Όταν ορίστηκε διάδοχος, εισηγήθηκε τη λατρεία του Aτόν ως ύψιστου θεού-δημιουργού. Λίγο μετά τον ένατο χρόνο της βασιλείας του έκλεισε τους ναούς των άλλων θεών, εξαπέλυσε σκληρές διώξεις κατά των ιερέων του Άμμωνα και διέταξε τη διαγραφή του ονόματός του, καθώς και της λέξης «θεοί» από όλα τα μνημεία της χώρας.
Τέλος, προετοιμαζόταν εντατικά το τρίτο στάδιο της μεταρρύθμισης, που περιελάμβανε την απελευθέρωση των δούλων, την κατάργηση των προνομίων των αριστοκρατικών οικογενειών και την απαλλοτρίωση και αναδιανομή της γης. Οι οργανωμένοι Χετταίοι και οι ημιβάρβαρες σημιτικές φυλές της ενδοχώρας οι Χαμπίρι, βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν επιδρομή στην πλούσια λεία των ασιατικών κτήσεων της Αιγύπτου.
Μετά το θάνατό του, ο Aκενατόν χαρακτηρίστηκε «καταραμένος», η πρωτεύουσά του εγκαταλείφθηκε, τα κτίσματά του καταστράφηκαν και το όνομά του διαγράφτηκε από τα επίσημα αρχεία του κράτους.
Οι διάδοχοί του άλλαξαν τα ονόματά τους αντικαθιστώντας την ρίζα Ατόν με την ρίζα Άμμων και κατήργησαν όλα τα μέτρα του προκατόχου τους.
Με τον θάνατό του, το 1317 π.χ., ιδρυτής της 19ης δυναστείας έγινε ο Μινπεχτυρέ Ραμεσού, γνωστότερος ως Ραμσής Α’. Στα χρόνια αυτού του Φαραώ, τοποθετείται και η εκδίωξη των υπολειμμάτων των σημιτικών φυλών από την Αίγυπτο, που μας είναι γνωστή σαν Έξοδος των Εβραίων Το ιερατείο του Ατόν κατόπιν , έδρασε μέσα από την μύηση του Μωϋσή.
Ο ψυχανάλυσης Ζίγκμουντ Φρόϊντ, είπε για τον Μωϋσή πώς , δεν ήταν εβραίος, αλλά ήταν ιερέας της θρησκείας του Ατόν, καί ότι εξαιτίας αυτού τού αιγυπτίου που θέλησε να ιδρύσει ένα νέο βασίλειο εκτός Αιγύπτου , οι εβραίοι βρήκαν μια θρησκεία και μια πατρίδα.
Ακόμα και η επιλογή της Ιερουσαλήμ , ήταν μια θέση γνωστή και επιλεγμένη από την εποχή του Ακενατόν, με σκοπό την εξουσία τριών θέσεων – κλειδιά όπως , η πρώτη στην Συρία με βάση την Ιερουσαλήμ και τον έλεγχο των ασιατικών περιοχών, η δέυτερη στην Αιθιοπία και ή Τρίτη στην θέση Τελ ελ Αμάρνα, λίγα χιλιόμετρα από την Θήβα και την Μέμφιδα.
Από τά παραπάνω μπορούμε να παρατηρήσουμε πώς όντως δρούσε ένα δεύτερο ιερατείο στην Αίγυπτο από όπου ξεκίνησε η θρησκεία του Ατόν.
Τα δύο αυτά ιερατεία ήταν , όπως λέει στο «υποθετικό» του έργο ο Δαβίδ Γούντ που αναφέραμε πρίν, προερχόμενα από τους τέσσερις ανθρώπους που δημιουργήθηκαν από τους Ελοχίμ, τόν Όσιρις την Ίσιδα , τόν Σέτ και τήν Νέφθιδα , εκπαιδευμένοι από τους ουράνιους ερχόμενους επιστήμονες, που είχαν χωρισθεί σε δύο δυνάμεις.
Αυτή του Όσιρη και της Ίσιδας , με την θρησκεία του Άμμωνα , και αυτή του Σέτ και της Νέφθιδας με του Ατόν.
Δέν ήταν δηλαδή ο Μωυσής, παρά το όργανο τους, ο οποίος με νέες εντολές από το ιερατείο του , μαζί με όλους αυτούς τους ταλαίπωρους, περιπλανήθηκαν επί 40 χρόνια στην έρημο.
Από εκεί και μετά αρχίζουν την δράση τους οι υπό των εντολών των αρχαίων Ατλάντων ώς έρμαιά τους. Έρμαια του Εωσφόρου .
συνεχίζετε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου