Υπάρχει ζωή στις 4 διαστάσεις;

Σύμφωνα με την Γενική Θεωρεία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν, το Σύμπαν στο οποίο ζούμε δεν είναι τρισδιάστατο όπως το αντιλαμβάνουν οι αισθήσεις μας, αλλά τετραδιάστατο.
Ζούμε σε ένα σύμπαν με τέσσερεις διαστάσεις οπού εμείς μπορούμε να προσδιορίσουμε μόνο τις τρεις (μήκος, πλάτος και ύψος). Υπάρχουν όμως ζωντανοί οργανισμοί που ζουν σε 4 διαστάσεις; Αν ναι, πώς θα είναι και τι θα μπορούν να κάνουν;

Ας φανταστούμε έναν επίπεδο κόσμο με δύο μόνο διαστάσεις, το μήκος και το πλάτος. Ας φανταστούμε μάλιστα πως υπάρχουν όντα σε αυτόν τον κόσμο που δεν θα αντιλαμβάνουν το ύψος. Εμείς μπορούμε να είμαστε από πάνω τους χωρίς να μας καταλάβουν. Μπορούμε μάλιστα να τους δούμε χωρίς να μας δούνε. Αν τραβήξουμε μία απλή γραμμή στον κόσμο τους, τα όντα θα δουν την γραμμή να εμφανίζεται από το πουθενά, αφού δεν θα μπορούν να δουν το μολύβι ή τον άνθρωπο που το κρατάει. Επίσης δεν θα μπορέσουν να διαπεράσουν την γραμμή αυτή, αλλά θα πρέπει να κάνουν τον γύρω για να την διασχίσουν. Αν κάτι μας φωτίσει και πέσει η σκιά μας πάνω στον κόσμο τους, τα όντα θα δουν μόνο την σκιά και όχι εμάς. Ένας χώρος κλειστός από όλες τις μεριές είναι αδιαπέραστο για τα δυσδιάστατα όντα και δεν θα μπορούν να δουν τι έχει μέσα. Εμείς όμως όχι μόνο μπορούμε να δούμε τι έχει μέσα, αλλά μπορούμε και να πάρουμε αυτό που είναι μέσα.

Τι μπορεί να κάνει τώρα ένα τετρασδιάστατο ον; Θα είναι δίπλα μας χωρίς να το καταλάβουμε, θα μας βλέπει χωρίς να το δούμε, θα μπορεί να διαπεράσει τείχους ενώ εμείς όχι, αν φωτιστεί θα δούμε μόνο την σκιά του και όχι το ίδιο το ον και θα μπορεί να βγάλει τον κρόκο ενός αβγού χωρίς να σπάσει το τσόφλι!

Όλες τις παραπάνω ικανότητες έχουν τα φαντάσματα, οι νεράιδες, τα ξωτικά, οι άγγελοι, οι δαίμονες, οι εξωγήινοι κ.λ.π.. Αυτό σημαίνει πως τα φαντάσματα είναι τετραδιάστατα όντα άρα υπάρχουν, σωστά; Μάλλον όχι. Τετραδιάστατος κόσμος μπορεί να υπάρχει, αλλά όχι και τετραδιάστατα όντα. Γιατί;

Σύμφωνα με τον Βρετανό επιστήμονα Stephen Hawking, δεν υπάρχουν τετραδιάστατα όντα. Αν υπήρχαν 4 ή περισσότερες διαστάσεις η βαρυτική δύναμη μεταξύ δύο αντικειμένων θα αυξάνονταν με ρυθμό πολύ μεγαλύτερο από το κανονικό καθώς θα ερχόντουσαν ποιο κοντά. Έτσι οι τροχιές των πλανητών στο διάστημα και των ηλεκτρονίων στα άτομα δεν θα ήταν σταθερές. Οι πλανήτες ή θα έπεφταν στο άστρο τους ή θα ξέφευγαν από την βαρύτητα του και τα ηλεκτρόνια ή θα έπεφταν στον πυρήνα του ατόμου ή θα ξέφευγαν μακριά. Άντε να εμφανιστεί ζωή σε αυτό το μπάχαλο.

Και τι γίνεται με τη ζωή σε δύο διαστάσεις; Σύμφωνα με τον Stephen Hawking ο πεπτικός σωλήνας και μόνο θα ήταν αρκετός να χωρίζει το πλάσμα στα δύο και να το κομματιάζει. Μια πιθανή λύση στο πρόβλημα θα ήταν η λειτουργία του πεπτικού συστήματος όχι σαν ενιαίος αγωγός, αλλά σαν κανάλι με θυροφράγματα, που ανοίγουν και κλείνουν στο πέρασμα της τροφής. Φανταστείτε το σαν ένα είδος φερμουάρ που αποτρέπει το πλάσμα να κοπεί στα δύο. Προσωπικά είμαι περίεργος να δω πως θα ήταν αν βάζαμε και τους αναπνευστικούς σωλήνες και το κυκλοφορικό σύστημα κ.λ.π..

Συμπέρασμα: Η χαώδης φυσική των 4 διαστάσεων θα απέτρεπαν την εμφάνιση ζωής στις 4 διαστάσεις, οπότε η ζωή υπάρχει μόνο σε τρεις διαστάσεις. Διαβάστε το βιβλίο «Το Σύμπαν σε ένα καρυδότσουφλο» του Stephen Hawking και το "Η τέταρτη διάσταση" του Raul Ibanez για επιπλέον πληροφορίες.

http://terringsterribleblog.blogspot.gr