8.15.2013

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΑΝ ΔΙΕΘΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑ

Πολύς λόγος γίνεται για το αν πρέπει να αναστηθεί ή όχι η αρχαία ελληνική γλώσσα (όπως ανέστησαν οι εβραίοι την γλώσσα τους στο Ισραήλ). Επιθυμώ να καταθέσω τις σκέψεις μου για να αρχίσει κάποιος διάλογος.

1) Η αρχαία μας γλώσσα ήταν γλώσσα ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ανθρώπων. Τότε που ο πολίτης έβγαινε στην Εκκλησία του Δήμου και προσπαθούσε να πείσει τους συμπατριώτες του είχε μεγάλη σημασία η ομιλία του να είναι : 
# ΣΑΦΗΣ 
# ΑΚΡΙΒΗΣ 
# ΣΥΝΤΟΜΗ 
# ΕΥΗΧΗ ( ΟΜΟΡΦΗ ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ) 

Όλα αυτά τα είχε η αρχαία γλώσσα στον υπέρτατο βαθμό. Ακόμη, άγνωστο πώς, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ ! Με κάποιο τρόπο ο αρχαίος καταλάβαινε πότε τελείωνε η πρόταση, αν ήταν ερώτηση ή κατάφαση χωρίς να χρειάζεται κάποιο ειδικό σημάδι. Το τίμημα ήταν βαρύ. Έγινε πολύπλοκη και δύσκολη για όσους δεν την είχαν διδαχθεί σαν μητρική. Σήμερα είμαστε έθνος δούλων. Κανείς δεν μας ζητά να εκφέρουμε γνώμη και να πείσουμε τους άλλους. Όλες οι αποφάσεις έρχονται έτοιμες από τοποθεσίες πέραν του Ατλαντικού. Σαν δούλοι, μας αρκούν 200-300 λέξεις για τις καθημερινές δοσοληψίες. Όσο είμαστε δούλοι, η μεγάλη μάζα θα αδιαφορεί για την αρχαία γλώσσα μας διότι της είναι άχρηστη. Η αρχαία γλώσσα θα αναστηθεί πραγματικά αν αποκτήσουμε πολίτευμα Άμεσης Δημοκρατίας. Λίγοι και εκλεκτοί όμως πρέπει να κρατήσουν το φως της γλώσσας αναμμένο περιμένοντας την ημέρα της λευτεριάς. Γι' αυτούς τους λίγους είναι οι επόμενες γραμμές.

2) Η αρχαία γλώσσα είναι δύσκολη λόγω των ρημάτων της. Τίποτα δεν μας εμποδίζει να αναστήσουμε τα ουσιαστικά. Πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η συγγραφή ενός λεξικού που να μεταφράζει τις σύγχρονες λέξεις σε αρχαίες ελληνικές. Αυτό το λεξικό υπάρχει ήδη δωρεάν στο διαδίκτυο (το www.magenta.gr). Αν λοιπόν κάποιος μερακλής ιδιοκτήτης ψητοπωλείου θέλει να αλλάξει την πινακίδα του μαγαζιού σε αρχαιοελληνική να μπορεί να βρεί πώς λεγόταν στα αρχαία το κοτόπουλο, τα κάρβουνα, το ψητό, η σούβλα, η στάχτη κλπ. Έτσι θα μάθουμε ολόκληρο τον πλούτο της γλώσσας μας. Θα μάθουμε οτι το πρόβατο λεγόταν "μήλον" στην εποχή του Ομήρου και αργότερα εμφανίσθηκε το "αμνός". Θα μάθουμε οτι ο βοηθός λεγόταν "αοσσητήρ" και μετά εμφανίσθηκαν τα "αρωγός" και "επίκουρος". Θα μάθουμε οτι ο ταχύς λεγόταν "καρπάλιμος" αλλά και "ωκύς". 

3) Μετά πρέπει να αποφασίσουμε ποια μορφή της γλώσσας μας θα αναστήσουμε. Αυτή με τα πνεύματα και τους τόνους είναι η μορφή της ελληνιστικής περιόδου. Ο Πλάτων έγραφε κεφαλαιογράμματη γραφή χωρίς τόνους και σημεία στίξης. Στα χρόνια του Ομήρου υπήρχε η βουστροφηδόν γραφή . 

4) Μετά πρέπει να αποφασίσουμε ποιό αλφάβητο θα αναστήσουμε. Το σημερινό είναι των ελληνιστικών χρόνων. Στα χρόνια του Ομήρου τα γράμματα ήταν αυτά που λέμε "λατινικά". Το "Θ" γραφόταν σαν κύκλος με σταυρό μέσα. Υπήρχαν άλλα τρία γράμματα: στίγμα, κόππα και σαμπί. Πιθανόν κάθε πόλη είχε μικροδιαφορές στο αλφάβητο που χρησιμοποιούσε. Ο Οδυσσέας έγραφε σε γραμμική Β και πιό πρίν υπήρχε η γραμμική Α. Οι Μινωϊτες έγραφαν με τα σύμβολα του δίσκου της Φαιστού.

5) Μετά πρέπει να αποφασίσουμε ποιά προφορά θα κρατήσουμε. Την Ερασμιακή ή την σύγχρονη ; 

6) Μετά πρέπει να αποφασίσουμε ποιό είναι το "ελληνικό πνεύμα" απέναντι σε γλωσσικά θέματα: Νεωτερισμός ή σεβασμός στην παράδοση ; Οι αρχαίοι άλλαζαν τα αλφάβητα σαν πουκάμισα χωρίς να νοιάζονται για θέματα παράδοσης. Στα μεσαιωνικά χρόνια άλλα ευαγγέλια γράφονται με μικρογράμματη γραφή και άλλα με καφαλαιογράμματη. Το πρακτικό πνεύμα κυριαρχεί στην αρχαιότητα. Το "ΟΙ" , το "ΕΙ" , το "Υ" , το "Ι" , το "Η" συμβολίζουν διαφορές στην προφορά. Δεν τα έχουν έτσι απο κάποιο βίτσιο. Στα μεσαιωνικά χρόνια τα διατηρούν απο σεβασμό στην παράδοση. Ο Μακρυγιάννης γράφει σε φωνητική μικρογράμματη γραφή. Κανείς δεν διανοήθηκε να τον κατηγορήσει γι' αυτό. 

7) Μετά πρέπει να απαντήσουμε στα κάτωθι ερωτήματα: 
# Τί κάνει μια γλώσσα σπουδαία; Η χρονική της διάρκεια ή τα κείμενα που γράφτηκαν σ' αυτή τη γλώσσα; Θα ήταν η ελληνική τόσο σπουδαία αν δεν υπήρχαν τα γραπτά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και τόσων άλλων ; Έχει αξία να διατηρούμε την παλαιά μορφή της γλώσσας άν δεν έχουμε πλέον συγγραφείς ισάξιους του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη; 
# Τί θέλουμε ; Μια γλώσσα ακριβώς ίδια με αυτή που μιλούσε ο Πλάτων αλλά δύσκολη στο να διδαχθεί σε ξένους ή μια γλώσσα παραπλήσια με την του Πλάτωνος αλλά εύκολη στο να διδαχθεί σε ξένους; 
# Τί προτιμάμε: Εάν αναστήσουμε την Ομηρική γλώσσα θα κατανοούμε τον Όμηρο αλλά δεν θα καταλαβαίνουμε τον Ελύτη. Αν κρατήσουμε την σύγχρονη θα κατανούμε τον Ελύτη αλλά δεν θα καταλαβαίνουμε τον Όμηρο. Θα τις αναστήσουμε όλες τις μορφές της ελληνικής που υπήρξαν έως τώρα ; Δεν μου φαίνεται δύσκολο η πνευματική ελίτ να γνωρίζει να διαβάζει Όμηρο, Κορνάρο και Ελύτη. Ο απλός λαός ακούγοντας τους μορφωμένους κάτι θα μάθει. Βέβαια να μην ξεχνάμε οτι ο απλός λαός συγκρατεί μόνο όσα του χρειάζονται στις συγκεκριμένες κοινωνικοικονομικές συνθήκες. Ό,τι δεν χρειάζεται το αποβάλλει. Αυτός είναι φυσικός νόμος που δεν το βλέπω εύκολο να αγνοηθεί. 

Προτού απαντήσουμε όλα αυτά τα δύσκολα ερωτήματα μπορούμε να θέσουμε έναν βραχυπρόθεσμο στόχο που, υποθέτω, συμφωνούμε όλοι: ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΕΘΝΗ ! Αυτό ακούγεται σαν ανέκδοτο. Μια ασήμαντη, οικονομικά, χώρα με μια δύσκολη γλώσσα. Ευθύς αναλύω την πρόταση: Εδώ και καιρό έχει προταθεί να υπάρξει μια διεθνής "μεσολαβητική" γλώσσα. Δηλαδή μια γλώσσα κατανοητή απο υπολογιστή και κάθε υπαρκτή ανθρώπινη γλώσσα να μεταφράζεται στην μεσολαβητική. Εάν εγώ στην Ελλάδα θέλω να διαβάσω τα κείμενα του Κομφούκιου, θα τα ψάχνω στο διαδίκτυο όπου κάποιος Κινέζος θα τα έχει μεταφράσει απο την κινεζική στην διεθνή μεσολαβητική γλώσσα. Θα βάζω τον υπολογιστή μου να μεταφράσει απο την μεσολαβητική στην ελληνική ! Έτσι ο Κινέζος συγγραφέας θα χρειάζεται να γνωρίζει μόνο δύο γλώσσες: Κινεζική και μεσολαβητική. Ο κάθε αναγνώστης θα χρειάζεται ένα μόνο πρόγραμμα μετάφρασης: Απο την μεσολαβητική στην μητρική του γλώσσα. Ο κάθε άνθρωπος θα χρειάζεται να μαθαίνει δύο μόνο γλώσσες: Την μητρική του και την μεσολαβητική . Προτείνω λοιπόν σαν μεσολαβητική να προωθήσουμε μια απλοποιημένη εκδοχή της ελληνικής ! Τί είδους απλοποιήσεις θα έκαναν την ελληνική απλούστερη απο την αγγλική ; 

1) Δύο μόνο ρήματα: ΕΙΜΑΙ και ΠΡΑΤΤΩ. Δεν θα λέμε "πολεμώ" αλλά "πράττω πόλεμον". Δεν θα λέμε "φοβάμαι" αλλά "είμαι φοβισμένος" . 
2) Όλα τα ουσιαστικά ουδετέρου γένους. Αντί ο ιχθύς-οι ιχθύες, η λαίλαψ- αι λαίλαπες, το δάκρυ- τα δάκρυα θα λέμε το ιχθίον-τα ιχθία, το λαιλάψιον- τα λαιλάψια , το δάκριον-τα δάκρια. Στον ενικό όλα τα ουσιαστικά λήγουν σε -ιον και στον πληθυντικό σε -ια Το θηλυκό και το αρσενικό άρθρο θα χρησιμοποιούνται μόνο επι κυρίων ονομάτων .
3) Ή κεφαλαία ή μικρά γράμματα μόνον. Όχι και τα δύο.
4) Εκ των τόνων και πνευμάτων κρατάμε μόνο την οξεία. 
5) Μόνο ένα "ο", "ε", "ι".
6) Το "ψ" γίνεται "πσ" και το "ξ" γίνεται "κσ" .
7) Μπορούμε να ονομάσουμε την νέα εκδοχή όχι "ελληνική" αλλά "σαμιακή" ώστε να γίνει πιο εύκολα αποδεκτή απο όσους γείτονες μας αντιπαθούν. 
8) Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις ομηρικές λέξεις. Έτσι πολλοί ξένοι θα είναι υπερήφανοι όταν χρησιμοποιώντας την λέξη "εελδόριον" θα είναι σε θέση να καταλάβουν και το ομηρικό "εέλδωρ" ( προσευχή ) ! Τί κερδίζουμε : Μέσα απο την "σαμιακή" ανοίγουμε τον δρόμο ώστε μια μέρα η ελληνική να είναι η διεθνής γλώσσα.

pitago99@gmail.com 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...