Ερμηνεία συμβόλων

Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσουμε την σημασία μερικών συμβόλων που όλοι γνωρίζουμε και μερικά απο αυτά, τα βλέπουμε ακόμα και στη καθημερινή μας ζωή. Τι συμβολίζουν όμως πραγματικά αυτά τα σύμβολα;

 

ΓΙΝ-ΓΙΑΝΓΚ

  

Από τα πιο γνωστά σύμβολα, έχει χρησιμοποιηθεί από εκατομμύρια ανθρώπους ακόμη και για εμπορικούς ή στυλιστικούς λόγους. Μπορεί να το δει κανείς χαραγμένο από μπρελόκ και δαχτυλίδια εως στάμπες σε μπλούζες. Όπως όλα τα σύμβολα, γοητεύει το ασυνείδητό μας και ασκεί μυστηριώδη έλξη σε άτομα διαφορετικής εθνικότητας, φυλής ηλικίας και φύλου. Απεικονίζει την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Καλού και Κακού, όμως αυτή είναι η επιφανειακή εκδοχή. Στην πραγματικότητα, απεικονίζει ολόκληρη την κινέζικη σκέψη σχετικά με την κοσμογονία, την ζωή και τον θάνατο, την δύναμη και τον φόβο, το σκοτάδι και το φως. Πρόκειται για τους δύο αντίθετους μα συμπληρωματικούς πόλους της φύσης. 

Το Γιανγκ  είναι το λευκό και ευθύνεται για την πρωτοβουλία, την επιθετικότητα, την δημιουργικότητα, την αρσενική ισχύ, τον Ουρανό, το φως, τα συναισθήματα, την τόλμη, την φωτιά, το θερμό και το σκληρό.

Το Γιν είναι το μαύρο κομμάτι του συμβόλου και ευθύνεται για το σκοτάδι, την παθητικότητα, την ακινησία, το θηλυκό στοιχείο, την απουσία ζωής, την σελήνη,την νύχτα, το ψύχος, το αδύναμο, το απαλό, τα ύπουλα συναισθήματα.

Οι δύο μορφές ενέργειας συνιστούν την ίδια την πραγματικότητα, ανεξαρτήτως μορφής, πέρα απ’ τον δυισμό τον ίδιο. Το μαύρο και το λευκό είναι δύο καταστάσεις που η μια διαδέχεται την άλλη για να υπάρχει ένας κόσμος πολλών αποχρώσεων. Η συνεχής κίνηση των χρωμάτων δημιουργεί πολλές ενδιάμεσες καταστάσεις που κάνουν τον κόσμο περίπλοκο αλλά και πλήρη.

Εν τέλει επιβεβαιώνει ότι το μόνο σταθερό πράγμα είναι η αστάθεια. Μόνο έτσι όμως υπάρχει και εξέλιξη.

Το σύμβολο του Παντεπόπτη οφθαλμού

Ο παντεπόπτης οφθαλμός ή αλλιώς το μάτι της πρόνοιας έιναι ενα πολυχρησιμοποιημένο σύμβολο, τόσο απο κράτη, όσο απο εταιρίες και απο θρησκείες ο καθένας για τον δικό του σκοπό.

Θρησκευτικός συμβολισμός

Χρησιμοποιήθηκε τόσο απο τους Αιγύπτιους, γνωστό ως το μάτι του Ωρου, το οποίο εθεωρείτο ηλιακό σύμβολο και σύμβολο δύναμης.

Σε μια παραλλαγή του χρησιμοποιείται απο τον Βουδισμό, αφού ο Βούδας αναφέρεται ως το "μάτι του κόσμου" ,the eye of the world.

Xρησιμοποιήθηκε επίσης κατα την εποχή του Μεσαίωνα και στην εικονογραφία της Αναγέννησης, ως Χριστιανικό σύμβολο που παριστάνει την Αγία Τριάδα.

Σύμβολο των Η.Π.Α.

Το 1782, το μάτι της Πρόνοιας εκδόθηκε στο πλαίσιο του συμβολισμού στην οπίσθια όψη του Μεγάλη Σφραγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών. Αρχικά είχε προταθεί ως στοιχείο της Μεγάλης Σφραγίδας από την πρώτη απο τις τρεις επιτροπές σχεδιασμού το 1776 και πιστεύεται ότι είναι η πρόταση του καλλιτεχνικού συμβούλου, Pierre Eugene du Simitiere .

Σχετικά με την σφραγίδα, το μάτι περιβάλλεται από τις λέξεις Annuit Cœptis , που σημαίνει «Αυτός εγκρίνει (ή έχει εγκριθεί) [επιχειρήσεις μας]", και Novus ordo Seclorum, που σημαίνει "Νέα Τάξη των Αιώνων».

Το μάτι είναι τοποθετημένο πάνω από μια ημιτελή πυραμίδα με δεκατρία βήματα, που αντιπροσωπεύει τα αρχικά δεκατρία κράτη και τη μελλοντική ανάπτυξη της χώρας. Το χαμηλότερο επίπεδο της πυραμίδας παρουσιάζει το έτος 1776 σε λατινικούς αριθμούς. Το συνδυασμένο αποτέλεσμα είναι ότι το Μάτι, ή το Θεός, ευνοεί την ευημερία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ως Μασωνικό Σύμβολο

Το Μάτι του θεού το οποίο, τοποθετημένο μέσα σε μια πυραμίδα, παρατηρεί τα πάντα, είναι ένα σύμβολο που πθιανότατα έχει την καταγωγή του στην Αίγυπτο. Ο συμβολισμός πέρασε στον τεκτονισμό και στους Πεφωτισμένους (Illuminati), ιδιαίτερα με την μορφή του "Ματιού μέσα στο τρίγωνο", που αργότερα πήρε την ονομασία "Πανεπόπτης Οφθαλμός".

Στην συνέχεια το σύμβολο του Πανεπόπτη οφθαλμού θα το συναντήσει κανείς σε χαρτονομίσματα πολλών χωρών, σε εταιρικούς λογότυπους, σε μουσικά συγκροτήματα, σε ταινίες, σε παιδικά κόμικς, σε μπλουζάκια, στον αθλητισμό, στην τέχνη, σε φυλαχτά, σε αγρογλυφικά... σχεδόν παντού γύρω μας...

ΟΡΦΕΥΣ ΒΑΚΧΙΚΟΣ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ

Σε σφραγιδόλιθο που βρέθηκε και χρονολογείται περίπου στα τέλη του 2ου ή στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ., εμφανίζεται εγχάρακτος ένας σταυρωμένος άνθρωπος. Ακουμπά πάνω σ’ ένα V, έχει στην κορυφή του σταυρού την ημισέληνο και πιο πάνω εμφανίζονται 7 αστέρια σαν σταυροί. Γνωρίζοντας ότι εκείνη την εποχή επεκτεινόταν με γοργούς ρυθμούς ο Χριστιανισμός, αυτό το εύρημα δεν θα μας εντυπωσίαζε. Αυτό όμως που το κάνει να ξεχωρίζει, είναι ότι φέρει εγχάρακτες τις λέξεις «ΟΡΦΕΥΣ ΒΑΚΧΙΚΟΣ». Αναφέρεται λοιπόν στον αρχαίο Έλληνα μύστη Ορφέα; Μάλλον παράδοξο, μιας και ο μύθος του Ορφέα αναφέρει ότι δεν σταυρώθηκε, αλλά σφαγιάστηκε και κατακερματίστηκε από οργισμένες Μαινάδες.

Στους πρώτους αιώνες της εμφάνισης του Χριστιανισμού, κάποια Γνωστικά Χριστιανικά ρεύματα ταύτισαν τον Χριστό με τον Ορφέα. Ήταν η ομοιότητα των διδαγμάτων και ηθικών αρχών μεταξύ Χριστιανισμού και Ορφισμού, που οδήγησε σ’ αυτήν την ταύτιση. Ο Σταυρωμένος Ορφέας, ίσως υπενθύμιζε αυτήν την ομοιότητα, ενώνοντας παλαιότερα και νεότερα σύμβολα.

Όμως, ενδιαφέρον παρουσιάζει και η σχέση των ονομάτων Βάκχος (ή αλλιώς ‘Ίακχος’) και Ιησούς: στα Εβραϊκά, ο Βάκχος/Ίακχος είναι JEHSU, το οποίο προφέρεται «Ιεσού». Στους Φοίνικες και Κανααϊτες μεταφέρεται απλά ως ΙΗS, δηλαδή για τους Έλληνες ΙΗΣ, και ολόκληρο κατευθείαν από τους Εβραίους «ΙΗΣΟΥ».

Το V που εμφανίζεται στο κάτω μέρος του σταυρού και στο οποίο ακουμπά ο σταυρωμένος τα πόδια του, ίσως συνδέεται με τους 7 σταυρούς/αστέρια της κορυφής, που στεφανώνουν τον σταυρωμένο. Το V είναι ένα από τα αρχαία σύμβολα του Θείου θηλυκού, που παραπέμπει στην μήτρα που γεννά. Ο αριθμός 7, συνδέεται με την Ελληνίδα Θεά Αφροδίτη, την Θεά της θηλυκότητας, της ομορφιάς και της αγάπης. Ενδιαφέρον είναι ότι στην αραβική αρίθμηση ο αριθμός 7 γράφεται ως V. Στην Ρωμαϊκή αρίθμηση, το V είναι ο αριθμός 5, που επίσης συνδέεται με την Θεά Αφροδίτη και τον συνονόματο πλανήτη της, που, όπως είχε παρατηρηθεί από τους αστρονόμους της αρχαιότητας, σχηματίζει με την κίνησή του μια πεντάλφα (5Α) στον ουρανό, σε περίοδο 7 ετών.

Το Λ στην αραβική αρίθμηση είναι το 8. Το σύμβολο Λ συνδέεται με την αρσενική αρχή, παραπέμποντας στον φαλλό που γονιμοποιεί την μήτρα. Ο αριθμός 8 συνδέεται επίσης με το Θείο αρσενικό στοιχείο, με τον γήινο άνθρωπο, με την ισορροπία μεταξύ αυτών, με τη αναγέννηση, κι επομένως με τον Θεάνθρωπο Χριστό.

Βάζοντας το V πάνω στο Λ, σχηματίζεται το Χ, δηλαδή ο πλάγιος σταυρός. Στην Ρωμαϊκή αρίθμηση, το Χ είναι το 10 (αριθμός που παραπέμπει στην μονάδα) και στα μαθηματικά είναι το σύμβολο του πολλαπλασιασμού.

Η ημισέληνος στην κορυφή του σταυρού, ακριβώς πάνω από το κεφάλι του σταυρωμένου, είναι άλλη μια παραπομπή σε αρχαία θηλυκή θεότητα, στην Σεληνιακή Θεά. Έτσι, το θηλυκό στοιχείο φαίνεται να πλαισιώνει τον σταυρωμένο άνθρωπο, στηρίζοντας τα πόδια του και στεφανώνοντας το κεφάλι του...

Με τον τρόπο που είναι τοποθετημένα τα πόδια του σταυρωμένου στο V, το μέγεθος του V και η τοποθέτηση των άστρων στην κορυφή, φαίνεται λες και όλη η παράσταση ξεπηδά (γεννιέται) μέσα από το V και καταλήγει στα 7 αστέρια.

Ένα ακόμα παράδοξο της παράστασης είναι η εμφάνιση σταυρωμένου ανθρώπου,διότι ο εσταυρωμένος δεν εμφανίζεται ως σύμβολο του Χριστιανισμού πριν τον Μεσαίωνα. Το ότι αναφέρεται στον σταυρωμένο Ορφέα, κάνει το σύμβολο ακόμα πιο παράξενο και αινιγματικό...

ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ

Το αστέρι του Δαβίδ, ή το magen Δαβίδ "ασπίδα του Δαβίδ", είναι ένα εξάκτινο αστέρι που διαμορφώνεται από δύο ισόπλευρα τρίγωνα. Παίρνει το όνομά του από την παράδοση ότι ο Δαβίδ έφερε μια εξάγραμμη διαμορφωμένη ασπίδα κατά τη διάρκεια της ήττας του Γολιάθ. Οι πιο μυστικές πτυχές του συμβόλου αναζητούνται στο Ταοϊστικό σύμβολο για το Yin και Yang. Το εξάγραμμο είναι υποδηλωτικό μιας εξαιρετικά σημαντικής ενότητας και μιας ένωσης των αντιθέτων και είναι ένα ισχυρό σύμβολο του μακρόκοσμος (Θεός, ο κόσμος ή οι υψηλότερες ενέργειες), και της σχέσης μεταξύ του μακρόκοσμου και του μικρόκοσμου (ανθρωπότητα, η Γη ή οι ανθρώπινες ενέργειες). Μερικοί σημειώνουν ότι ο συνδυασμός καθιστά τα τρίγωνα αδιάσπαστα, όπως τους Εβραίους. Μερικοί λένε ότι οι τρεις πλευρές αντιπροσωπεύουν τους τρεις τύπους Εβραίων: Κοχανίμ, Λευίτες και Ισραήλ. Ενώ αυτές οι θεωρίες είναι θεολογικά ενδιαφέρουσες και λίγη έχουν βάση στο ιστορικό γεγονός.

Το σύμβολο έχει ισχυρές συνδέσεις με τον Καβαλισμό, με το τρίγωνο προς τα πάνω (το σύμβολο του στοιχείου της πυρκαγιάς) που αντιπροσωπεύει το επιθυμητό της πρόθεσης του ανθρώπου να φθάσει ή να επιστρέψει στο θείο, και στο τρίγωνο προς τα κάτω (το σύμβολο του στοιχείου του ύδατος), που δηλώνει την κάθοδο του θείου. Όπου αυτά τα δύο συναντιούνται στο κέντρο του αστεριού, ένα σημείο της ισορροπίας και της ομορφιάς επιτυγχάνεται.

Το αστέρι του Δαβίδ είναι μερικές φορές γνωστό ως αστέρι του δημιουργού, στο οποίο κάθε ένα από τα έξι σημεία αντιπροσωπεύει μια ημέρα της εβδομάδας και το κέντρο αντιστοιχεί στο Σάββατο. Είναι ένα ισχυρό σύμβολο της εβραϊκής ταυτότητας, παραμένοντας ισχυρό γιατί ακόμη και κατά τη διάρκεια της ναζιστικής δίωξης, οι Εβραίοι αναγκάστηκαν να φορέσουν ένα κίτρινο εξάγραμμο ως προσδιοριστικό. Το αστέρι ενσωματώθηκε στη σημαία του κράτους του Ισραήλ το 1948.

Το Magen David (ασπίδα του Δαβίδ, όπως είναι συχνότερα γνωστό, το αστέρι του Δαβίδ) είναι το σύμβολο που συνδέεται σήμερα με τον Ιουδαϊσμό, αλλά αυτό είναι πραγματικά ένα σχετικά νέο εβραϊκό σύμβολο. Υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει την Ασπίδα του Δαβίδ (ή ίσως αυτό το έμβλημα), αλλά δεν υπάρχει πραγματικά καμία αναφορά γι' αυτό σε οποιαδήποτε πρόωρη ραβινική λογοτεχνία. Στην πραγματικότητα, το σύμβολο είναι πάρα πολύ σπάνιο στην πρόωρα εβραϊκή λογοτεχνία και στα έργα τέχνης των Εβραίων.

Το σύμβολο των συνδυασμένων ισόπλευρων τριγώνων είναι κοινό στη Μέση Ανατολή και τη βόρεια Αφρική, και θεωρείται ότι φέρνει την καλή τύχη. Εμφανίζεται περιστασιακά σε πρόωρο εβραϊκό έργο τέχνης, αλλά ποτέ ως αποκλειστικά εβραϊκό σύμβολο.

Στο 17ο αιώνα, έγινε μια δημοφιλής πρακτική να τεθεί το σύμβολο έξω από συναγωγές, για να τις προσδιορίσει ως εβραϊκούς ναούς λατρείας με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που ένας σταυρός προσδιορίζει ένα χριστιανικό ναό για τους Χριστιανούς. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε εξήγηση γιατί αυτό το σύμβολο επιλέχτηκε, από κάποιο άλλο σύμβολο.

Το Αστέρι του Δαβίδ κέρδισε τη δημοτικότητα ως σύμβολο Ιουδαϊκό, όταν υιοθετήθηκε ως έμβλημα στη σιωνιστική μετακίνηση το 1897, αλλά το σύμβολο συνέχισε να είναι αμφισβητούμενο για πολλά ακόμη έτη. Όταν το σύγχρονο κράτος το Ισραήλ ιδρύθηκε, υπήρξε μεγάλη συζήτηση πέρα από εάν αυτό το σύμβολο πρέπει να χρησιμοποιηθεί στη σημαία.

Σήμερα, το Αστέρι του Δαβίδ είναι ένα παγκοσμίως αναγνωρισμένο Ιουδαϊκό σύμβολο. Εμφανίζεται στη σημαία του Ισραήλ, και το ισραηλινό σύμβολο του Ερυθρού Σταυρού είναι γνωστό ως Magen Δαβίδ Adom.

ΣΒΑΣΤΙΚΑ

 Ίσως το πιο παρεξηγημένο σύμβολο. Ο Χίτλερ το χρησιμοποίησε ως ιερό σύμβολο που θα οδηγούσε τον λαό του στην παγκόσμια επικράτηση. Ως επακόλουθο ήταν να περάσει στην συνείδηση των αθρώπων ως σύμβολο συνδεδεμένο με τα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Στην παραγματικότητα απεικονίζει την Ειρήνη και την καλοτυχία. Αρχαιολόγοι την ανακάλυψαν σε βυζαντινές κατασκευές, σε βουδιστικές επιγραφές, σε κελτικά χειρόγραφα και σε ελληνικά νομίσματα, ενώ παραλλαγές της βρέθηκαν ακόμη και σε τοιχώματα αιγυπτιακών πυραμίδων. Η σβάστικα αποτελεί είδος σταυρού, που ειρωνικά την είχαν χρησιμοποιήσει ακόμη και αρχαίοι Εβραίοι. Βέβαια ο Ναζί την “μετάλλαξαν” σε σύμβολο μίσους και ρατσισμού.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΚΡΙΟΥ

Είναι το 1ο ζώδιο στο σημείο του ζωδιακού, κυριαρχεί στον ουράνιο θόλο από τις 21 Μαρτίου έως και 20 Απριλίου, αν και υπάρχουν διαφορετικές ημερολογιακές αποδόσεις σύμφωνα με τον παλαιό και τον καινούργιο Ζωδιακό Κύκλο με τη συμπλήρωση του Οφιούχου. Πολικό αντίθετό του o Zυγός και κυβερνήτης του ο Άρης.

Ο Κριός είναι το ζώδιο της Δημιουργικής Ορμής και του Πνεύματος. Το σύμβολό του αναπαριστάνει τα κέρατα του Κριού, ανήκει στο στοιχείο της Φωτιάς και τον Παρορμητικό Σταυρό. Είναι ζώδιο θετικό και ενεργητικό. Συνδέεται με το κεφάλι και το μέταλλο που του αντιστοιχεί είναι ο Σίδηρος.

Τόσο ο Άρης όσο και ο σίδηρος είναι σύμβολα πολέμου.Ο μεν είναι θεός του πολέμου, ο δε το κυριότερο εργαλείο για τα πολεμικά όπλα και κατά προέκταση σύμβολο εξουσίας.

Στην Ελληνική μυθολογία,οι κυριότερες αναφορές είναι αυτές που σχετίζονται με το χρυσόμαλλο κριάρι και οι οποίες είναι δυο.Η πρώτη έχει να κάνει με τα δυο αδέλφια Ατρέα-Θυέστη,τα οποία με τη συνεργεία της μητέρας τους Ιπποδάμειας είχαν διαπράξει τον φόνο του ετεροθαλή αδελφού τους Χρυσίππου.Για να εξιλεωθεί για τον φόνο ο Ατρέας, διέταξε τον βοσκό του Αντίοχο,να του διαλέξει το καλύτερο κριάρι από τα κοπάδια του και το οποίο θα το προσέφερε ως θυσία στον Δία. Αυτός βρήκε το χρυσόμαλλο κριάρι και το έδωσε στον Ατρέα, ο οποίος το εμπιστεύθηκε στη γυναίκα του Αερόπη για να το φυλάει.Η Αερόπη όμως έιχε παράνομη σχέση με τον αδελφό του Ατρέα,τον Θυέστη,ο οποίος όταν έμαθε για το χρυσόμαλλο κριάρι, το πήρε και το θεώρησε ως ευκαιρία για να πάρει την εξουσία.Όταν λοιπόν σε δημόσια συγκέντρωση ισχυρίστηκε πως η εξουσία αξίζει σε αυτόν που κατέχει το χρυσόμαλλο κριάρι,ο Ατρέας δέχθηκε την πρόκληση μόνο που όταν πήγε να πάρει το κριάρι είδε ότι δεν το είχε η Αερόπη.

Εξοργισθείς με το συμβάν,ο Δίας άλλαξε την τροχιά του ήλιου κάτι το οποίο έκανε γνωστό μόνο στον Ατρέα που το χρησιμοποίησε για να αποκαλύψει την απάτη του Θυέστη.Μετά από αυτό ο Ατρέας γίνεται βασιλιάς των Μυκηνών και εξόρισε τόσο τον Θυέστη όσο και την σύζυγό του Αερόπη.

Η άλλη αναφορά είναι για το χρυσόμαλλο κριάρι που έστειλε η Νεφέλη για να γλιτώσει τα παιδιά της Φρίξο-Έλλη από το φόνο που ετοίμαζε η μητριά τους Ινώ.Κάτι που και πάλι σχετίζεται με την εξουσία.

Αυτό το χρυσόμαλλο κριάρι,έμελλε να είναι ο πρωταγωνιστής του μεγάλου άθλου του Ιάσωνα στην Αία,κατόρθωμα το οποίο τον κατέστησε βασιλιά της Ιωλκού.

Στους κλασσικούς χρόνους της Ελληνικής ιστορίας βλέπουμε τον Κριό να κατέχει δεσπόζουσα θέση στις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου,αφού ο μεγάλος στρατηλάτης φοράει το σύμβολο αυτό στο κεφάλι του.Κάτι που καθόλου τυχαίο δεν ήταν,αν αναλογιστεί κάποιος πως πολλά από αυτά που έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν υποδείξεις της μεγάλης ιέρειας των Καβειρίων μυστηρίων,μητέρας του Ολυμπιάδας.

Στην Αιγυπτιακή Μυθολογία, το Κριάρι είναι σύμβολο του Άμμωνα Ρα, που απεικονίζεται με τα κέρατα ή το κεφάλι του Κριού. Είναι ο Παραμπράχμα της Ινδικής Φιλοσοφίας, το κέντρο των Kοσμικών Δυνάμεων, το αδιαφοροποίητο σύνολο. Συμβολίζει επίσης το Ναφθαλί, έναν από τους δώδεκα Γιους του Ιακώβ, που το όνομά του σημαίνει «ο Κριός που αγωνίζεται». Στο Χριστιανικό Συμβολισμό αντιστοιχεί στον Απόστολο Πέτρο. Στη Βαβυλώνα, όταν ο ήλιος βρισκόταν στο σημείο του Κριού, συνήθιζαν να κάνουν θυσιαστικές τελετές κριαριών, γιορτάζοντας ταυτόχρονα την Εαρινή Ισημερία. Σαν πρώτο σημείο του Ζωδιακού, ο Κριός σημειώνει την έναρξη του Αστρολογικού Νέου Έτους.

Ο Κριός συμβολίζει την εναρκτήρια ορμή με την οποία το παθητικό γίνεται ενεργητικό. Σχετίζεται λοιπόν με την αυγή και την άνοιξη και γενικά με την έναρξη κάθε κύκλου προόδου ή δημιουργίας. Ελέγχει το κεφάλι και τον εγκέφαλο, είναι τα όργανα εκείνα που αποτελούν το κέντρο των φυσικών και πνευματικών δυνάμεων του ανθρώπου.

Τέλος να αναφέρουμε ότι μια από τις πιο γνωστές μηχανές ήταν και ο πολιορκητικός κριός στον οποίο δεσπόζουσα θέση είχε το κεφάλι του Κριού και χρησιμοποιείτο για την κατάρριψη των φρουρίων-κάστρων.

ΛΥΚΟΣ

 Σύμβολο ανδρείας για τους Αιγυπτίους και τους Ρωμαίους.Επίσης,σε ένα μεγάλο αριθμό μνημείων εμφανίζεται σαν φύλακας.Στη μυθολογία του Βορρά εμφανίζεται σαν "λύκος τερατώδης" (Fenris) που κατέστρεφε τις αλυσίδες και τις φυλακές και τελικά τον έκλεισαν στα βάθη της γης.Αυτό το τέρας -σύμφωνα πάντα με την Βόρεια μυθολογία- θα πρέπει να σπάσει και αυτήν την φυλακή στο "λυκόφως των θεών" ,όταν δηλαδή φτάσει η συντέλεια του κόσμου,και θα κατασπαράξει τον ήλιο.Ο βόρειος αυτός μύθος υπαινίσσεται πως η κοσμική τάξη επιτυγχάνεται μόνο με την προσωρινή χαλιναγώγηση της χαοτικής-καταστροφικής δυνατότητας του απείρου η οποία θα πρέπει να θριαμβεύσει στο τέλος.

Οι λύκοι έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης στις πρώτες κοινωνίες ανθρώπων που τους θεωρούσαν δασκάλους και ανιχνευτές.Επίσης μερικές φυλές τους παρουσίαζαν σαν τοτέμ-εκπροσώπους τους.

Στον ουρανό, ο λύκος εκπροσωπείται απο τον Κύνα στον αστερισμό των Πλειάδων εκεί όπου πολλές φυλές τοποθετούν την κατοικία των "Αρχαίων" όπως τους λένε και πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, πολλοί ερευνητές πιστεύουν πως κάποιοι απο εμάς προερχόμαστε απο εκεί.

Μέσω αυτού του σκεπτικού εμφανίζεται και ο συσχετισμός μεταξύ του λύκου και αρχαίων διδασκαλιών κάποιων συμπαντικών προγόνων (;) μας.Να προσθέσουμε εδώ οτι η προσφιλής έκφραση του Σωκράτη όταν χρειαζόταν να ορκιστεί ήταν "Μα τον Κύνα".

Ο λύκος είναι ίσως το πιο παρεξηγημένο άγριο ζώο παρά τον κοινωνικό και ευφυή χαρακτήρα του και  στα παραμύθια εμφανίζεται πάντα ως ένα ψυχρόαιμο κακό πλάσμα.

Είναι τρομερά πιστος στο ταίρι του και έχει ισχυρή την αίσθηση της οικογένειας διατηρώντας ταυτόχρονα τον ατομικισμό του.Έιναι η προσωποποίηση του ελευθέρου πνεύματος παρ'όλο που κινείται σε άψογα οργανωμένες αγέλες.

Να πούμε επίσης οτι το κυριότερο όπλο του λύκου δεν είναι πάντα η σωματική δύναμη.Πολλές φορές είναι και η ψυχολογία.Μια διαπεραστική του ματιά είναι συνήθως αρκετή για να πάρει την απάντηση που απαιτείται....

Οι Κινέζοι βλέπουν τον λύκο ως τον φύλακα του ουράνιου βασιλείου,οι Ιάπωνες τον θαυμάζουν για την επιμονή και την γρήγορη δράση του κατά την επίθεση και τέλος πρώιμες Βιβλικές πηγές παρομοιάζουν τον λύκο με άτιμους τρόπους απόκτησης αγαθών,την αιματοχυσία και γενικώς την καταστροφή.

AIMA

Ως σύμβολο,το αίμα εμπεριέχει ποικίλες συναισθηματικές,κοινωνικές και πνευματικές έννοιες.Σε μερικούς πολιτισμούς όπως για παράδειγμα στους Μάγια,το χύσιμο του αίματος συμβόλιζε την υπέρτατη ανθρώπινη θυσία.

'Ολες οι υγρές ουσίες (γάλα,κρασί,μέλι) που οι αρχαίοι πρόσφεραν θυσία στους νεκρούς ή σπονδή στους θεούς,συμβολίζουν το αίμα,ως το πολυτιμότερο απο όλα τα υγρά.

Στους κλασικούς πολιτισμούς,αίμα για τις θυσίες έπαιρναν απο το αρνί,τον ταύρο και τον χοίρο,ενώ στους ασιατικούς,αφρικανικούς και αμερικανικούς πολιτισμούς το έπαιρναν απο ανθρωποθυσίες όπως επίσης συνέβαινε και στην προϊστορική Ευρώπη.

Στην Χριστιανική παράδοση,το αίμα του Ιησού συμβολίζει το "ξέπλυμα" των αμαρτιών του κόσμου.Το αίμα αυτό που όπως λέει η παράδοση συνέλεξε ο Ιωσήφ ο της Αριμαθείας στο δισκοπότηρο,είναι η βάση της Μεροβιγγιανής δυναστείας.Και αυτό το δισκοπότηρο έγινε το σύμβολο της ύψιστης αναζήτησης του ανώτερου ανθρώπου.

Το ρητό των Αράβων "το άιμα έτρεξε,ο κίνδυνος πέρασε" εκφράζει την κεντρική ιδέα κάθε θυσίας:η θυσία καθησυχάζει τα κακά πνεύματα και απομακρύνει τις τιμωρίες που διαφορετικά θα έπεφταν επάνω στους ανθρώπους.

Απο ιατρικής σκοπιάς το αίμα είναι ένα δίκοπο μαχαίρι.Μπορέι έιτε να είναι ένας πομπός ασθενειών είτε μέσω της μετάγγισης να γίνει σωτήρας ζωών.

Το σύμβολο του αίματος παίζει ξεκάθαρα σημαντικό ρόλο στο βιβλίο της Αποκάλυψης αφού το συναντούμε 19 φορές ! Και δεν είναι απλά ένα μονοδιάστατο λογοτεχνικό μοτίβο του συγγραφέα της.Αντίθετα αποτελεί ενα δυναμικό σύμβολο ζωής και θανάτου το οποίο εφιστά την προσοχή του αναγνώστη σε θέματα περί ιερότητος και βεβήλωσης,αγνότητος και ακαθαρσίας,απελευθέρωσης και καταδίκης.

Να πούμε οτι στην Ιουδαϊκή και Χριστιανική πρακτική το αίμα απο μόνο του δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό.Εξαρτάται απο το είδος του αίματος,που το βρίσκουμε,ποιός το αγγίζει και απο τον τρόπο που αυτό χρησιμοποιείται.

Τέλος,στο Ναζισμό το αίμα είχε βαρύνουσα σημασία ως πρός την "καθαρότητά" του.Και όταν γίνεται λόγος για καθαρότητα,εννοείται εκείνη η ομάδα αίματος που δίνει τα χαρακτηριστικά της Άρειας φυλής.Και το αίμα αυτό -κατά τον Ναζισμό- απαγορεύεται αυστηρά να αναμιγνύεται με άλλα αίματα.

ΑΕΤΟΣ

Σύμβολο του ύψους,του πνεύματος που ταυτίζεται με τον ήλιο.Η ζωή του αετού κυλάει στο άπλετο φως του ηλίου γι'αυτο και θεωρείται φωτεινός.Το αντίθετό του είναι η κουκουβάγια,πουλί του σκότους και του θανάτου.Ο αετός,λόγω της ταύτισής του με τον ήλιο και την αρσενική δραστηριότητα,συμβολίζει επίσης τον πατέρα.

Απο την Άπω Ανατολή έως την τη βόρεια Ευρώπη,ο αετός είναι το πουλί που σχετίζεται με τους θεούς της δύναμης και του πολέμου.

Στους αιθέρες είναι το αντίστοιχο του λιονταριού στη γη και γι'αυτο πολλές φορές αναπαριστάνεται με κεφάλι λιονταριού (ανασκαφές Τήλου).

Κατά την βεδική παραάδοση ο αετός έχει θέση αγγελιαφόρου.Κατά την τέχνη των Σαρματών,ο αετός είναι το σύμβολο του κεραυνού και της πολεμικής δραστηριότητας.

Στην προκολομβιανή Αμερική ο αετός εμφανίζεται με την έννοια της πνευματικής,ουράνιας αρχής που αγωνίζεται ενάντια στον κατώτερο,υποχθόνιο κόσμο.Με την ίδια έννοια εμφανίζεται και στη ρωμανική τέχνη.Στην αρχαία Συρία,ο αετός οδηγούσε τις ψυχές στην αθανασία.

Στο χριστιανισμό ο αετός παίζει το ρόλο του αγγελιαφόρου του ουρανού.Κατά τον Ιερώνυμο,ο αετός είναι το έμβλημα της προσευχής και της Ανάληψης.Συσχετίζεται επίσης με την αστραπή,κάτι που επιβεβαιώνεται απο τα μακεδονικά νομίσματα.

Η εξουσία του να ίπταται και να κεραυνοβολεί,να υψώνεται για να κατακτήσει και να καταστρέψει τα κατώτερα,είναι η κύρια ιδέα όλων των συμβολισμών του αετού.Στα ρωμαϊκά νομίσματα εμφανίζεται περισσότερο σαν έμβλημα των λεγεώνων και της αυτοκρατορικής ισχύος.Στην αλχημεία πάλι,είναι το σύμβολο της μεταβλητότητας.

Όταν βρίσκεται στο ζώδιο των διδύμων διπλασιάζεται μερικώς ή ολικώς,εμφανίζεται δηλαδή ως δικέφαλος αετός (σύμβολο που σχετίζεται με τον διπρόσωπο Ιανό) και είναι δίχρωμος:άσπρος και κόκκινος,δύο χρώματα μεγάλης μυστικιστικής σημασίας.

Σε πολλές παραστάσεις εμφανίζεται πετώντας,έχοντας στα νύχια του ένα θύμα.Αφήνεται να εννοηθεί εδώ η θυσία εκ μέρους του κατώτερου (ένστικτα,όντα) και η νίκη του ανώτερου (λόγος,νόηση).

Ο δικέφαλος αετός συμβολίζει όλα τα διπλά στοιχεία (Δίδυμοι,Ιανός,διπλός πέλεκυς),το δυϊσμό της δημιουργίας-καταστροφής,ανύψωσης-πτώσης,άφιξης-αναχώρησης,ζωής και θανάτου.

ΑΒΡΑΞΟΣ

Λέξη γνωστικής ή μιθραϊκής προέλευσης που συχνά τη συναντούμε σε φυλακτά.Κατά τον συγγραφέα Χάνς Λάιζεγκανγκ (Hans Leisegang),η Γνώση (Αβράξος) ταυτίζεται με τον Μίθρα,γι'αυτο είναι και ο μεσάζων μεταξύ της ανθρωπότητος και μοναδικού θεού,του αήττητου Ήλιου.

Κατά την περσική αντίληψη,ο Αβράξος-Μίθρας είναι επίσης ο μεσάζων μεταξύ Ωρομάσδη και Αριμάν,γενικώς μεταξύ Καλού και Κακού.

ΑΒΡΑΚΑΔΑΒΡΑ

Πολλές λέξεις και φράσεις που σχετίζονται με ιεροτελεστίες,έχουν αποκρυφιστικό νόημα είτε απο μόνες τους είτε με τον τρόπο που εκφράζονται και χρησιμοποιούνται φωνητικά ή γραφολογικά.

Η λέξη αυτή έιχε ευρεία χρήση κατα τον Μεσαίωνα,είχε θεολογικές έννοιες και προέρχεται απο την εβραϊκή φράση "abreq ad habra" που σημαίνει "ρίξε τον κεραυνό σου ακόμη και στον θάνατο".Συνήθως την έγραφαν εντός ενός αντεστραμμένου τριγώνου ή τα γράμματα της λέξης ήταν τοποθετημένα έτσι ώστε να αποτελεί η ίδια το τρίγωνο,παραλείποντας ένα γράμμα κάθε φορά που επαναλαμβανόταν ώσπου να καταλήξει στο Α.

Η μαγική αυτή λέξη σχετίστηκε επίσης με το Αβράξος ή Αβρασάξ των γνωστικών.Ουσιαστικά πρόκειται για ένα απο τα ονόματα του ηλιακού θεού Μίθρα.

ΑΓΚΥΡΑ

 

Στα εμβλήματα,τα σημάδια και τα ψηφία της αρχής των χριστιανικών χρόνων,η άγκυρα εμφανίζεται πάντα σαν σύμβολο σωτηρίας και ελπίδας.Πολύ συχνά εμφανίζεται στημένη ανάποδα,με ένα άστρο,σταυρό ή φεγγάρι στη γέμιση που υπαινίσσονται την μυστικιστική της υπόσταση.Ο Απόστολος Παύλος είπε: "Η ελπίδα είναι η άγκυρα της ψυχής".

ΑΓΕΛΑΔΑ

Συσχετίζεται με τη Γη και με τη Σελήνη.Πολλές σεληνιακές θεότητες έχουν κέρατα αγελάδας.Σαν μητρικό σύμβολο αντιστοιχεί στην αρχέγονη θεότητα Neith,πρώτη υγρή ουσία προικισμένη με μερικά ανδρόγυνα ή γύνανδρα χαρακτηριστικά.Στην Αίγυπτο συσχετιζόταν με την ιδέα της ζωικής θερμότητας.Η Vach,που είναι η θηλυκή αρχή του Βράχμα,είναι γνωστή με τις ονομασίες "μελωδική αγελάδα" και "αγελάδα της αφθονίας".

Η πρώτη ονομασία προέρχεται απο την ιδέα της δημιουργίας του κόσμου απο τον ήχο.Η δεύτερη συσχετίζει την αγελάδα με τη λειτουργεία της συντήρησης του κόσμου,αφού το γάλα της είναι η σκόνη του Γαλαξία.Σ'αυτόν τον συμβολισμό έχουμε ξανά την ιδέα του ουρανού σαν γονιμοποιού ταύρου αλλά με αντιστροφή του φύλου.Και τα δύο αποτελούν θετική και αρνητική όψη των δημιουργικών δυνάμεων του απείρου,κατά την θεωρία των Ινδουιστών.

ΑΓΓΕΛΟΣ

 Σύμβολο των αοράτων δυνάμεων που αναλαμβάνονται στους ουρανούς και κατέρχονται ανάμεσα στην πηγή της ζωής και στον κόσμο των φαινομένων.Στην αλχημεία,ο άγγελος συμβολίζει την εξιδανίκευση,την ανάληψη μιας μη σταθερής πνευματικής αρχής.

Οι άγγελοι εμφανίζονται στην καλλιτεχνική εικονογραφία απο καταβολής πολιτισμού,απο την 4η χιλιετία π.χ. ,συγχεόμενοι με τις φτερωτές θεότητες.

Η γοτθική τέχνη εξέφρασε την ιδανική μορφή του αγγέλου-φύλακα,ενώ η ρωμανική τόνισε περισσότερο τον υπερφυσικό χαρακτήρα του.

Πηγή: http://masvidal.blogsp