού θα είναι μπροστά μου αλλά εγώ δεν την βλέπω επειδή αντιλαμβάνομαι τον κόσμο με τρείς διαστάσεις.
(Εδώ μπορώ να παραθέσω τα αποτελέσματα ενός πειράματος.Ολοι γνωρίζουμε πως το μυρμίγκι δεν αντιλαμβάνεται καλά μια απο τις τρείς διαστάσεις : πανω-κατω.Δηλαδή το ύψος.Αν κλείσεται ενα μυρμιγκι μέσα σε ένα γυάλινο κύβο , αυτό θα συνεχίσει να περπατάει στην εσωτερική επιφάνεια του κύβου μέχρι να εξαντληθεί.Για το μυρμίγκι υπάρχουν μόνο οι δύο διαστάσεις: μπρός-πίσω και αριστερά-δεξιά.Δηλαδή διαστάσεις επιπέδου.)
Γυρνώντας πίσω μπορώ να πώ πως αν και εμείς σαν όντα τρισδιάστατα ή τετραδιάστατα (και ο Χρόνος μαζί) αντιλαμβανόμαστε μόνο τον δικό μας κόσμο με τις τρείς διαστάσεις , αυτό δεν συμαίνει ότι μένουμε ανεπηρέαστοι απο συμβάντα που συμβαίνουν σε άλλες διαστάσεις.
(Παράδειγμα .....το μυρμίγκι.Μπορεί κάποτε να πέσει απο την μία έδρα στην άλλη πραγματοποιώντας μία κινηση στην τρίτη κατεύθυνση.Αραγε το μυρμίγκι κατάλαβε ότι επεσε απο τι μία εδρα στην άλλη;;;;;!!!!!Μαλλον η απάντηση είναι ΟΧΙ.)
Αν και το σύμπαν φαίνεται να εχει μόνο τρείς κατευθύνσεις για εμάς, είναι δυνατόν να φανταστούμε ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες όπου οι αισθήσεις μας είναι ανίκανες να τις αντιλήθφούν.Οι Γεωμετρίες που θα πρόκυπταν απο ενα τέτοιο σύμπαν θα ήταν πολύ πολυπλοκες σε σχέση με την στερεά Γεωμετρία, οπως και αυτή είναι με την σειρά της πιό πολύπλοκη απο την απλή Γεωμετρία.
Στην απλή Γεωμετρία μιλάμε 1] της μιας κατεύθυνσης : Ευθεία γραμμή 2] το δύο κατεθύσεων : τετράγωνο , στην Στερεά Γεωμετρία μιλαμε για 3] το τριών κατευθύνσεων : Κύβος και 4] (εδώ συνγκρατηθήτε ) το τεσσάρων κατευθύνσεων :Υπερκύβο ο οποίος είναι γνωστός και ως Τεσεράκτιον.( Οι ιδιότητες τους σχήματος αυτού ειναι γοητευτικές αλλά είναι δύσκολο να εξερευνηθούν διότι οι εδρες του αποτελούνται απο οκτώ (8) κύβους όπως ακριβώς οι έδρες ενός κύβου απετελούνται απο έξι (6) τετράγωνα.)
Ο καλύτερος τρόπος να κατανοήσουμε φευγαλέα μια τέταρτη διάσταση είναι να κατεβούμε σε ένα κόσμο δύο μόνο κατευθύνσεων.Είναι δύσκολο να φανταστούμε ένα επίπεδο σύμπαν στο οποίο δεν υπάρχει η κατεύθυνση του ύψους.
(Εδώ αρχίζει το ωραίον του πράγματος)
Ενας απλός κόσμος ζωγραφισμένος σε ένα κομμάτι χαρτί.!!!!!!Ας τον ονομάσουμε Επιπεδόχωρα.
Αν η Επιπεδόχωρα είχε νοήμοντα όντα , αυτά θα ήταν εξοικειωμένα μετα σχήματα της απλής Γεωμετρίας( Γραμμή, Τετραγωνο, κύκλος , τρίγωνα κ.τ.λ) ΑΛΛΑ θα ήταν τελείως ανίκανοι να φανταστούν τέτοια θαυμάσια σχήματα όπως οι Σφαίρες, οι Κύβοι και οι Πυραμίδες.
Στην Επιπεδόχωρα μια κλειστή καμπύλη και γωνία π.χ. ένα κύκλος ή ένα τετράγωνο θα επέκλειε τελείως ένα χώρο.(λογικό άλλωστε....)Δεν θα υπήρχε τρόπος για ένα κάτοικο της Επιπεδόχωρας να μπεί ή να βγεί απο εκεί μέσα , εκτός αν με κάποιο θαυμαστό τρόπο διαπερνούσε την γραμμή, όπως εμείς χρειαζόμαστε ένα θαύμα για να περάσουμε τον τοίχο.!!!!!!!!!!!!!
Φανταστείται τις τράπεζες της Επιπεδόχωρας σαν απλά τετράγωνα που τα περιεχόμενά τους θα ήταν τελείως ασφαλή εκεί μέσα.Ομως για όντα σαν κι εμάς όπου είμαστε ικανοί να κινούμαστε και στην Τρίτη διάσταση (κατεύθυνση) του ύψους τα χρηματοκιβώτιά τους θα ήταν ορθάνοιχτα για μας.Θα μπορούσαμε να παρουμε ότι θέλουμε απο εκεί χωρίς να μας πάρει χαμπαρι κανείς και το πιό εξωπραγματικό θα ήταν ότι θα μπορούσαμε να δούμε μέσα σε αυτά.
ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ η αναλογία τωρα είναι προφανέστερη αν την προεκτείνουμε και στο δικό μας σύμπαν.ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΝ να υπαρχουν κλειστοί χώροι «τριών κατευθύνσεων» για μία οντότητα που είναι ικανή να κινηθεί και σε Τεταρτη κατεύθυνση δηλαδή μια οντότητα απο μία άλλή διάσταση;.Σημειώστε πως αυτή η «εξωδιαστασιακή» οντότητα θα χρειάζονταν να ταξιδέψει ένα χιλιοστό της ιντσας γι αυτήν ,όπως εμείς χρειαστήκαμε να πηδήξουμε λιγότερο απο το πάχος μιας τρίχας για να σαλτάρουμε πάνω απο τους τοίχους της Επιπεδόχωρας.
Ακούστε τι άλλο εξωπραγματικό θα μπορούσε να κάνει αυτη η «εξωδιαστασιακή» οντότητα:
1] <<θα μπορούσε να μετακινήσει τον κρόκο ενός αυγού χωρίς να σπασει το τσόφλι του αυγού.>>
2] <<Θα μπορούσε να κάνει εγχείρηση χωρίς να αφήσει καμία ουλή ή πληγή >> και
3] θα μπορούσε να περάσει μεσα απο τοίχους και κ.τ.λ.
Ακουστε τώρα την θεωρία των «Παραλληλων Συμπαντων» όπου σύμφωνα με αυτήν το κάθε όν παράγει το δικό του σύμπαν (μέλλον) αλλάζοντας τα γεγονότα μεσα σε αυτό.
Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τον Χρόνο ως μια Τέταρτη διάσταση- κατεύθυνση απο το παρελθόν – στο μέλλον με τον ταξιδιώτη να βρίσκεται πάντα στο παρόν.
(Πως γίνεται αυτό; !!!!!Μα είναι απλό...Ας βαλουμε στο νου μας έναν ανθρωπο επάνω σε ένα κυλιόμενο διάδρομο σε ένα ινστιτούτο γυμναστικής.)
Αν βιαστούμε όμως να τοποθετήσουμε την οντότητά μας (τον άνθρωπο) στο παρόν , την τοποθετούμε σε ένα μηδενικό σημείο ΓΙΑΤΙ ουσιαστικά το παρόν δεν υπάρχει, αφού μέχρι να προλάβουμε να πούμε την ίδια την λέξη «παρόν» θα έχει ήδη γίνει παρελθόν πριν καν την ολοκληρώσουμε.!!!
(Αυτό τι σημαίνει;;;;;Οτι δεν έχουμε παρόν;;;;;;;;; )
Για μας υπάρχει το μελλον , το παρελθόν το έχουμε αφήσει πίσω μας , και το παρόν δεν το φτάνουμε ποτέ διότι είναι μια τόσο απειροελάχιστη στιγμή που γλυστρά μέσα απο τα δαχτυλά μας και όλο φεύγει και γίνεται παρελθόν.
(Αν κατανοήσουμε την διαφορά αυτή και το χάσμα που υπάρχει τότε η θεωρία των παράλληλων συμπαντων έχει θέση και ισχύ.Ετσι διμιουργούμε συνεχώς καινούργια σύμπαντα!!!!!. Καινούργια μέλλοντα.)
(Αραγε τι γίνεται όταν πεθαίνουμε...........;;;;;;;;Τι είναι αυτό που χάνουμε ;;;; Το παρελθόν δεν το έχουμε , το μελλόν συνεχώς το κινηγάμε , όσο για το παρόν......μας ξεφεύγει απο την κατανόησή μας.....ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ.!!!!!!!!!!!)
(Σιγουρα υπάρχει η ψυχή μας , η οποία δεν υπόκειται σε τρισδιάστατους χώρους αλλά σε πολύδιαστατους χώρους.)
Θυμάμαι τον Αρχιμήδη που έλεγε : «Δωσε μου μέρος να σταθώ και ακόμη και την Γή μπορώ να σου κινήσω....» ΠΟΛΥ ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ.Αραγε τι εννοούσε....;;;;
(Μάλλον το ερώτημα έχει απαντηθεί παραπάνω από τον Αρχαίο.!)
Εξετάζοντας την φύση του Χρόνου συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε μέρος να σταθούμε αφου το παρόν – πάνω στο οποίο «στεκόμαστε» αυτήν την στιγμή – τοσο απειροελάχιστο που δεν μπορούμε κάν να το αντιλειφθούμε , γίνεται παρελθόν μέχρι να το σκεφτούμαι απλώς....
Τωρά ερχεται μια σοβαρή διαπίστωση.
Αν θεωρήσουμε τον Χρονο ως μια τέταρτη διάσταση – κατεύθυνση , ως ενα τρόπο κίνησης τότε για μας είναι μια κατεύθυνση μονόδρομος απο το παρελθόν στο μέλλον και δεν έχει την διπλή φύση των αλλών κατευθύνσεων – διαστάσεων (μπρος-πίσω , αριστερά-δεξιά, πάνω-κάτω) , οδηγεί πάντα προς το μέλλον και όχι απο το μέλλον προς το παρόν ούτε αποτο παρόν προς το παρελθόν.Μια οντότητα , ανθρώπινη ή όχι, η οποία θα μπορούσε να κινηθεί ελεύθερα μπρός και πίσω στον χρόνο θα είναι μια «εξωδιαστασιακή» οντότητα : ενας Χρονοταξιδιώτης.
Εφόσον έχουμε ελευθερία κινήσεων στις υπόλοιπες τρείς διαστάσες γιατί να μην έχουμε ελευθερία κινήσεων και στον Χρόνο;Ειναι παράξενο που βιώνουμε το ότι ο χρόνος είναι γραμμικός και μονόδρομος, δεν το βιώνουμε αυτό σε σχέση με κανέναν άλλον τρόπο κίνησης , με καμία άλλη διάσταση.
Αρα λοιπόν , συνοψιζοντας μπορούμε να πούμε πως αν υπάρχει αληθινά και Πέμπτη Κατεύθυνση τότε θα υπάρχουν χώροι στον κόσμο μας που δεν μπορούμε να τους επισκεφτούμε , χώροι ανάμεσα στους χώρους δηλαδή Παράλληλοι Κόσμοι.
Εφόσον για τις τρείς διαστάσεις χρησιμοποιούμε σαν όχημα το σώμα μας για να κινούμαστε (στον τρισδιάστατο κόσμο) ,άραγε ποιό όχημα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να κινηθούμε στην Πέμπτη ή στην Εκτη διάσταση; Μια εύκολη απάντηση στο ερώτημα θα ήταν ....: Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Ετσι το ταξίδι στον χρόνο σε κάποια Πέμπτη κατεύθυνση μπορεί να ειναι η προβολή της συνείδησης σε άλλα χοροχρονικά συνεχή.Ισως αυτήν την κατάσταση μερικοί να την ονομάζουν «Ονειρο».
(Εδώ μπορώ να αναφέρω το περίφημο Πείραμα της Φιλαδέλφειας το οποίο συνεχίστηκε με την κωδική ονομασία το Πείραμα στο Μοντάκ και που το οποίο είχε να κάνει με χρονοταξιδιώτες βασιζόμενοι μόνο στην ανθρώπινη σκέψη.)
Γιανα εξηγήσω καλύτερα την Θεωρία των Παράλληλων Συμπαντων μπορούμε να φανταστούμε έναν άνθρωπο μπροστά σε δύο πόρτες(Συμβολίζουν τις επιλογές μας μέσα στον Χωρόχρονο).Ποιά απο τις δύο θα επιλέξει να ανοίξει;Μόλις κάνει την μία επιλογή θεωρούμε πως η άλλη σβήστηκε , πέθανε.Εστω ότι άνοιξε την δεξιά πόρτα (αλλο ενα σοβαρό ερώτημα είναι : δεξιά όπως τις βλέπει αυτός ή όπως των βλέπουν αυτές;) , ο κόσμος της αριστερής πόρτας καταστρέφεται και ο άλλος κόσμος της δεξιάς πόρτας ζεί. ΚΙ ΟΜΩΣ κάπου πρέπει να υπάρχει ένα σύμπαν όπου ο άνθρωπός μας επέλεξε την αριστερή πόρτα και αυτή θα είναι η μόνη του διαφορά απο το σύμπαν στο οποίο επέλεξε την δεξιά.
Ο κόσμος της αριστερής πόρτας δεν υπάρχει πιά για μας.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει καθόλου μέσα στο πολυδιάστατο σύμπαν που μας περιβάλει.
Αν μια οντότητα καταφέρει να μας επισκεφτεί απο το άλλο «εναλλακτικό» σύμπαν θα ήταν σίγουρα μια «εξωδιαστατική» οντότητα. Αν αυτή η οντότητα όμως καταφέρει να υπερπηδίσει το κενό που υπάρχει ανάμεσα στου δύο παράλληλους κόσμους θα ήθελε πολύ μεγάλη ενεργεια για να γεφηρώσει το χάσμα.
Η ενέργεια αυτή θα μεταφερόταν σε έναν απο τους δύο κόσμους με αποτελεσμα στον κόσμο προορισμού να δημιουργηθεί μια μεγάλη «τρύπα» η οποία θα ρουφούσε τον έναν κόσμο μέσα στον άλλον.Επιπλέον η οντότητα «επισκέπτης» με την δράση της και τις ενεργειές της θα δημιουργούσε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν λόγω τον επιλογών που θα έκαμνε, το οποίο δεν θα είχε καμία σχέση με το σύμπαν «προορισμού».
Γιαυτό και ο Αριστοτέλης έλεγε πως δεν υπάρχει χρονική στιγμή μηδέν.Ειναι μια απειροελάχιστη στιγμή.
Ετσι λοιπόν καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως ανάλογα με τις επιλογές μας φτιάχνουμε ένα καινούργιο μέλλον , εναν καινούργιο κόσμο , παράλληλο με τον προηγούμενο.
Κάποιοι όμως επιστήμονες μίλησαν για τους «αβεβαίους κόσμους» οι οποίοι είναι ανάμεσα στους πραγματικούς κόσμους και που στους οποίους έχουν υλοποιειθεί όλες οι πιθανότητες και οι επιλογές ταυτόχρονα.
(Εδω εχουμε τρομερές αναφορές απο τους κβαντικούς υπολογιστές οι οποίοι θα κανουν πολλές πραξεις ταυτόχρονα.Θα μπορούν να υπολογίζουν όχι σε δύο μόνο καταστάσεις «0» και «1» αλλά σε πολλές ταυτόχρονα, αφού το ένα κβάντο φωτός μπορεί να πολωθεί με πολλούς τρόπους π.χ. spin 1 , spin ½ ,spin 2 και κ.ο.ξ .)
(ΕΞΗΓΗΣΗ του γραφώντος : Τα ηλεκτρόνια με spin ½ δεν φαίνονται τα ίδια αν τα στρέψουμε κατα ενα πλήρη κύκλο αλλά μόνο αν τα στρεψουμε κατα δύο πλήρεις κύκλους. Η θεωρία αυτή προέβλεψε ότι το ηλεκτρόνιο πρέπει να έχει και κάποιο σύντροφο: ένα αντιηλεκτρόνιο ή αλλιώς ποζιτρόνιο.
Οταν αυτά τα δύο συναντηθούν τότε εξαυλώνονται.Αρα λοιπόν θα υπάρχει και ενας ή περισσότεροι κόσμοι παράλληλοι με αντιηλετρόνια.)
Ετσι λοιπόν θα μπορούσα να πώ πως στο σύμπαν που ζούμε θα μπορούσαν να υπάρχουν ολόκληροι πολιτισμοί απο «εξωδιαστασιακές» οντότητες δίπλα μας και εμείς να μην γνωρίζουμε το παραμικρό. Να φανταστείτε ένα στερεόγραμμα που αποτελείται απο στερεογράμματα αντί των γνωστών κουκίδων.Το τρομέρο θα ήταν να μπορούσαμε να τα δούμε και να είστε σίγουροι πως θα τρομάζαμε ,όχι απο φόβο αλλά απο θαυμασμό.!!
Αν το βλέπαμε , δεν θα ήταν σαν μία κανονικη γραμμή , ροή κίνησης με μία κανονική χρονική ακολουθία, αλλα σαν ένα τυχαίο αποσπασματικό μοντάζ μίας ταινίας , με κάποια λογική ακολουθία για μάς.Τη μιά στιγμή θα ήταν μεγάλο , την άλλη μικρό την άλλη στιγμή θα ήταν εκεί , την αλλη δεν θα ήταν εκεί και κλπ.Και μην ξεχνάτε πως όλα αυτά θα ήταν παρά μια προβολή της «εξωδιαστασιακής» οντότητας αυτής στον δικό μας τρισδιάστατο χώρο και όχι όπως πραγματικά είναι αυτή η οντότητα αφού για μας θα ήταν απερίγραπτη στην κανονική της μορφή.....
Ετσι η μετακίνηση , η επικοινωνία , η εμφάνιση και η δομή του σώματος αυτής της οντότητας θα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό για τον «φτωχό» κόσμο μας.
Ας περάσουμε όμως και στους Ελληνές Φιλοσόφους λέγοντας τα εξής :
<<.....εδώ που τα λέμε κιόλας, το ίδιο μπορεί να ισχύει και στην καθημερινή ζωή μας..!!!
Πως ξέρεις στα αλήθεια ότι αυτό που βλέπεις γύρω σου, είναι αυτό που νομίζεις ότι είναι ;
Ποτέ μου π.χ. δεν κατάλαβα γιατί βλέπουμε σαν οντότητα το λουλούδι και όχι την ρίζα του;
Ενώ όσα ξέρουμε για την αληθινή ύπαρξη των λουλουδιών είναι κάτω απο το χώμα , εννοώ ότι το λουλούδι δεν είναι παρά ένα «πλοκάμι» της ρίζας.Κρίνουμε πάντα απο αυτο που βλέπουμε και κανένας δεν μπορεί να μας πείσει για το αντίθετο.(Φυσικά εδώ μπορούμε να ξεριζώσουμε το λουλούδι και να φτάσουμε στην ρίζα.Να ερευνίσουμε και να μάθουμε. Ξερουμε τον τρόπο ή με άλλα λόγια ξέρουμε την κατεύθυνση για να φτάσουμε στην ρίζα.
Αν όμως δεν ξέραμε τον τρόπο ή την κατεύθυνση για την ρίζα ήταν για μάς απροσπέλαστη;
Θα συνεχίζαμε να πιστεύουμε ότι το λουλούδι είναι κάτι το διαφορετικό.)>>
Αυτό που θέλω να πώ είναι πως , πολλά απο τα πράγματα που βλέπουμε ίσως να είναι απλώς κάποια «πλοκάμια» κάποιων άλλων πραγμάτων που δεν βρίσκονται εδώ. Μπορεί να είναι προβολές απο αλλού , όπως η σκιά μας είναι η προβολή της επάνω σε ένα τοίχο.
(Απο μία σκιά και μόνο δεν μπορείς να βγάλεις συμπέρασμα τι είναι ο άνθρωπος.....!!!)
Ισως λοιπόν ,κατα τον Πλάτωνα, ο κόσμος να είναι ένας τέτοιος τοίχος πάνω στον οποίο κατοπτρίζονται σκιές απο άλλα όντα οργανικά και μή τα οποία δεν κινιούνται στον δικό μας κόσμο, και που εμείς μόνο βλέπουμε την σκιά αυτών των όντων.
Αλλα εγώ σκέφτηκα και κάτι άλλο,.......ίσως εμείς να είμαστε οι προβολές κάποιων άλλων όντων τα οποία κινούνται με άλλο τρόπο και προς άγνωστη κατεύθυνση.
(Ισως το σώμα μας να είναι η «προβολή» της ψυχής μας έπανω σε έναν κόσμο οργανικό που συνεχώς φθείρεται και που είναι εγκλωβισμένος μόνο σε τρείς διαστάσεις Αν μπορούσαμε να δούμε την ψυχή μας ......!!!!!Ο Πλάτωνας την παρομοίαζε με την φωτιά.!!!)
Ετσι λοιπόν αν εμείς μπορούσαμε να δούμε τετοια όντα θα βλέπαμε μόνο ένα τμήμα αυτής της οντότητας δηλαδή την συνέχειά της στον κόσμο των δικό μας , των τριών διαστάσεων.
(Εδώ θέλω να αναφέρω ένα κομμάτι απο την Παλαιά Διαθήκη ....<< την στιγμή που ο Μωυσης ζητά απο τον Θεό να τον δεί ,και ο Θεός τον βάζει σε μια χαραμάδα μιάς σπηλιάς και του λέει οτι θα περάσει απο μπροστά του.Ετσι μόλις ο Μωυσης είδε κάτι....... , τι είδε άραγε....!!!! Πρόλαβε να δεί την «Σκιά» του θεού και φοβήθηκε τόσο πολύ που έπεσε με το προσωπό στην γή απο την μεγάλη λαμπρότητα , εξουσία και απεραντοσύνη του Θεού.
Πρόλαβε δηλαδή να δεί ένα απειροελάχιστο τμήμα του Θεού.Ας μην ξεχνάμε πως ο Θεός είναι Απέραντος, Αχρονος και ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΟΣ αφού είναι πανταχού παρών.)
Ας μεταφερθούμε τώρα στην Επιπεδόχωρα.
Πάρτε ένα κομμάτι χαρτι και ζωγραφίστε ένα ανθρωπάκι.Ας το ονομάσουμε Χάρη.Αν βάλετε το δαχτυλό σας μπροστά στο προσωπό του Χάρη θα δείτε την σκιά του να απλώνεται επάνω του.Ο καημένος ο Χάρης θα δεί την σκιά αλλά δεν πρόκειται να δεί το δαχτυλό σας ,οσο κοντά και αν το βάλετε και όσο κι αν το κουνάτε επιδεικτικά, κινείται και στην διάσταση του ύψους , ένα τελείως άγνωστο πεδίο για τον Χάρη.Το δαχτυλό σας κινείται σε άλλη διάσταση, για την οποία δεν είναι ενημερωμένος ο Χάρης.Αν διαλογιστεί επάνω στην σκιά , αν είναι ιδιαίτερα εφυής , ίσως να μπορέσει να συλλάβει διανοητικά την ύπαρξή του δαχτύλου σας που προκαλεί την σκιά που παρατηρεί αλλά και πάλι δεν θα δεί το δάχτυλο.Θα προσπαθήσει να το φανταστεί αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ να αποικονίσει την πραγματικότητα.
Αν τρυπήσετε με το δαχτυλό σας τον Χάρη και του προκαλέσετε βλάβη τότε θα έχει μια άμεση αντίληψη.Ο ίδιος ο Χάρης δεν θα καταλάβει τι έγινε , παρόλο που θα έχει υποστεί βλάβη, και θα το αποδώσει σε κάποιο άλλο συμβάν που βρίσκεται στο δικό του πεδίο κατανόησης.
Το παραπάνω παράδειγμα γίνεται πολύ τρομαχτικό αν το εντάξουμε στο δικό μας χώρο.
Τότε το δαχτυλό μας θα είναι μια άλλη οντότητα «εξωδιαστασιακή».
Μπορούμε να πούμε πως ο κάτοικος μίας ανώτερης διάστασης έχει αντίληψη και εμπειρία της κατώτερης ,καθώς και κίνηση σε αυτήν.Δεν την έχει όμως ο κάτοικος της κατώτερης διάστασης.
Επίσης γυρνώντας στην Επιπεδόχωρα μπορούμε να πούμε πως αν το φώς της λάμπας που φωτίζει το χαρτί δεν είναι στην κατάλληλη θέση , ή αν ο Χάρης δεν βρίσκεται στην κατάλληλη θέση δεν πρόκειται να αντιληφθεί απολύτως τίποτα , ούτε σκιά , ούτε δάχτυλο όσο κοντα και να το πλησιάζεται.Ισως όμως να νοιώσει την θερμότητα που εκπέμπει το δάχτυλο ή νοιώσει τον αέρα της κίνησης όταν εσείς θα το κουνάτε μπροστά του
Επίσης Ο Χάρης λόγω του ότι ζεί σε ένα δισδιάστατο κόσμο, να καταλάβει το δάχτυλο σαν μία άλλη γραμμή ή σαν ένα άλλο σημείο ή σχήμα που να παρουσιάζει μια εντελώς άλλη ιδιότητα.Γι αυτόν θα είναι σαν ένα απο τα πολλά δισδιάστατα σχήματα που έχει στην Επιπεδόχωρα όπως εγώ μπορεί να θεωρίσω ,στον τρισδιάστατο κόσμο μου, ότι βρέθηκα μπροστά σε έναν άλλο άνθρωπο , μία μύγα , μια δίνη στο νερό , ένα τυφώνα , μία συγχηση . ένα σεισμό ή μία σκέψη και κλπ.
Μπορεί να υπάρχουν μορφές ζωής που δεν βασίζονται στην χημεία ή στα άτομα ή ακόμα και μορφές ζωής που δεν είναι εστιασμένες σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο Χώρο και στον Χρόνο.Είναι πιθανόν να υπάρχουν ιεραρχίες και στους πολυδιαστασιακούς κόσμους.!!!
Ακόμα και το ίδιο το σύμπαν μπορεί να το θεωρίσουμε σαν μία ζωντανή οντότητα , η οποία κινήται και εξελίσσεται και εμείς να είμαστε παρα μονάχα κάποια τμήματα αυτής της εξέλιξης. Το σύμπαν είναι πολύ μεγάλο καιπαρα πολύ παράξενο απο όσο είμαστε ικανοί να το φανταστούμε.Το ίδιο ισχύει και για τον μικρόκοσμο.(Οσοι απο τους επιστήμονες ασχολήθηκαν με τον κόσμο των μικρο-οργανισμών , μεχρι εκεί που φτάνει το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο , ανακάλυψαν ότι είμαστε ένα ΤΙΠΟΤΑ μπροστά στην Πανσοφία του Δημιουργού του.Μπορεί να υπάρχουν όμως και άλλοι κοσμοι μέσα στον απέραντο κόσμο των μικρο-οργανισμών που δεν ανακαλύφθηκαν ως τώρα λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων που έχουν τα ηλεκτρονικά μικροσκόπια και που τα οποία δεν είναι ικανά να αποκαλύψουν και μικρο-οργανισμούς που υπακούουν σε άλλες διαστάσεις.!)
Και όμως μπορεί κάποιοι συνανθρωποί μας να ήρθαν σε επαφή με τέτοιες «εξωδιαστασιακές» οντότητες είτε γιατί βάδισαν τυχαία σε κάποια ανωμαλία στον Χωρόχρονο είτε γιατί αισθάνθηκαν την ύπαρξη αυτών των οντοτήτων απο τις κινήσεις τους μέσα στον δικό μας χώρο.
Οι αποκρυφιστές αναφέρονται σε αυτές τις οντότητες ως πνεύματα , δαίμονες , στοιχειά κλπ.
Οι UFOλόγοι τις περιγράφουν ως εξωγήινους που κατέχουν τεχνολογίες που τους επιτρέπουν να αλλάζουν μορφές , να εξαφανίζονται και να εμφανίζονται.
Οι Παραψυχολόγοι τις θεωρούν μη καταγραμμένες μορφές ενέργειας, σκεπτομορφές , αιθερικά σώματα (Αρχαίοι υμών πρόγονοι : η θεωρία του Αιθέρα) , εκπομπές του συνειδητού, φαντάσματα.
Οι Λαογράφοι και οι παραδόσεις τις εξιστορούν ως ξωτικά , νεράιδες, στοιχειά.
Οι Θρησκείες τις περιγράφουν ως Αγγέλους , Διαβόλους ,Τζίν,Ντέβας.
Τελειωνόντας θέλω να πώ πως η ίδια η λέξη ΣΥΜΠΑΝ αποτελείται απο το ΣΥΝ και το ΠΑΝ , βάζοντας το Συν δίπλα στο Παν ,για να καταδείξουμε , «τα πάντα και κάτι παραπάνω απο τα πάντα» για να δώσουμε χώρο και σε καποιες «εξωδιαστασιακές» οντότητες όπως ο Θεός που δημιούργησε το σύμπαν.Αλλά η Τελειότητα και η Πανσοφία του Δημιουργού του συμπαντος βρίσκεται πάνω απο την δική μας αντίληψη και κατανόηση.ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑ ΕΝΩ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΟΣ....................
Με αγάπη στον Πάνσοφο Δημιουργό των πάντων......
Κωτσέλης Χαράλαμπος.!
Τεχνικός Συστημάτων Πληροφορικής και Η/Υπολογιστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου