Μετά από τόσες αναρτήσεις και άρθρα πλέον, έχει αρχίσει ίσως ο κάθε αναγνώστης του χώρου αυτού, να κατανοεί το σκεπτικό μου για τα πράγματα. Θα έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται, ότι η σύγχρονη συνείδηση, δέχεται πια να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα και να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε όσα συμβαίνουν γύρω μας, χρησιμοποιώντας μια σύγχρονη γλώσσα… Τα ίδια πράγματα, οι ίδιες έννοιες, οι ίδιες καταστάσεις με χθες, απλά εκφρασμένα έτσι ώστε να έχουν νόημα και σε μας… Τους ανθρώπους της γης που ζούμε Εδώ και Τώρα… Έτσι θα έχουν δει, ότι σε πολλές περιπτώσεις, προτιμώ τον όρο «πεδίο» ή «ενεργειακό πεδίο»… Και το κάνω αυτό διότι πλέον, οι περισσότεροι από μας, μπορούν να αντιληφθούν ευκολότερα τον πλούτο που υπάρχει μέσα σε μια τέτοια έννοια όπως αυτή του «πεδίου». Ενός χώρου, ο οποίος μπορεί να παρουσιάζει μορφή ή και όχι, μπορεί να είναι στατικός αλλά και δυναμικός, μπορεί να περιέχει πληροφορίες που αφορούν το ίδιο ή μπορεί να έχει τη δυνατότητα να παράγει δεύτερα ή τρίτα άλλα πεδία γύρω του…
Ο σημαντικός λόγος που το κάνω αυτό φυσικά είναι, ότι με τον όρο πεδίο, μπορούμε να αντιληφθούμε την ολότητα που υπάρχει στο περιβάλλον μας… Είναι εύκολο να δούμε το ίδιο μας το σώμα ή τα δέντρα και τα ζώα, ή τα αντικείμενα και τις καταστάσεις που ζούμε καθημερινά, σαν ενεργειακά πεδία κι αυτά, μέσα σε ακόμη ευρύτερους ενεργειακούς χώρους, οι οποίοι διαχωρίζονται μεταξύ τους πάλι από πεδία, που απλά δονούνται διαφορετικά… Οι περισσότεροι από μας, έχουν ακούσει ή διαβάσει τουλάχιστον μια φορά για την ενεργειακή φύση του δικού μας σώματος και λίγοι ίσως ότι η διαφορά των αερίων, υγρών και στερεών είναι ότι και τα τρία αποτελούνται από ενέργεια που δονείται σε διαφορετική συχνότητα… Μια ενέργεια που η αιτία που την κάνει ορατή ή αόρατη είναι η συχνότητα που δονείται. Έτσι πια, , οι περισσότεροι αναγνώστες από μας εδώ, μπορούν να κατανοήσουν ότι όλα γύρω μας, μαζί και τα υλικά μας σώματα, είναι μέρη ενεργειακών πεδίων, από τα οποία κάποια τμήματά τους είναι ορατά και κάποια άλλα όχι… Μπορούν δηλαδή να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται, ότι όλα τα πράγματα που συμμετέχουν στον υλικό μας χώρο, διαθέτουν ένα κομμάτι τους ορατό και κάποιο άλλο αόρατο…
Και αυτό μπορούν να το κάνουν, μόλις χρησιμοποιήσουν πλέον στη θέση της οντότητας, την έννοια του «πεδίου»… Διότι πριν μερικά χρόνια, η έννοια που χρησιμοποιούσαμε για όλα αυτά ήταν η «οντότητα» με την έννοια του «υπάρχων», αυτού που υπάρχει ανεξάρτητα αν το αισθανόμαστε ή όχι… Ανεξάρτητα αν το βλέπουμε ή αν παραμένει σε μας αόρατο, αυτό υπάρχει και αλλού… Το αλλού όμως, όταν αδυνατείς να το αισθανθείς και να το μετρήσεις, είναι δύσκολο να το δεχθείς και να το αντιληφθείς… Τον ηλεκτρομαγνητισμό όμως τον γνωρίζουμε πλέον… όπως και τη ηλεκτροβαρύτητα… Είναι δύσκολο να δούμε τα πεδία που σχηματίζουν γύρω από ένα σώμα σαν οντότητες αλλά γνωρίζουμε ότι το πεδίο -αν και παραμένει στα μάτια μας αόρατο- είναι εκεί… μπορούμε να το αντιληφθούμε αυτό… Όπως λοιπόν αντιλαμβανόμαστε ότι γύρω από κάθε πυλώνα διανομής ηλεκτρικού ρεύματος ή κινητής τηλεφωνίας, αναπτύσσεται ένα αόρατο πεδίο το οποίο αν και είναι αόρατο έχει σε μας και τις συσκευές μας κάποια επίδραση, έτσι θα μπορούμε και να φανταστούμε το αόρατο μέρος των πραγμάτων ή του δικού μας σώματος… Έτσι θα μπορέσουμε να «δούμε» νοητικά την έννοια του «πεδίου»…
Διότι μέχρι τώρα, έχουμε μιλήσει για τον αισθητό κόσμο, ότι περιέχει δύο τμήματα… ένα ορατό και ένα αόρατο… Και μέσα στο ορατό έχουμε εντάξει τρεις χωρικές διαστάσεις οι οποίες και σχηματίζουν τις μορφές των πάντων γύρω μας… Μέσα στο αόρατο μέρος όμως, έχουμε τοποθετήσει δύο σημαντικές επίσης διαστάσεις, οι οποίες σαφώς επηρεάζουν και επιδρούν στο ορατό κομμάτι του… Οι διαστάσεις φυσικά μαθηματικά είναι αρκετά περισσότερες από πέντε, αρκετές όμως από αυτές αποτελούν επίπεδα αυτών των δύο… της τέταρτης και της πέμπτης διάστασης… Έχουμε πει λοιπόν σε άλλες αναρτήσεις μου, ότι η μεν πέμπτη διάσταση είναι χαοτική, ενώ η τέταρτη είναι η διάσταση του σχεδιασμού… Ο προθάλαμος δηλαδή του κόσμου που αισθανόμαστε… Έχουμε συνηθίσει όμως την τέταρτη διάσταση να την ονομάζουμε χρόνο και μάλιστα γραμμικό χρόνο… Έχει αυτό κάποια σχέση με ότι συζητάμε εδώ; Φυσικά και έχει… Διότι η τέταρτη διάσταση αποτελεί το συνολικό χρόνο… Αποτελεί το χρόνο σαν χώρο και αυτό είναι ένα σημείο που θα πρέπει να το αναλύσουμε λίγο ώστε να γίνει αντιληπτό…
Το σημείο από όπου πρέπει να ξεκινήσουμε είναι μια χρονική στιγμή… οποιαδήποτε θέλουμε… Και εκείνη ακριβώς τη χρονική στιγμή να αντιληφθούμε ότι πρόκειται για το «Τώρα». Μια στιγμή που ακολουθείται από μια επόμενη στιγμή, δηλαδή από ένα ακόμη «Τώρα», και στη συνέχεια κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο συνέχεια… Ο κόσμος μας δηλαδή είναι μια αλληλουχία από «παρουσιάσεις» διαδοχικών «Τώρα»… Που; «Εδώ»… Εδώ που είμαστε… Ο κόσμος μας αποτελείται από διαδοχικές «εμφανίσεις» αυτού που κάθε φορά εννοούμε «Εδώ» και «Τώρα»… Όταν περιέγραψα την αρχή της αντίστροφης ροής, μιλάω για διαδοχικές εμφανίσεις και στη συνέχεια εξαφανίσεις του αισθητού κόσμου… Κάθε εμφάνιση ακολουθείται από ένα κενό το οποίο διαρκεί κατά το 1/3 του χρόνου της εμφάνισης που προϋπήρξε. Δηλαδή εμφάνιση του αισθητού κόσμου, κενό και πάλι εμφάνιση του αισθητού κόσμου, κενό και πάλι το ίδιο… Είναι δηλαδή, σαν να αναβοσβήνει ο κόσμος μπροστά στα μάτια μας με μια τέτοια ασύλληπτη ταχύτητα όμως (τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός) την οποία είναι εντελώς αδύνατο να αντιληφθούμε.
Έτσι, θεωρούμε ότι αυτό που βλέπουμε και αισθανόμαστε, είναι συνέχεια εκεί, άρα σταθερό και πραγματικό. Ο κόσμος ολόκληρος αναβοσβήνει μπροστά μας, εμφανίζεται και εξαφανίζεται, κι εμείς θεωρούμε ότι είναι πάντα εκεί… Γιατί όμως εξαφανίζεται και μένει αυτό το κενό; Γιατί συμβαίνει αυτό που μοιάζει σαν διαδοχικά καρέ από παλιά ταινία; Διότι αγαπητέ αναγνώστη, ο αισθητός κόσμος όπως έχουμε πει, είναι η ροή της συνειδητότητας… Η συνεχής ροή ενός ενεργειακού πεδίου, «δια μέσου του κόσμου μας»… Και τι είναι αυτό που ρέει; Τι είναι αυτό που δημιουργεί αυτό το «ρεύμα» που διαπερνά τον κόσμο μας; Αγαπητέ αναγνώστη, αυτά που δημιουργούν τη συνεχή ροή είναι τα «Τώρα» μας… Τα «Εδώ» και «Τώρα» μας… Το ένα μετά το άλλο, ρέουν συνεχώς και σχηματίζουν τον κόσμο μας… Η συνειδητότητα δηλαδή, είναι σαν ένα ενεργειακό ρεύμα (αντίστοιχο της έννοιας ροής του ηλεκτρικού ρεύματος) αποτελούμενο από «Εδώ και Τώρα» στη σειρά… Άρα δηλαδή, η συνειδητότητα είναι το ενεργειακό πεδίο που περιέχει όλες τις στιγμές μας; Ακριβώς… Η συνειδητότητα μέσα στην οποία είμαστε και εμείς, είναι ένα γιγαντιαίο ενεργειακό πεδίο, μέρος του οποίου είναι ορατό και ένα άλλο είναι αόρατο…
Και ποιο είναι ορατό και ποιο αόρατο… Όλο το πεδίο της συνειδητότητας είναι αόρατο… Όλο εκτός από ένα κομματάκι του κάθε φορά… Το «Εδώ και Τώρα»… Κάθε φορά δηλαδή παρουσιάζεται μπροστά μας ένα μόνο μικρό ελάχιστο τμήμα του ενεργειακού αυτού πεδίου που ονομάζεται συνειδητότητα… Πείτε μαζί μου: «τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα…» κάθε ασύλληπτα μικρή χρονική στιγμή που περνά σαν γραμμικός χρόνος, αποτελεί τα μοναδικά ορατά σημεία της συνειδητότητας… Και τα σημεία αυτά, εμείς τα ενώνουμε νοητικά μέσα μας και σχηματίζουμε την ενιαία εικονική πραγματικότητα που ζούμε… Και τα άλλα; Τα άλλα αποτελούν αυτό που εμείς ονομάζουμε παρελθόν κα μέλλον… Είναι οι στιγμές που εμείς τις ονομάζουμε «αναμνήσεις» ή «μελλοντικά σχέδια»… Και τα δύο αυτά, είναι το αόρατο μέρος του ενεργειακού πεδίου που ονομάζεται συνειδητότητα… Και γιατί συμβαίνει λοιπόν αυτό;
Γιατί υπάρχει η ροή αυτή; Πως σχηματίζεται; Όπως έχουμε πει, η ροή αυτή και ο αισθητός κόσμος σχηματίζεται από τον κάθε παρατηρητή… Το κάθε «Εδώ και Τώρα» που σχηματίζεται και παίρνει μορφή δηλαδή υλοποιείται, απαιτεί ένα ελάχιστο ποσό ενέργειας, η οποία ονομάζεται ενέργεια διατήρησης της μορφής ή απλά «ενέργεια διατήρησης»… Η ενέργεια αυτή σύμφωνα με τον νόμο της σχετικότητας, μετατρέπεται σε υλική μάζα, τη στιγμή της παρατήρησης της… Πριν από αυτό το γεγονός, ο χώρος είναι κενός… Η ενέργεια δηλαδή η οποία απαιτείται για να υλοποιήσει μια μορφή ή μια κατάσταση, «έρχεται» ή «βγαίνει» από το αόρατο μέρος της συνειδητότητας… δηλαδή από την τέταρτη διάσταση… η οποία διάσταση όπως έχετε αντιληφθεί είναι ένα εντελώς ενεργειακό πεδίο, χωρίς ίχνος βιολογικής ζωής… Τόσο η τέταρτη όσο φυσικά και η πέμπτη ακόμα περισσότερο, είναι χώροι καθαρά ενεργειακοί, δηλαδή πνευματικοί ή νοητικοί, όπου η έννοια της ύλης και της βιολογίας είναι εντελώς αδύνατο να υπάρξει…
Μα τότε, τι είναι αυτό που λένε ότι θα περάσουμε στην πέμπτη διάσταση; Πως θα περάσουμε αν είναι αδύνατο να υπάρξει το βιολογικό μας σώμα… Αγαπητέ αναγνώστη, αυτό λέω συνέχεια… Δηλαδή τι λέω; Πρώτον ότι είναι χωρίς νόημα να λέει κάποιος ότι «τώρα θα περάσει στην τέταρτη και πέμπτη διάσταση», για τον απλούστερο λόγο, ότι είναι αδύνατον να υπάρχει κάτι στον αισθητό κόσμο χωρίς να έχει υπάρξει λίγο πριν στην τέταρτη και στην πέμπτη… απλά διότι, ότι εμφανίζεται στον τρισδιάστατο κόσμο, υπάρχει συγχρόνως (μάλλον οι προηγούμενες και οι επόμενες στιγμές του) στις διαστάσεις αυτές… Και δεύτερον, ότι το βιολογικό υλικό σώμα, είναι η εικονική προσομοίωση του ενεργειακού πεδίου… Δηλαδή, το υλικό μας σώμα, είναι μη πραγματικό, εικονικό και παράγεται μόνο στον αισθητό κόσμο… άρα αδύνατον να εισχωρήσει στον πραγματικό χώρο του ενεργειακού μέρους της συνειδητότητας…
Να το πούμε πιο αναλυτικά… Στην υλοποίηση, όλα ξεκινούν από τον σχεδιαστή του έργου… του όποιου έργου… Εκείνος ξεκινά και «διοχετεύει» νοητικά ενέργεια μέσα στην πέμπτη διάσταση η οποία είναι χαοτική… Αυτή (το πεδίο της) αμέσως ανταποκρίνεται και αρχίζει και δημιουργεί (χαοτικά) όλες τις εναλλακτικές δυνατότητες και πιθανότητες που μπορεί να έχει… Στην πέμπτη δηλαδή διάσταση, είναι σχηματισμένα όλα τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας, οράματα και σχέδιά μας για το μέλλον… Όλα αυτά που σκεφτήκαμε να κάνουμε κάποια στιγμή αλλά έμειναν στα σχέδια… Η πέμπτη διάσταση δηλαδή είναι το πνευματικό απόθεμα ή η πνευματική αποθήκη του κόσμου μας… Κάποιο από τα σχέδια όμως, ο σχεδιαστής του δίνει περισσότερη σημασία νοητικά… Η σημασία αυτή και η εστίαση, συγκεντρώνει στο έργο την απαραίτητη «ενέργεια σχηματισμού», η οποία το «κατεβάζει» στην τέταρτη διάσταση…
Εκεί, το έργο, αρχίζει και απορροφά ενέργεια, από τον σχεδιαστή του… Ενέργεια νοητική, η οποία αρχίζει να το προσδιορίζει στις λεπτομέρειές του… Κάθε λεπτομέρεια που του δίνει ο σχεδιαστής ή οραματιστής, το τροφοδοτεί με ενέργεια η οποία αρχίζει να το δονεί ώστε να μπορέσει να πάρει μορφή… Στη φάση επίσης αυτή, ο σχεδιαστής το προσδιορίζει και χρονικά, δηλαδή προσδιορίζει τη χρονική στιγμή της εμφάνισής του από όπου και μετά έχει υλοποιηθεί… Αν το έργο είναι μεγάλο όμως, ο σχεδιαστής θα χρειαστεί την βοήθεια και άλλων ατόμων… Γιατί; Για να το τροφοδοτήσουν με ενέργεια… Πως; Νοητικά… Κάθε άτομο που ασχολείται με τον σχεδιασμό του έργου, στην πραγματικότητα γίνεται διαβιβαστής ενέργειας, η οποία συγκεντρώνεται στην τέταρτη διάσταση για το σκοπό αυτό… Ένας κοινός τρόπος για τις αδελφότητες είναι να διαχειριστούν τον όρο «αγάπη»… Είπαμε και σε άλλες αναρτήσεις, ότι η «αγάπη» που προέρχεται από το πλήθος των ανθρώπων, αποτελεί την κύρια πηγή ενέργειας στις μεγάλες υλοποιήσεις… Στην πραγματικότητα δηλαδή, ο καθοδηγητής του πλήθους, γίνεται διαχειριστής ενέργειας…
Πως; Αρχίζει και τους μιλά έτσι ώστε να ενεργοποιήσει το συναίσθημα του πλήθους και να το εστιάσει σε αυτό που θέλει να δημιουργήσει… Οι άνθρωποι, είναι το ισχυρότερο εργαλείο του σύμπαντος, στη διαχείριση ενέργειας… μόνο που το αγνοούν εντελώς… Όταν πετύχει η εστίαση αυτή της διοχέτευσης ενέργειας προς κάποιο έργο, τότε ο άνθρωπος, νοιώθει μια μεγαλειώδη εσωτερική γαλήνη… Διότι η αγάπη αυτό είναι… Η άνευ όρων προσφορά της προς τους άλλους… Μόνο που τόσα χρόνια, όλοι μας εκπαιδεύουν για το αντίθετο… την άνευ όρων ζήτησή της από τους άλλους… Έτσι λοιπόν, το έργο το οποίο βρίσκεται ακόμη στην τέταρτη διάσταση, συνεχίζει να απορροφά ενέργεια, μέχρι που φτάνει στο σημείο όπου η ενέργεια που συγκεντρώνεται, αναλογεί στην ενέργεια υλοποίησης… όπου δηλαδή το έργο πλέον μπορεί να υλοποιηθεί…
Αυτό είναι και το κρίσιμο σημείο… Διότι μόλις το υπό υλοποίηση έργο απορροφήσει την απαραίτητη ενέργεια υλοποίησης, πρέπει να υλοποιηθεί… Όπως το μωρό στους εννέα μήνες… Αν αναβάλουμε την υλοποίηση και το έργο συνεχίσει να απορροφά ενέργεια χωρίς να υλοποιείται, τότε όλο το οικοδόμημα που σχεδιάσαμε στην τέταρτη διάσταση θα καταστραφεί… Θα διαλυθεί… θα «καεί»… τέλος… Οι αδελφότητες όμως γνωρίζουν τη διαδικασία… Έτσι φροντίζουν από την αρχή και έχουν έτοιμους μηχανισμούς αναχαίτισης της τροφοδοσίας έτσι ώστε να έρθει η υλοποίηση τη στιγμή που το θέλουν και όχι όποτε συμβεί από μόνο του… Έτσι τι κάνουν; Δημιουργούν ένα δεύτερο πεδίο το οποίο είναι αντίθετο στο πρώτο… Κάτι σαν εικονικό αντίπαλο… Ας πούμε «σκοτεινούς και φωτεινούς»… Ώστε με τις κατάλληλες κινήσεις να ρυθμίζουν τη ροή των γεγονότων… δηλαδή τη ροή της συνειδητότητας… δηλαδή το πλήθος, η μάζα, είναι ένας ροοστάτης στα χέρια τους, ο οποίος ρυθμίζει την διαχείριση της ενέργειας που τροφοδοτούν κάθε μεγάλο έργο…
Τι συμβαίνει όμως με το θέμα του βιολογικού σώματος; Πως είναι δυνατόν να το διαχειριστεί κάποιος ο οποίος θεωρεί ότι έχει σκοπό να «περάσει» μαζί του στον έξω διαστασιακό χώρο; Για να αντιληφθούμε αυτό το θέμα θα πρέπει να το δούμε από απόσταση… Από έναν άλλο πλανήτη ας πούμε… Έστω δηλαδή ότι είμαστε έξω από το σώμα μας και επιλέξαμε να έρθουμε στον πλανήτη γη… Ο πλανήτης αυτός, η Γη μας, είναι στην ουσία ένα γιγαντιαίο ενεργειακό πεδίο πύκνωσης… Όπως ο πλανήτης Ερμής για παράδειγμα είναι το πεδίο που σχετίζεται με την αλληλεπίδραση της πληροφορίας, η Γη, είναι το πεδίο της έλξης και της απώθησης… Μιας διαδικασίας που προκαλεί τη «συσσώρευση» (πύκνωση) της ενέργειας προς το κέντρο του πεδίου και την απώθηση οτιδήποτε ξένου μακριά (θα δώσω λεπτομέρειες στην ανάρτηση για το ηλιακό σύστημα)… Έτσι λοιπόν, η ψυχή ερχόμενη γνωρίζει, ότι θα πρέπει να χρησιμοποιήσει ένα μέσο, το οποίο πρώτον θα την προστατεύσει από το βαρυτικό πεδίο πύκνωσης και δεύτερον θα της δώσει την ευκαιρία να «αισθανθεί» με τον τρόπο που αισθάνεται ο άνθρωπος… με τις πέντε αισθήσεις…
Γιατί, μπορείς να αισθάνεσαι και διαφορετικά; Φυσικά… Κάθε πλανητικό πεδίο, έχει τις δικές του αισθήσεις… Αυτός είναι ο λόγος που όταν η ψυχή εγκλωβιστεί στην πέμπτη διάσταση, οι αισθήσεις γίνονται άπειρες (με αποτέλεσμα και άπειρες πεποιθήσεις άρα και άπειρο εσωτερικό πόνο)… Διότι στην πέμπτη διάσταση, περιέχονται όλες οι υπάρχουσες αισθήσεις μέσα… Η πέμπτη είναι χαοτική, θυμάστε; (έχω γράψει για αυτό στις αναρτήσεις περί ψυχής…)… Έτσι λοιπόν, η ψυχή «ντύνεται» τον κόσμο μας, για να τον αισθανθεί… Το βιολογικό σώμα δηλαδή, είναι κύτταρο της Γης, ή αν θέλετε της Γαίας… Του ενεργειακού πεδίου του πλανήτη… Ανήκει στη γη μονάχα, κάτι που θα πρέπει να γίνει κατανοητό όταν γίνονται συζητήσεις για το διάστημα… Διότι η μόνη που μπορεί να ταξιδεύει διαστρικά είναι μονάχα η ψυχή κι όχι το σώμα… το έχω ξαναπεί αυτό και θα το λέω… Η ψυχή μόνο, η οποία έχει την ικανότητα σε κάθε πλανήτη που πηγαίνει, να «ντύνεται» και το κατάλληλο σώμα… Ένα σώμα που να ανήκει πάντα στον πλανήτη…
Έτσι, όταν συζητούν για την μετάβαση της ύλης, της γήινης μορφής στον έξω χώρο, είναι σαν να λες ότι θα πάρεις και τον πλανήτη μαζί σου… Ίσως είναι δύσκολο να το αντιληφθεί ο αναγνώστης αλλά έτσι είναι… Η οποιαδήποτε μετάβαση της βιολογικής ύλης έξω από τον τρισδιάστατο χώρο μας, σηματοδοτεί αυτόματα το βιολογικό θάνατο του σώματος… Το οποίο έτσι κι αλλιώς, είναι προσωρινό… Το σώμα δηλαδή, είναι το ορατό μέρος του Εαυτού μας, ενός Εαυτού που πάλλεται τόσο στο ορατό όσο και στο αόρατο μέρος της συνειδητότητας… Ενός Εαυτού που όπως αντιλαμβανόμαστε, αποτελεί ένα ενεργειακό πεδίο, του οποίου τα μέρη, πάλλονται σε διαφορετικές συχνότητες… Η ενέργεια όμως της αγάπης που περνά από μέσα μας, δρα και στο δικό μας σώμα… Στην υλοποίησή του… Διότι μέρος της αγάπης που διοχετεύεται προς ένα μέρος, απορροφάται από το ενεργειακό μας μέρος που βρίσκεται στην τέταρτη διάσταση… Και η διαχείριση της όλης διαδικασίας αυτής, είναι ιδιότητα της ψυχής η οποία σχετίζεται με την τροφοδοσία του σώματος με τη ζωτικότητα…
Η ζωτικότητα δηλαδή, είναι η ενέργεια που απορροφάται στην τέταρτη διάσταση με σκοπό να υλοποιεί το σώμα μας και όχι η ενέργεια του λίπους για παράδειγμα που συσσωρεύεται στο σώμα μας… Θα δώσω ένα παράδειγμα αν και για αυτά θα μιλήσω σε αναρτήσεις για την υγεία… Είπαμε ότι η εμφάνιση του κόσμου μας γίνεται με διαδοχικές εμφανίσεις και κενό (εξαφανίσεις)… Κάθε εμφάνιση διαρκεί τριπλάσιο χρόνο από το κενό… Η διαδικασία αυτή ελέγχεται από την ψυχή μας… Όμως όταν σε κάποια στιγμή άγχους ή στεναχώριας υπάρχει κάποιο πρόβλημα στον ψυχισμό μας, δηλαδή όταν το σώμα απαιτεί περισσότερη ενέργεια υλοποίησης, η ενέργεια «διατήρησης» του μειώνεται… Δηλαδή η ενέργεια που μας κρατά στο κάθε «Τώρα» εκείνη τη στιγμή είναι μικρότερη από ότι συνήθως διότι απορροφάται για να υλοποιηθεί το σώμα… Θυμίζω πάλι ότι, η ενέργεια διατήρησης έρχεται από την τέταρτη διάσταση, από τη ζωτικότητα μας…
Αν η ζωτικότητα είναι χαμηλή (ασχέτως αν έχουμε πλεόνασμα από λίπος επάνω στο σώμα μας) τότε η ενέργεια «διατήρησης» δημιουργεί τάση για μικρότερη εμφάνιση και μεγαλύτερο κενό τη στιγμή του «Τώρα»… Κάτι όμως που η συνειδητότητα το αγνοεί διότι απορρίπτει οποιαδήποτε αλλαγή στο νόμο 3/1 (εμφάνιση/ κενό) και το διορθώνει αμέσως… Πως το διορθώνει αυτό; «Κατεβάζοντας» ενέργεια από την πέμπτη διάσταση, η οποία όμως είναι χαοτική… Δηλαδή, μιλώντας για το ανθρώπινο σώμα, μέσα σε εκατομμυριοστό του γραμμικού χρόνου, ανάμεσα στις διαδοχικές εμφανίσεις των «Τώρα» μας, υλοποιείται μέσα στο σώμα μας, ένα νέο σώμα το οποίο έρχεται από την πέμπτη διάσταση χαοτικά… Δηλαδή φέρει την πληροφορία της ζωής, αλλά στερείται μορφής και σχεδιασμού ανθρώπου… Δηλαδή τι είναι αυτό; Υλοποιείται ένα νέο μέρος του σώματος μας το οποίο είναι μεν κυτταρικό, αλλά άμορφο και αθάνατο δηλαδή εκτός νόμων, χαοτικό, δηλαδή καρκίνος…
Και το σώμα αυτό του καρκίνου (για παράδειγμα, ή άλλη ανωμαλία) που ξεκινά να ζεί μέσα μας, έρχεται η ζωτικότητα την επόμενη στιγμή που το ενεργειακό επίπεδο ισορροπεί, και το εξαφανίζει, παίρνοντας πάλι τη θέση του το φυσιολογικό μέρος που λόγω του ενεργειακού ελλείμματος το εμφάνισε… Αν η ζωτικότητα όμως συνεχίσει να παρουσιάζει αδυναμία και το ξένο σώμα προλάβει και αυξηθεί σε ένα βαθμό, τότε η συνειδητότητα είναι αδύνατο να τα καταφέρει μόνη της και πλέον μιλάμε για ασθένεια του σώματος… Μια ασθένεια που πάντα ξεκινά από «ασθένεια» της ψυχής…
Παρόμοια κατάσταση με την ελλειμματική ζωτικότητα μπορεί να παρουσιαστεί και με τις ενεργειακές θεραπείες αν αυτές γίνονται τόσο συχνά και καθημερινά όπου οδηγούν το σύστημα αυτοΐασης σε αδράνεια ή δυσλειτουργία… Στην περίπτωση της ενεργειακής θεραπείας, ο κάθε θεραπευτής, στέλνει ενέργεια όχι στο σώμα, αλλά στο αόρατο μέρος του ενεργειακού πεδίου του Εαυτού… Στην τέταρτη διάσταση… Μια ενέργεια που δρα σαν ζωτικότητα… Συγχρόνως, μπορεί να αισθανθεί ο θεραπευτής το πρόβλημα, διαβάζοντας τη συνειδητότητα που επιστρέφει με την αντίστροφη ροή… Δηλαδή ο θεραπευτής «διαβάζει» την ενέργεια που νοσεί η οποία επιστρέφει μέσα στην τέταρτη διάσταση και συγχρόνως, διοχετεύει ενέργεια στο μέρος που πρόκειται να υλοποιηθεί σε λίγο… Η ενέργεια που απορροφάται, ανεβάζει το επίπεδο της ζωτικότητας στο επίπεδο της ενέργειας διατήρησης και το σώμα αρχίζει να υλοποιείται πάλι φυσιολογικό χωρίς ασθένεια… Αν όμως αυτό συνεχιστεί σε ένα υγιές σώμα, τότε έχουμε πρόβλημα διότι διαταράσσεται το φυσιολογικό επίπεδο…
Ο θεραπευτής δηλαδή που αδυνατεί να «διαβάσει» κάποιο πρόβλημα, αλλά στέλνει αδιακρίτως ενέργεια, στην ουσία στέλνει ασθένεια, «καίγοντας» το ενεργειακό πεδίο του ασθενή το οποίο αμέσως μετά τη «θεραπεία» λειτουργεί ελλειμματικά. Ο θεραπευτής επίσης, ο οποίος έχει δικό του πρόβλημα ζωτικότητας, πρέπει να σταματήσει αμέσως τις θεραπείες προς άλλους, διότι σε εκείνη την περίπτωση, αδυνατεί να αντλήσει ενέργεια από το αιθερικό αλλά στέλνει δική του… Με τον τρόπο αυτό, πρώτον εξασθενεί ο ίδιος ο θεραπευτής και δεύτερον, η ενέργεια που στέλνει είναι μπλοκαρισμένη από τον ίδιο, άρα αδύνατον να δημιουργήσει ζωτικότητα και υγεία…
Ο αναγνώστης πλέον, έχει αρχίσει και αντιλαμβάνεται το ενεργειακό εύρος του Εαυτού μας, τη λειτουργία της ψυχής μας για την δημιουργία του αισθητού κόσμου μέσω των πεποιθήσεων και του Εγώ που παράγονται από την αλλοίωση της αλληλεπίδρασης της ψυχής με τον κόσμο… Και όλα αυτά τα συνθέτει γύρω από την διευρυμένη έννοια του όρου «ενεργειακό πεδίο», κάτι το οποίο θα βρίσκουμε μπροστά μας πλέον… Επίσης ο αναγνώστης, αρχίζει και αντιλαμβάνεται τις διαφορές που έχει το υλικό του σώμα από τον υπόλοιπο Εαυτό, ο οποίος έχει άμεση σχέση με τη ψυχή του… Την ψυχή που είναι η αιτία και το μέσο της ύπαρξής μας παντού.. Ενός παντού, που στον αισθητό κόσμο αυτό, μεταφράζεται πάντα σε «Εδώ και Τώρα»…
Αλκιρέας
(Συνεχίζεται…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου